Χωρίς Μάσκα

Σε χωρίζω, σε χωρίζω, σε χωρίζω

Το “Fast Track” διαζύγιο της γυναικείας χειροσφαίρισης με την Ανάπτυξη

         

Ανακαλύπτοντας το Χάντμπολ

Με τη συνοπτική διαδικασία που έχουν για το διαζύγιο οι Ταλιμπάν (αναφωνούν τρεις φορές “Σε χωρίζω”), η Ο.Χ.Ε. χώρισε τους δρόμους της ανάπτυξης της γυναικείας χειροσφαίρισης από αυτούς του υπόλοιπου αθλήματος. Και μπορεί και το “όλον” χάντμπολ να παρέμεινε εξίσου υπανάπτυκτο, η διαζευγμένη όμως γυναικεία χειροσφαίριση δεν είχε καν την ευκαιρία της να διασωθεί. Η Ομοσπονδία όμως σπεύδει πάντα να αναγνωρίσει τους καρπούς του υποκριτικού της έρωτα και να διεκδικήσει την πατρότητα όλων των επιτυχιών της όπως έκανε πρόσφατα με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Beach Handball Γυναικών. Ακόμη και ο Δήμαρχος Αμπελοκήπων, Λάζαρος Κυρίζογλου (που εξοβέλισε το άθλημα από τα όρια του Δήμου) έσπευσε να βραβεύσει τη δημότισσα του, αρχηγό της Εθνικής, Έλσα Μάστακα, για την επιτυχία της ομάδας. Και τα δύο, Γυναικείο και Παράκτιο Χάντμπολ, νοιώθουν το πατρικό χάδι της Ο.Χ.Ε. μόνον όποτε το Διοικητικό Συμβούλιο θέλει να καρπωθεί τις επιτυχίες τους για να καλύψει τις αδυναμίες και τις αστοχίες του. Κανένας βέβαια δεν πιστεύει πως αυτές αποτελούν προϊόν προετοιμασίας και σχεδιασμού.

           

"Νέμεσις" Μενεμένης, πρωταθλήτρια Β' Εθνικής

Αν ανατρέξουμε μερικά χρόνια πίσω θα βρούμε την αρχή της μισογυνικής επίθεσης που δέχθηκε το γυναικείο χάντμπολ. Όταν με το άλλοθι της ανυπαρξίας αρκετών γυναικείων ομάδων η Ο.Χ.Ε. κατάργησε τη Β’ Εθνική κατηγορία (υπήρξε ακόμη και Τοπική!!!). Τα επόμενα χρόνια οι ομάδες συνεχώς μειώνονταν ενώ οι σύλλογοι που ανέβηκαν στην Α1’ αποσύρονταν, πολλοί δε και από την αρχή του πρωταθλήματος, ενώ και στην Α2’, αν και η χαμηλότερη κατηγορία του σπορ με τον πομπώδη ψευτοτίτλο, πολλές ομάδες διαλύθηκαν. Οι διοικήσεις των ομάδων που επιμένουν να παίζουν στα πρωταθλήματα-παρωδία κλήθηκαν να πληρώσουν διαιτητές, κριτές αλλά και delegates σε “τιμές κοσμήματος και όχι απλά χρυσού” ενώ έχουν επωμιστεί και όλα εκείνα τα έξοδα που απαιτεί μια ομάδα υψηλής κατηγορίας, δηλαδή μετακινήσεις, εξοπλισμός, ιατρική κάλυψη, παράβολα αλλά και προπονητή (με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, συμβόλαιο και συνδρομή στον ΣΥ.Π.Χ.Ε.). Η Ο.Χ.Ε. δεν τους διευκόλυνε ούτε με την κατάργηση των κριτών (και την αντικατάστασή τους με εκπαιδευμένα στελέχη των ομάδων) αλλά φρόντισε μάλιστα και για την μισθοδοσία των απόμαχων διαιτητών της που ως delegates πλέον (διαιτητές με κουστούμι) απομυζούν και αφυδατώνουν τους πενιχρούς πόρους των συλλόγων. Και με αυτό το “κόψιμο των τενόντων” του γυναικείου χάντμπολ, κατέστη πλέον αδύνατη η δημιουργία βιώσιμων νέων γυναικείων ομάδων. Βεβαίως, ίσως αυτό να είναι και το ζητούμενο από τους διοικούντες τις “μεγάλες¨ ομάδες που κοντόφθαλμα οραματιζόμενοι την αυριανή θέση τους στο σπορ, επιθυμούν να διατηρηθούν ελάχιστες ομάδες για να “μεγαλουργήσουν” οι ίδιοι και κάποιες ακόμη ως “μποστάνια” από τις οποίες μπορούν να τρυγούν ανέξοδα από τα ηλικιακά τους τμήματα ταλαντούχες κορασίδες. Από αυτή την άποψη, η ανυπαρξία άλλων κατηγοριών γυναικών και η λειτουργία συλλόγων μόνο με ηλικιακά κοριτσιών είναι μια επικερδής (για τους μεγάλους) αλλά καταστροφική για το σπορ, πολιτική. Το αποτυχημένο πείραμα της συνεργασίας Π.Α.Ο.Κ. και Αξιούπολης σε αυτόν τον τομέα το απέδειξε καθώς η “φυτεία” έκλεισε.

