1ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΟΥΡΝΟΥΑ BEACH HANDBALL «ΠΟΛΙΧΝΗ»

Οργάνωση Τουρνουά

• Ημερομηνία διεξαγωγής: Παρασκευή 12 Ιουνίου – Κυριακή 14 Ιουνίου 2009
• Τόπος διεξαγωγής: Αθλητικό Κέντρο Πολίχνης (δίπλα στο κλειστό γυμναστήριο)
• Ομάδες: Τουρνουά ανδρών και γυναικών σε ομίλους
• Ενδυμασία: T-shirt με αριθμό φανέλας
• Βραβεύσεις: κύπελλα/ μετάλλια 3 πρώτων ανά κατηγορία, mvp’s διοργάνωσης
• Έπαθλα: 1 ζευγάρι γυαλιά ηλίου σε κάθε παίχτη της πρωταθλήτριας ομάδας ανδρών – δωροεπιταγές σε όλους τους συμμετέχοντες (προσφορά OPTIKON XPRESS)
• Παράβολο συμμετοχής: 30 €/ ομάδα
• Διαιτησία: Διαιτητές, κριτές και παρατηρητές Beach Handball (με κάλυψη των εμφανίσεων τους)
• Διαδικασία συμμετοχής:
- Συμπλήρωση αίτησης συμμετοχής
- Καταβολή του παραβόλου συμμετοχής (30 ευρώ/ ομάδα) στον
Αρ. Λογ. της Εθνικής Τράπεζας: 224/747037-11

Η αίτηση συμμετοχής και η απόδειξη καταβολής του κόστους συμμετοχής μπορεί να αποσταλούν στο FAX: 2310828107 ή να παραδοθούν, ύστερα από συνεννόηση, στην Οργανωτική Επιτροπή του τουρνουά.


Πληροφορίες – Διευκρινήσεις

Τηλ.: 6936715115 E-mail: beachhandball2007@yahoo.gr


Συνοπτικό Πρόγραμμα Τουρνουά

Παρασκευή 12/6: Τεχνική Σύσκεψη – Προκριματικοί Αγώνες (στις 17:00)
Σάββατο 13/6: Προκριματικοί Αγώνες (πρωί – απόγευμα)
Κυριακή 14/6: Ημιτελικοί Αγώνες (πρωί) – Τελικοί Αγώνες (απόγευμα)
Τελετή λήξης
(Αλλαγές στο πρόγραμμα μπορούν να γίνουν, κυρίως για ομάδες εκτός Θεσσαλονίκης, με ευθύνη της Οργανωτικής Επιτροπής.)


Η Οργανωτική Επιτροπή

Αμ’ έπος, αμ’ έργον... και όχι έπεα πτερόεντα [Η ανακήρυξη ανεξάρτητου τουρνουά Beach Handball]

Θετικά μας εξέπληξε η μεγάλη ανταπόκριση των θέσεων μας για τις διοργανώσεις και γενικότερα για το μέλλον του Beach Handball. Φαίνεται πως – λίγο ή πολύ – τα γραφόμενά μας είναι κοινός τόπος στους... παροικούντες του αθλήματος.
Ανεξαρτήτως αν ασπάζεται κάποιος μέρος ή το σύνολο των θέσεων μας (γιατί υπάρχουν θέσεις καταγεγραμμένες και όχι ανώφελη γκρίνια και μεμψιμοιρία), δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι η έλλειψη τουρνουά στη Θεσσαλονίκη και γενικότερα στη Βόρειο Ελλάδα αποτελεί ιδιαιτέρως αρνητική εξέλιξη συνολικά για το Beach Handball, καθώς είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει από την καθιέρωση του θεσμού στην Ελλάδα. Και οι ευθύνες βαραίνουν όλους μας, καθώς είτε με τη συμμετοχή σε αποφάσεις είτε με την ανοχή είτε με την αδιαφορία μας φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο: να πρέπει να «μεταναστεύσουμε» για να συμμετέχουμε σε οποιοδήποτε τουρνουά.
Και για να μη μείνουμε απλώς στα λόγια, για να μην αποτελέσει αυτή η δυναμική ένα πυροτέχνημα εντυπωσιασμού, προχωρούμε στις πράξεις:

Διοργανώνουμε με τον Αθλητικό Σύλλογο «Μακεδών» (από τους πρωτεργάτες τους αθλήματος, όπως μαρτυρά και η φωτο από το 1996) ανεξάρτητο τουρνουά Beach Handball ανδρών και γυναικών στο γήπεδο του Αθλητικού Κέντρου Πολίχνης (δίπλα στο κλειστό γυμναστήριο) το χρονικό διάστημα από την Παρασκευή 12 έως την Κυριακή14 Ιουνίου 2009.

Καλούμε τους «οπαδούς» του Beach Handball, της Βορείου Ελλάδας και όχι μόνο, να συμπορευτούν μαζί μας σ’ αυτή την καινούρια προσπάθεια, για να δείξουμε όλοι μαζί ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος...
Τις επόμενες ημέρες θα υπάρχουν νεώτερα με όλες τις λεπτομέρειες τις διοργάνωσης και τις δηλώσεις συμμετοχής.



Δημήτρης Σαλονικιός

«Αποχαιρέτα το λοιπόν το Μπιτς Χάντμπολ που χάνεις»

Μια σειρά άρθρων για το «μακρύ δρόμο προς την Ιθάκη» (που δεν τον ευχηθήκαμε)

«Ουδείς προφήτης στον τόπο του»

Πριν μερικά χρόνια είχα γράψει στην στήλη «Χειροδικίες», που διατηρούσα στην «Αθλητική Ηχώ» (και αναδημοσίευε η «Αθλητική Μακεδονίας»),το παρακάτω προφητικό, όπως πιστεύω, κείμενο με τίτλο: «Beach Handball : Προσοχή στις ενδείξεις του προϊόντος», ένα απόσπασμα του οποίου θέλω να επαναδιαπραγματευτώ εδώ, στο μη ειδησεογραφικό διαδικτυακό ημερολόγιό μου. Αυτή είναι η παράγραφος:
«Στον αναγκαίο απολογισμό που θα ακολουθήσει, οι παραπάνω (Μπεμπέτσος Γιώργος, Μεϊμαρίδης Γιάννης, και Καψάλης Χρήστος, μέλη της τότε Επιτροπής) θα πρέπει να προβληματιστούν για τη μικρή συμμετοχή των ομάδων. Η Θεσσαλονίκη, μάλιστα, παρουσίασε μόλις τέσσερεις ομάδες, ενώ στο ξεκίνημα του θεσμού (το 1996) παρουσίασε οκτώ(!!!). Η θέσπιση κινήτρων για τους συλλόγους, ώστε να κατεβάσουν ομάδες, παρόμοια με αυτά που ισχύουν για τη σάλα, αλλά κυρίως η εδραίωση της πεποίθησης ότι τα μέλη της Ο.Χ.Ε., των Ενώσεων και οι κριτές δεν κάνουν κατάχρηση των ευκαιριών αναψυχής, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την αύξηση του ενδιαφέροντος. Σημαντικό μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση είναι η αύξηση του αριθμού των ομάδων που θα καρπώνονται τις χορηγικές παροχές και η ταυτόχρονη μείωση των «παρατρεχάμενων». Το άρθρο συνόδευε η εξαιρετική γελοιογραφία του συνεργάτη μου Βαγγέλη Κακαρίμπα.
Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, διαπιστώνω πως το άθλημα μετανάστευσε (δεν θα επιτρέψουμε όμως οριστικά) για άλλες πολιτείες। Πιστεύω ο νόστος για τις παραλίες της Χαλκιδικής, της Πιερίας, της Καβάλας και της Ξάνθης θα το επαναφέρει πίσω στα μέρη όπου το καλοκαίρι του 1996 πραγματοποιήθηκε το 1ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα (που εμπνεύστηκε ο Γιώργος Αλικάκος και οι συνεργάτες του) και στο οποίο συμμετείχαμε με δύο ομάδες γυναικών και τέσσερεις ανδρών। Και μπορεί οι παραλίες της Δυτικής και Νότιας Ελλάδας να είναι ελκυστικές, όπως δεν έπαψαν ποτέ να είναι οι δικές μας, διατηρούμε όμως για τον εαυτό μας το δικαίωμα να συνεχίσουμε να τις φορτίζουμε ενεργειακά διοργανώνοντας Τουρνουά για τους αθλητές μας πάνω από όλα।

Για δες που ανεβήκανε στην πλάτη μας ρε μάγκα και θέλουν να μας δείρουν, να μας βάλουν φυλακή» (Τζίμης Πανούσης)

Διαβάσαμε το πρόγραμμα του φετινού Πρωταθλήματος με τις ημερομηνίες των μέχρι τώρα ανακοινωθέντων Τουρνουά Beach Handball (σε Κέρκυρα, Λαμία, Αθήνα και Πάτρα) και μας έπιασε κρύος ιδρώτας να προλάβουμε, εάν γίνεται, να πάρουμε άδεια από τις εργασίες μας, να τακτοποιήσουμε τις οικογενειακές μας υποχρεώσεις, να εξασφαλίσουμε χρήματα για τα έξοδα του ταξιδιού και φυσικά να επιτύχουν τα παραπάνω και οι συμπαίκτες μας ώστε να βγάλουμε μια ομάδα που να παρουσιαστεί εγκαίρως στο γήπεδο την ώρα των αγώνων. Η Επιτροπή B.H. δεν βρήκε ούτε έναν συνεργάτη πρόθυμο να οργανώσει Τουρνουά σε καμία παραλία από τον Έβρο έως την Λαμία. Καμία επιχείρηση ψυχαγωγίας, κανένα κάμπινγκ ή κατασκήνωση δεν άρεσε στα μέλη της ή (το πιθανότερο) κανένας επιχειρηματίας δεν δελεάστηκε από τους επαχθείς όρους που του έθεσαν (διαβάστε την Προκήρυξη στο site της Ο.Χ.Ε.). Θυμηθείτε τις διοργανώσεις μας σε κατασκηνώσεις («Αλεξάνδρα» στην Καβάλα, «Happy Days» στο Βατοπέδι, «Yuppi Camp» στην Κρυοπηγή), σε κάμπινγκ (Κρυοπηγή, Ράχες Φθιώτιδας, Μυρωδάτο Ξάνθης, Άγιος Ιωάννης Πηλίου) και σε παραλίες τουριστικών περιοχών (Τορώνη, Ιερισσός, Επανωμή) αλλά και αστικών κέντρων (Αρετσού, Δ.Ε.Θ.) και φυσικά τα καλά οργανωμένα Τουρνουά του Κολλεγίου Ανατόλια. Όλα τα παραπάνω ήταν προσιτά σε εμάς τους Μακεδόνες καθώς λάμβαναν χώρα σε μικρή απόσταση από τη Θεσσαλονίκη και προϋπέθεταν χαμηλό κόστος καθώς εξασφάλιζαν δωρεάν διαμονή και διατροφή στους αθλητές. Κυρίως δε αυτά στις παιδικές κατασκηνώσεις στις οποίες οι παροχές προς τους συντελεστές του Τουρνουά προέρχονταν από την άριστη πολυετή προσωπική και επαγγελματική σχέση κάποιων από εμάς με τους επιχειρηματίες της εγκατάστασης, όπως του Δημήτρη Σαλονικιού πολύπειρου στελέχους των παιδικών κατασκηνώσεων. Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις δεν έλειψαν τα κακεντρεχή σχόλια κάποιων στους οποίους εξασφαλίσαμε ακόμη και την εμφάνιση. Πρέπει βεβαίως να πούμε πως στα Τουρνουά που οργάνωσε ο Δημήτρης Καρράς στην Αιδηψό, στις Ράχες Φθιώτιδας, στο Πήλιο και στην Αίγινα όλοι ανεξαιρέτως οι συμμετέχοντες είχαν δωρεάν παροχές που εξασφάλιζε από χορηγίες ο ακατάβλητος καθηγητής των Τ.Ε.Φ.Α.Α. ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα να κοιμηθεί στην παραλία, στο αμάξι του ή σε σκηνή.

Η Ένωση Θεσσαλονίκης ομολογεί με αυτόν τον έμμεσο τρόπο την αποτυχία της, στον τομέα του B.H., καθώς έχει στις τάξεις της και ένα ισόβιο μέλος της Επιτροπής το οποίο έχει πάρει, ως άλλη Θεά Άρτεμις του κυνηγιού, στο κατόπι το άθλημα με αποτέλεσμα να το εξαφανίσει από τους φυσικούς του υδροβιότοπους στη Βόρεια Ελλάδα και να καταδιώκει θηράματα πλέον νοτιότερα.
Ήδη συζητείται έντονα ανάμεσα στους μέχρι πρότινος εργάτες του σπορ (που είχαν την άλφα ή Βήττα συμβολή) ότι οι σημερινοί κρατούντες εξαργύρωσαν τις μετοχές που τους ενεχειρίσαμε όλοι μας, ώστε να αυξήσουν την απόδοση του αθλήματος, και αυτοί αγόρασαν καινούρια γκαρνταρόμπα για τα ανάκλιντρα που προσβλέπουν στις διεθνείς επιτροπές και τις σκιερές θέσεις των delegate στις παραλίες των τουριστικών θερέτρων, κτίζοντας παλάτια στην άμμο (κι’ ας λέει ο ποιητής ότι είναι κακό). Φυσικά όχι για τους ίδιους αλλά για την φουκαριάρα τη μάνα τους (που θέλει να τους δει διεθνείς)। Κανείς δεν σκέφτεται πως ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος αθλητής πρέπει να ταξιδέψει, παίρνοντας άδεια από την εργασία του, την Παρασκευή από τα χαράματα για να φθάσει στο προορισμό του, να παίξει μόλις φθάσει, να νοικιάσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο και ίσως χρειαστεί να φύγει και την άλλη μέρα αν, όπως πέρσι στο Ανατόλια, οι διοργανωτές σχεδιάσουν ένα Τουρνουά όπου οι άνδρες ξεχνούν γιατί ήρθαν και οι γυναίκες βαριούνται να παίζουν. Θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει κυρίως αθλητές άλλων περιοχών (αφού μαζική συμμετοχή Βορειοελλαδιτών πρέπει να αποκλειστεί) και τέλος να προκληθεί από την παρουσία των πολυάριθμων «λειτουργών» που απαιτούν σορτσάκια, φανέλες, καπέλα και φέτος και οδοιπορικά, όπως η αλήστου μνήμης Πρόεδρος των τότε (επι)κριτών (μας) Νάνσι Παπαδημητρίου. Ο φίλος μας Δημήτρης Τζουβάρας στον Αγιόκαμπο μας περιέγραψε τις εκατόμβες των αμνοεριφίων που θυσίαζε στην απληστία τους। Φέτος αποφάσισε να το τσικνίσει μόνος του και δεν κάλεσε κανέναν στο τραπέζι του, δυστυχώς και στα γήπεδά του।Ας δείξουμε σε όλους την μόνη και πραγματική μορφή του σπορ, ενός λαϊκού αθλήματος που προσφέρει ψυχαγωγία και αντιμετωπίζει τον αθλητή όχι ως τουριστικό target group (το οποίο καραδοκεί να απομυζήσει) αλλά ως πραγματικό πρωταγωνιστή άξιο να επιβραβευτεί με όλες τις παροχές που σήμερα προβλέπονται για τους διαιτητές και θα τον τιμάει με κάθε τρόπο (πολλοί αγώνες, παράλληλες εκδηλώσεις, προβολή στα Μ.Μ.Ε., βραβεύσεις, κ.ά।)।Για να μην καταντήσει το σπορ ένα κλαμπ γκόλφερ ή μια λέσχη μπριτζ. Ας κάνουμε στους κοινούς χώρους διαβίωσης, ψυχαγωγίας και αγώνων (κατασκηνώσεις, κάμπινγκ) πραγματικά φεστιβάλ με βραδιές μουσικής, με καλλιτεχνικά γεγονότα (εκθέσεις φωτογραφίας, αφίσας), με φεστιβάλ (ταινιών, τραγουδιού, χορού) και ότι άλλο βάλει ο νους μας. Εμείς οι Ακτιβιστές του Beach Handball το πετύχαμε στη Χαλκιδική, στην Κατερίνη, στον Πλαταμώνα, στον Αγιόκαμπο, στην Καβάλα και στην Ξάνθη έστω κι αν κοιμηθήκαμε στο ύπαιθρο, ή σε διπλές κουκέτες και φάγαμε σε πολύβουες τραπεζαρίες με παιδιά.

Αν εσείς επιθυμείτε «να κρατήσουν οι χοροί» τότε εμείς «θα βρούμε αλλιώτικα, στέκια επαρχιώτικα, ώσπου η σύναξη αυτή σαν χωριό αυτόνομο θα ξεδιπλωθεί» (Διονύσης Σαββόπουλος)

ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ BEACH HANDBALL

1 . Αγαπάμε τη χειροσφαίριση και θέλουμε να έχουμε τη δυνατότητα να την απολαμβάνουμε όλο το χρόνο και σε κάθε της μορφή, είτε παίζεται στο κλειστό γυμναστήριο, στο χόρτο ή στην άμμο. Θέλουμε να παίζουμε χάντμπολ όλο το χρόνο

2. Ζητάμε να έχουμε την ευκαιρία να αγωνιζόμαστε σε επίσημες διοργανώσεις με πολλούς ακόμη συμμετέχοντες από όλη την Ελλάδα (και το εξωτερικό), που να τελούν υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πολιτείας και των αθλητικών οργάνων της. Θέλουμε διοργανώσεις με κύρος.
3. Επιθυμούμε να αγωνιζόμαστε σε Τουρνουά που να είναι ορθολογικά μοιρασμένα σε όλη την Ελλάδα, διότι δεν διαθέτουμε πάντα τον χρόνο και την οικονομική άνεση να ταξιδεύουμε μακριά από την κατοικία και την εργασία μας. Θέλουμε να παίζουμε και κοντά στο σπίτι μας.
4. Προτιμούμε να διαμένουμε σε κάμπινγκ και παιδικές κατασκηνώσεις που να μπορούν να παράσχουν σε εμάς τους αθλητές διαμονή και διατροφή δωρεάν ή σε πολύ χαμηλή τιμή και όχι σε ξενοδοχεία για να τονώσουμε τον τουρισμό της περιοχής (πράγμα που έτσι και αλλιώς κάνουμε). Δεν είμαστε τουρίστες, δώστε τα όλα δωρεάν στους αθλητές.
5. Θέλουμε οι διαιτητές να υπηρετούν το άθλημα όπως και εμείς εθελοντικά και χωρίς πρόσθετες παροχές. Να μην αμοίβονται και να εξασφαλίζουν και αυτοί τις στολές και τη μετακίνηση τους μόνοι τους χωρίς να μας προκαλούν. Όλοι μας εθελοντές και οι χορηγίες μοιρασμένες σε όλους.
6. Θέλουμε να καταργηθούν οι υποχρεωτικοί όροι για την εμφάνιση των ομάδων. Ναι στην ομοιομορφία όχι στην τυπολατρία και τις ποινές.
7. Θέλουμε ισότιμη μεταχείριση Ανδρών και Γυναικών στον σχεδιασμό των προγραμμάτων των Τουρνουά που θα δίνουν ίδιες ευκαιρίες σε όλους τους συμμετέχοντες για πολλούς αγώνες. Πολλοί αγώνες για όλους.
8. Θέλουμε αύξηση του αριθμού των ομάδων που συμμετέχουν στην τελική φάση (την οποία μέχρι σήμερα πληρώνουν οι ομάδες έτσι και αλλιώς). Αύξηση σε οκτώ ή απελευθέρωση του αριθμού των ομάδων. Όλοι στον τελικό.
9. Θέλουμε Τουρνουά που να είναι συγχρόνως και Φεστιβάλ ψυχαγωγίας και πολιτισμού με μαζικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Τουρνουά γιορτές και όχι βραδινή έξοδος.
10. Τέλος, θέλουμε Εθνικές ομάδες αντιπροσωπευτικές του συνόλου του Ελληνικού δυναμικού του αθλήματος και όχι ιδιωτικούς μισθοφορικούς στρατούς με το εθνόσημο που αγοράζουν τον τίτλο καταβάλλοντας τα παράβολα και τα έξοδα. Πραγματικές Εθνικές ομάδες.

Εμπρός
Για να ένα χάντμπολ στην άμμο, στις παραλίες που αγαπάμε να κάνουμε διακοπές χωρίς ελιτίστικους περιορισμούς και με λογικές απαιτήσεις, όπου όλες οι παροχές θα απευθύνονται στους πρωταγωνιστές του αθλήματος, δηλαδή στους αθλητές και όλοι οι άλλοι συντελεστές του θα είναι εθελοντές και όχι «λαθρεπιβάτες» που θέλουν να ταξιδέψουν και στη γέφυρα.
Δείξαμε τον δρόμο με τη συμμετοχή και τη διοργάνωση των Τουρνουά του Δημήτρη Καρρά και του Μακεδόνα στη Χαλκιδική, την Κατερίνη, την Καβάλα και αλλού. Τώρα που το «προϊόν» συσκευάστηκε και πήρε το δρόμο για την Αθήνα, την Πάτρα και την Κέρκυρα με την σφραγίδα και το ISO της Επιτροπής της Ομοσπονδίας σας καλούμε να διαβάσετε ξανά τις οδηγίες και τις αντενδείξεις. Εμείς δεν θα μπούμε στο κοντέϊνερ.
«Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία , εγώ κρατάω την ουσία και ονειρεύομαι (Βασίλης Παπακωνσταντίνου).

ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΥΓΗΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ

Στον 13ο του αγώνα της φετινής περιόδου ο Μακεδών στάθηκε άτυχος, αλλά και υποδεέστερος του αντιπάλου του, και έχασε δίκαια από τον Ιωνικό Νέας Μαγνησίας την άνοδο στην Β’ Εθνική κατηγορία. Σε αναζήτηση των αιτιών της ήττας (και μάλιστα με 34-30 !!!) μπορεί κανείς να μιλήσει για υπερβολική νευρικότητα και αδικαιολόγητο εκνευρισμό των παικτών μας που τους οδήγησε από την αρχή κιόλας του αγώνα σε βεβιασμένες ενέργειες και επιπόλαιες επιλογές. Έτσι οι αρκετοί αιφνιδιασμοί που επιχειρήθηκαν στην αρχή του πρώτου ημιχρόνου κατέληξαν σε βήματα, γραμμή ή, στην καλύτερη περίπτωση, σε σουτ άουτ. Ο Δημήτρης Κυράκης αδικαιολόγητα νευρικός δεν προσαρμόστηκε, παρά στο τέλος, στις μικρές διαστάσεις του γηπέδου. Στην οργανωμένη επίθεση του Μακεδών, η άμυνα 5+1 και 4:2 των Λαμιωτών βραχυκύκλωσε τις προσπάθειες των κεντρικών μας Σίμου Πατσιαλά, Μπάμπη Χατζηγιαννίδη και Αποστόλη Καμάκα που προσπάθησαν με ατομικές ενέργειες (άριστης τεχνικής εκτέλεσης και αρκετά εύστοχες ομολογουμένως) να διατηρήσουν κοντά στο σκορ την ομάδα. Εντούτοις, μόνο μέχρι το 28’ ο Μακεδών έμεινε μπροστά (14-12) και έκτοτε ακολουθούσε τον Ιωνικό με το άγχος του χρονομέτρου πίσω του. Στην άμυνα ο τερματοφύλακας μας Παναγιώτης Συμεωνίδης δεν απέδωσε ικανοποιητικά, αντίθετα με τον αντικαταστάτη του στο δεύτερο ημίχρονο Χρήστο Κομνηνό που έσωσε σε πολλές περιπτώσεις την εστία μας με εντυπωσιακό τρόπο. Η άμυνα μας προσανατολισμένη στο κλέψιμο της μπάλας (και μόνον) άφηνε μεγάλα κενά , ιδίως στα άκρα με αποτέλεσμα να εξανεμίζονται η διαφορά που κερδίζονταν από τα κλεψίματα και τους αιφνιδιασμούς. Την ίδια ώρα ο Ιωνικός με παίκτες σαφώς μεγαλύτερους σε ηλικία και αρκετούς από αυτούς υπέρβαρους κατάφερε να επιβάλει έναν αργό ρυθμό (που δεν χαρίζονταν όμως στα λάθη μας και έκανε αιφνιδιασμούς) και κρατούσε πολλή ώρα την μπάλα στην κατοχή του, δεν έκανε επιπόλαια σουτ και διαχειρίστηκε όλα τα αποθέματα φυσικής κατάστασης και ψυχικού σθένους που είχε.
Στο κρίσιμο δεύτερο μέρος η ομάδα έδειξε ότι έμεινε χωρίς στιβαρή καθοδήγηση καθώς ο Δημήτρης Φιλίππου δεν κάθισε καθόλου στον πάγκο και όπως συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις παίκτη-προπονητή, δεν μπόρεσε να ελέγξει τον ρυθμό των παικτών του, αλλά και να δοκιμάσει τις δυνατότητες του αντικαταστάτη του Θάνου Μαντζούνη που όντας πιο βραχύσωμος, ταχύς αλλά και ξεκούραστος ίσως να απέδιδε καλύτερα απέναντι στους ογκώδεις κεντρικούς αμυντικούς του Ιωνικού. Παρά την επιβολή πάντως του «Ιωνικού ρυθμού» ο Μακεδών είχε και πάλι τις ευκαιρίες να ισοφαρίσει καθώς έχασε τρία πέναλντι (Πατσιαλάς 1 και Χατζηγιαννίδης 2) αλλά και πολλούς αιφνιδιασμός και τετ-α-τετ. Τα επιθετικά ξεσπάσματα του Χατζηγιαννίδη και του Καμάκα που με προσποιήσεις και δυναμικό έβρισκαν δίοδο προς την εστία των αντιπάλων, δεν ήταν αρκετά καθώς η απάντηση από τη Λαμία ερχόταν γρήγορα ενώ άμυνα και τερματοφύλακας φαίνονταν ανήμποροι να αντιδράσουν. Η διατησία των Πατρινών Κολλάρου Χ. και Τσακανίκα Χ. ήταν σχεδόν άψογη καθώς δεν έχασε κανένα επιθετικό φάουλ, τήρησε την προδευτικότητα των ποινών, έπαιξε σωστά το πλεονέκτημα, δεν «τσίμπησε» σε κανέναν θεατρινισμό και προπαντώς ήταν ευγενείς και προσήνεις προς όλους. Οι οπαδοί της Λαμίας δεν το κατάλαβαν σωστά και τους κατηγορούσαν για μεροληψία υπέρ μας. Ζηλέψαμε τις ομάδες του Νότου που χαίρουν τέτοιων διαιτησιών και αναρωτηθήκαμε εάν θα τις αξιωθούμε και εμείς στο μέλλον. Στο τέλος έλαβαν και τα δικά μας συγχαρητήρια.
Κοντά στην ομάδα ήταν μόνο ο Πρόεδρος Άγγελος Μαυρίδης, που έφερε και πιο βαρέως από όλους το αποτέλεσμα, και τα μέλη Γιάννης Μπαχάς και Δημήτρης Σαλονικιός που δεν σταμάτησαν λεπτό να φωνάζουν συνθήματα και να χειροκροτούν τις προσπάθειες των παικτών μας. Επίσης μας υποστήριξαν και οι παίκτριες μας Χρύσα Λαγογιάννη και Έρις Τριανταφυλλοπούλου ενώ και ο παλαιός μας παίκτης και προπονητής (και σήμερα διαιτητής) Βασίλης Δελόγλου και η σύζυγος του Φωφώ ήρθαν από τη Θεσσαλονίκη και μας συγκίνησαν με το ενδιαφέρον τους. Όλοι μας συγχαρήκαμε εγκάρδια τους νικητές για την επιτυχία τους και τους ευχηθήκαμε να τους δώσει την ώθηση για μακροχρόνια ανάπτυξη στο άθλημα και στον σύλλογο. Από την άλλη, οι παίκτες και ο προπονητής μας, παρά την απογοήτευση τους, υποσχέθηκαν πως θα συνεχίσουν την προσπάθεια με ακατάβλητο ζήλο και σθένος και την ερχόμενη περίοδο. Τον αγώνα παρακολούθησαν πολλοί εκδηλωτικοί οπαδοί του Ιωνικού ενώ το κάλυψε ζωντανά το τηλεοπτικό κανάλι της Θεσσαλίας ”STAR” (το DVD βρίσκεται στη διάθεση του σωματείου για όποιον το ζητήσει).
Ιωνικός Νέας Μαγνησίας (Μακρής Ιωάννης): Μακρής Χ., Ζάγκαινας Ι. 4, Μπουλάς Γ. 1, Ντουλάς Κ. 10, Σκέτζος Χ. 4, Μιγκάκης Ν.15, Σκέτζος Α.3, Μακρής Χ., Λογαράς Γ., Κόρκος Β., Γκούρλιας Ν. 1, Μπλούκας Γ., Φραγγλιστας Κ.
Μακεδών Αμπελοκήπων (Φιλίππου Δημήτριος): Συμεωνίδης Π., Τσάπουρνος Κ., Καμάκας Α. 2, Τσιάγγας Φ. 5, Χατζηγιαννίδης Μ. 12, Κομνηνός Χ., Χρηστίδης Τ., Πατσιαλάς Σ. 5, Φιλίππου Δ. 2, Μαντζούνης Θ., Παπαχρήστου Α., Κυράκης Δ. 4.
Τα δεκάλεπτα ήταν: (α’ ημίχρονο) 4- 5, 7-10, 17-14, (β’ ημίιχρονο) 21-18, 27-23, 34-30.

Kyrios… and what about Salonica this year?
(Κύριε... και τι γίνεται φέτος με τη Θεσσαλονίκη;)

Εύλογο το παραπάνω ερώτημα, όσον αφορά τις διοργανώσεις του Beach Handball στη Θεσσαλονίκη αλλά και όλη τη Βόρειο Ελλάδα. Και η απάντηση; Γνωστή. Τίποτα! Δεν υπάρχει κανένα τουρνουά εντεταγμένο στο σιρκουί του Πανελληνίου Πρωτ/ματος 2009, παρόλο που η πλειοψηφία των «οπαδών» του αθλήματος, θεσμικών ή μη (αθλητές, προπονητές, διαιτητές, κριτές, παρατηρητές, μέλη της Επιτροπής της ΟΧΕ, φίλαθλοι), αλλά και ομάδων προέρχονται από τη Θεσσαλονίκη ή ευρύτερα από τη Βόρειο Ελλάδα. Τουρνουά, κατά γενική ομολογία πετυχημένα (ACT στο Ανατόλια, Αγιόκαμπος στη Λάρισα), απλώς διακόπηκαν, αλλά και άλλες προσπάθειες των τελευταίων ετών (Χαλκιδική, Τούζλα) δεν είχαν την απαραίτητη υποστήριξη, ώστε να μπορέσουν να καθιερωθούν. Έτσι, λοιπόν, για φέτος, τα κοντινότερα τουρνουά είναι αυτά στις Ράχες (Φθιώτιδα) και στην Κέρκυρα!
Και επιπλέον: φέτος υπάρχουν οι λιγότερες διοργανώσεις των τελευταίων ετών.
Πώς όμως φτάσαμε ως εδώ; Γιατί η άτυπη «πρωτεύουσα» του Beach Handball έφτασε στο σημείο να μην έχει πια διοργανώσεις; Γιατί παρατηρείται μια γενικότερη υποχώρηση του θεσμού; Μια «ιστορική» αναδρομή θα φωτίσει καλύτερα τις διάφορες πτυχές του προβλήματος.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η ευρύτερη περιοχή του νομού Θεσσαλονίκης «υποδέχτηκε» με ιδιαίτερο ενθουσιασμό την παράκτια εκδοχή του Handball, που πρώτος έφερε στην Ελλάδα ο «δάσκαλος» Δημήτρης Καρράς. Αρχικά η Επανομή και στη συνέχεια η Χαλκιδική έγιναν το επίκεντρο του αθλήματος. Σε πολλές περιοχές της χώρας έγιναν αξιόλογες προσπάθειες, καθιστώντας το Beach Handball τη «φυσική» συνέχεια των πρωταθλημάτων σάλας και κερδίζοντας όλο και περισσότερους οπαδούς. Κοινή συνισταμένη των «πρώτων βημάτων» υπήρξε η αγάπη όλων των συμμετεχόντων για το άθλημα. Αν και υπήρξαν οργανωτικά προβλήματα, αν και πολλές φορές οι συμμετέχοντες φιλοξενήθηκαν σε κατασκηνώσεις και κάμπινγκ (ακόμη και κάτω από τα αστέρια!), αν και οι εμφανίσεις των ομάδων δεν ήταν πάντα άψογες, όλα αυτά θεωρήθηκαν ήσσονος σημασίας και δεν αποτέλεσαν κώλυμα ούτε για τη διεξαγωγή των αγώνων ούτε για την... ολονύχτια διασκέδαση που ακολουθούσε!
Έκτοτε ακολούθησαν προσπάθειες για την καλύτερη οργάνωση των τουρνουά, την ομοιόμορφη εμφάνιση των ομάδων, την επιμόρφωση προπονητών, διαιτητών, κριτών, παρατηρητών. Η τελική φάση αποτέλεσε το έπαθλο των καλύτερων ομάδων, ανδρών και γυναικών, με καλυμμένη τη διαμονή και διατροφή τους. Αναμφισβήτητα, όλα τους θετικά βήματα, που βοήθησαν στη μεγαλύτερη προβολή και αναγνωρισημότητα του αθλήματος.
Φτάνοντας όμως στα τελευταία χρόνια, οι όλο και αυστηρότεροι (και ακριβότεροι) όροι διοργάνωσης, αλλά και συμμετοχής στα τουρνουά του Πανελληνίου Πρωτ/ματος και η αρνητική αντιμετώπιση οποιασδήποτε ανεξάρτητης διοργάνωσης εξηγούν τη μείωση διοργανώσεων και ομάδων. Σ’ αυτό προστίθεται και η ουσιαστικά αλλοίωση του χαρακτήρα της τελικής φάσης (δεν υπάρχει καμία κάλυψη για τους συμμετέχοντες). Σ’ αυτή τη λογική, γιατί να μη συμμετέχουν όσες ομάδες επιθυμούν (εφόσον καλύπτουν οι ίδιες τη διαμονή/ διατροφή/ μετακίνησή τους);
Επομένως, δύο φαίνεται να είναι οι επιλογές για τη συνέχεια: Η πρώτη είναι να παραμείνουν όλα ως έχουν, τα κριτήρια για την πραγματοποίηση μιας διοργάνωσης και για τη συμμετοχή μιας ομάδας να γίνονται όλο και πιο «ελάχιστα» (δύο, τρεις, πέντε... σελίδες!), οι πρωταγωνιστές – αθλητές/ προπονητές/ συνοδοί – να αντιμετωπίζονται ως πελάτες για τα ξενοδοχεία, ταβέρνες, μπαράκια (που ούτως ή άλλως δε θα δούλευαν) παίζοντας μόλις δύο – τρεις αγώνες κάθε φορά (όπως στην πλειοψηφία των περσινών τουρνουά), οι διάφοροι «φιλοξενούμενοι» να αυξάνονται, χωρίς προφανή λόγο. Η δεύτερη είναι να «χαλαρώσουν» όλα αυτά τα δεσμευτικά κριτήρια (που το μόνο που «δεσμεύουν» τελικά είναι τη μαζική συμμετοχή ομάδων και αθλητών των προηγούμενων χρόνων), να παρακινηθούν και να υποστηριχθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι, ώστε να διοργανωθούν πολλά τουρνουά και σε διάφορα μέρη με τοπικές συμμετοχές (η καλύτερη προβολή του αθλήματος) και βέβαια να καθιερωθεί η τελική φάση ως το πανηγυρικό κλείσιμο κάθε χρονιάς.
Η επιλογή φαίνεται να είναι καθοριστική για το μέλλον του Beach Handball, που θα το οδηγήσει είτε στην παραπέρα ανάπτυξη και μαζικοποίησή του είτε στη συνεχή απαξίωση και το τελικό σβήσιμο του. Και εδώ θα πρέπει όλοι (ανεξαρτήτως ιδιότητας) να πάρουμε θέση και να συμβάλλουμε εμπράκτως, ώστε το άθλημα να έχει την καλύτερη συνέχεια.


Δημήτρης Σαλονικιός

ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ Ο «ΜΑΚΕΔΩΝ» ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Ακόμη ένα Πρωτάθλημα της Α’ Τοπικής Κατηγορίας κατέκτησε η ομάδα χειροσφαίρισης Ανδρών του Μακεδόνα Αμπελοκήπων. Αυτή τη φορά όλοι οι συντελεστές της φετινής επιτυχίας πιστεύουν πως αυτή θα είναι και το εφαλτήριο για την επίτευξη του μεγάλου στόχου του Σωματείου που είναι και η άνοδος στην Β’ Εθνική κατηγορία. Πολύ δε περισσότερο αφού η κατηγορία αυτή κατά την επόμενη περίοδο θα διαθέτει ισχυρές ομάδες, έντονο ανταγωνισμό και ιδιαίτερο κύρος, απαραίτητα συστατικά για τη δημιουργία μιας ομάδας με προοπτική και δυναμισμό. Μια αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία της ομάδας αποδεικνύει την συνεχή προσπάθεια, μέσα από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, της Διοίκησης, των προπονητών και πρωτίστως των αθλητών που αποτελεί μοναδική περίπτωση στην πορεία της Τοπικής κατηγορίας της Θεσσαλονίκης. Έτσι, την περίοδο 2006-2007 ο «Μακεδών» με τον Βασίλη Δελόγλου στο τιμόνι της ομάδας κατακτάει το Πρωτάθλημα, χάνει όμως την πρόκριση σε μονό αγώνα μπαράζ στο Κιλκίς από τον πανίσχυρο τα επόμενα χρόνια Πανσερραϊκό (σήμερα στην Α2). Την περσινή περίοδο ισοβάθμισε στην πρώτη θέση με τον «Αλέξανδρο» Αξιούπολης (που φέτος ανεβαίνει στην Α2), και με διαφορά μόλις τεσσάρων τερμάτων κατατάσσεται δεύτερος. Στην τεχνική ηγεσία της ομάδας από την περίοδο αυτή είναι ο γυμναστής Δημήτρης Φιλίππου με τον οποίο στέφεται φέτος αδιαφιλονίκητος Πρωταθλητής, αήττητος και με δύο βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο Ηρακλή.
Την περίοδο 2008-2009 ο μικρός αριθμός των αγώνων και το μέτριο επίπεδο των ομάδων δεν μειώνει σε τίποτε την συνοχή και την αγωνιστικότητα των Αμπελοκήπων και οι αντίπαλοι τους καταβάλλονται με σχετική ευκολία. Ο κύριος ανταγωνιστής του «Ηρακλής» Θεσσαλονίκης με τεχνικό τον Γιώργο Βασιλειάδη διατηρεί μέχρι τον δεύτερο γύρο τις ελπίδες του, καθώς ο αγώνας του πρώτου φέρνει τις ομάδες ισόπαλες, για να εξανεμιστούν και αυτές, με την οδυνηρή ήττα με ένα τέρμα διαφορά στην πρώτη μόλις αγωνιστική του δευτέρου γύρου. Ο τρίτος της βαθμολογίας «Απόλλων» Σταυρούπολης (με προπονητή τον παλαιό διαιτητή Κώστα Γκαγκανά) παρά την ορμητικότητα που επέδειξε στην αρχή δεν απόφυγε ήττες με δέκα και είκοσι τέρματα διαφορά, στον δεύτερο αγώνα μέσα στην Ηλιούπολη, και μετέθεσε τις πρόωρες φιλοδοξίες του για πρωτάθλημα στο εγγύς μέλλον, ικανοποιημένος ωστόσο με την άνοδο της γυναικείας του ομάδας στην Α2. Οι δύο ομογάλακτες ομάδες η «Νέμεσις» Μενεμένης και ο «Ελλάνιος Ζευς» Καλαμαριάς θορύβησαν εγκαίρως στην αρχή του Πρωταθλήματος τον Δημήτρη Φιλίππου, αφού τις κατέβαλλε με δυσκολία με ένα και δύο γκολ διαφορά, ώστε απέκλεισε κάθε απειθαρχία και επιπολαιότητα των παικτών του στα επόμενα παιχνίδια. Οι ομάδες της «Νίκης» Ευκαρπίας και των «Πρωτοπόρων» Θεσσαλονίκης δεν αντέταξαν καμία αντίσταση και υποτάχθηκαν εύκολα και στους δύο αγώνες.
Στον κορμό της ομάδας, ο οποίος πρέπει να τονίσουμε ότι δημιουργήθηκε με τις προσπάθειες του Βασίλη Δελόγλου τα προηγούμενα χρόνια, προστέθηκαν παίκτες ιδιαίτερης αξίας για τους οποίους ερίζουν πολλοί σύλλογοι της πόλης. Την ομάδα αποτελούν οι τερματοφύλακες Συμεωνίδης Παναγιώτης και Κομνηνός Χρήστος, οι πίβοτ Φιλίππου Δημήτρης και Μαντζούνης Θάνος, οι ακριανοί Τσιάγγας Φώτης, Τσάπουρνος Κώστας και Παπαχρήστου Αναστάσης και οι περιφερειακοί Χατζηγιαννίδης Χαράλαμπος, Πατσιαλάς Σίμος, Ζαρώτης Γιάννης και Καμάκας Απόστολος. Τη διοικητική μέριμνα της ομάδας έχει επωμιστεί εξ ολοκλήρου ο Πρόεδρος της ομάδας Άγγελος Μαυρίδης, ιδρυτικό μέλος και αθλητής της πρώτης ομάδας του Σωματείου της περιόδου 1990-1991 που δημιούργησε ο Γιάννης Μπαχάς.
Τα προβλήματα του τμήματος επικεντρώνονται στην εξεύρεση μόνιμης προπονητικής έδρας που να καλύπτει τις ανάγκες μιας ομάδας υψηλών απαιτήσεων. Το κλειστό γυμναστήριο της Ε.Κ.Ο στον Εύοσμο παραχώρησε τις περιορισμένες διαθέσιμες ώρες του για το άθλημα στην υπεράνω δήμων και εντοπιότητας ομάδα του Ηρακλή (που διέθετε ώρες και στην Μίκρα), ενώ λύσεις έδωσαν σωματεία και προπονητές που βοήθησαν την φετινή προσπάθεια και ο Μακεδών οφείλει να τους ευχαριστήσει όπως ο «Δίας» Πολίχνης, η «Νίκη» Ευκαρπίας και η Χ.Α.Ν.Θ. Διαρκές αίτημα του Σωματείου είναι η επιστροφή στην φυσική του έδρα, που είναι το γυμναστήριο «Μέγας Αλέξανδρος» στους Αμπελόκηπους, όπου είναι και η έδρα της ομάδας καλαθοσφαίρισης Ανδρών (Γ’ Ε.Κ.Α.Σ.Θ.). Η καθυστέρηση της λύσης του γηπεδικού προβλήματος (με την εγκατάσταση στους Αμπελόκηπους) και η μη ένταξη του Σωματείου στις οικονομικές επιχορηγήσεις του Δήμου είναι ζητήματα τα οποία η Διοίκηση του Σωματείου προσάπτει στον Δήμαρχο Λάζαρο Κυρίζογλου (και τον σύμβουλο Ιωαννίδη Μανώλη), που φροντίζει σχεδόν αποκλειστικά και μόνο για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στην περιοχή.
Η ομάδα περιμένει πλέον την αναμέτρηση σε αγώνα μπαράζ με τηνομάδα της Θεσσαλίας, τον "Ιωνικό" Νέας Μαγνησίας (ο οποίος κέρδισε τον ¨Θησέα" Λεχόβου την περασμένη Κυριακή με 28-23) το Σάββατο 9 Μαϊου στις πέντε απόγευμα στην Καρδίτσα και οι φίλαθλοι της Θεσσαλονίκης ελπίζουν πως θα γιορτάσουν την παρουσία ακόμη μιας ομάδας από την πόλη μας σε Εθνική κατηγορία.

Σας ζητάω να με συγχωρήσετε καθώς η παραπάνω ενημέρωση έχει δημοσιογραφικό ύφος και απευθύνεται στις εφημερίδες και στα περιοδικά όπου θα σταλεί μαζί με φωτογραφικό υλικό. Περισσότερα με τον τρόπο γραφής που προτιμάτε να διαβάζετε σε αυτό εδώ το ημερολόγιο στις επόμενες αναρτήσεις του.