           

Μαζί με την Ξιφασκία να φαινόμαστε πολλοί

Οι κορασίδες και οι νεανίδες θα μπορούσαν να αγωνίζονται σε ομάδες γυναικών της Β’ Εθνικής με περιορισμένη εμβέλεια στα όρια του νομού ή της περιφέρειας τους. Έτσι θα αποκτούσαν εμπειρία και θα γίνονταν αξιόμαχες και ικανές να παίξουν σε πραγματικές ανώτερες κατηγορίες. Ακόμη και οι ομάδες της Α1’ θα μπορούσαν να συμμετέχουν εκτός συναγωνισμού με την ομάδα τους των νεανίδων ή κορασίδων στο Πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής εμπλουτίζοντας με την εμπειρία τους τις παραστάσεις των ιδίων και των αντιπάλων τους. Για να ανταποκριθούν όμως στην πρόκληση οι παράγοντες και να “τρέξουν” νέες ομάδες γυναικών πρέπει η Ο.Χ.Ε. να αναλάβει ΟΛΕΣ τις δαπάνες διαιτησίας, γραμματείας και μετακίνησης. Να καλύψει επίσης με γιατρό ΟΛΟΥΣ τους αγώνες και να αναθέσει σε κάποιους εκ των αποσπασμένων γυμναστών την αποστολή της υποστήριξης, παρακολούθησης και αξιολόγησης των νέων ομάδων. Τέλος, αλλά ίσως σημαντικότερο όλων, οι Διοικήσεις των Ε.Α.Κ. με τη συμβολή των Ενώσεων πρέπει να “προικίσουν” με τη διάθεση δωρεάν ωρών προπόνησης τις ομάδες γυναικών της Β’ Εθνικής και τις Ακαδημίες τους με την αναγκαία αξιολόγηση της αξιοποίησης της παρεχόμενης δυνατότητας. Με αυτόν τον τρόπο και οι απόφοιτοι των Σχολών Προπονητικής της Γ.Γ.Α. θα μπορέσουν να αποκτήσουν την κατάλληλη εμπειρία που απαιτείται για την παρακολούθηση των ανώτερων επιπέδων. Αλήθεια, ποιες ομάδες θα αναλάβουν οι νέοι πτυχιούχοι της πρόσφατης Σχολής Γ’ Κατηγορίας; Πόσοι εξ’ αυτών είναι από τη Θεσσαλονίκη; Σε ποιες ομάδες μπορούν να εργαστούν; Για τους πτυχιούχους δε του Τ.Ε.Φ.Α.Α. με ειδικότητα δεν μπορεί να γίνει συζήτηση καθώς πολύ απλά... δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως αρκετοί καθηγητές με τίτλους, Ε.Ε.Π. και ελάχιστα ακαδημαϊκά συγγράμματα. Α, μάλιστα, υπάρχουν και αρκετοί νέοι διαιτητές.

           

Μόλις μία γυναίκα στο προηγούμενο Διοικητικό

Έχουμε καταθέσει αρκετές φορές στο παρελθόν τις προτάσεις μας για την ανάκαμψη του γυναικείου χάντμπολ χωρίς ουδέποτε να λάβουμε καμία απάντηση ούτε να κληθούμε σε συζήτηση για αυτές. Η επιλογή διακεκριμένων αθλητριών σε θέσεις όπως αυτή της Υπευθύνου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για τη γυναικεία χειροσφαίριση ή του Προγράμματος “Make a place for one more woman” αποδείχθηκαν άνευ οποιουδήποτε αντικρίσματος και σαφώς υποκριτικές. Η ύπαρξη δε στο παρελθόν γυναικών στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας υπήρξε διακοσμητική και ανούσια. Αλλιώς δεν δικαιολογείται η παντελής απουσία κάθε τοποθέτησης, κάθε συζήτησης, κάθε πρότασης, οπουδήποτε άρθρου ή έστω σχόλιου στα κοινωνικά δίκτυα, και τελικά δεν δικαιολογείται η μη παραίτηση των γυναικών μελών του Δ.Σ. λόγω της συνεχιζόμενης καταστροφικής πολιτικής της Ο.Χ.Ε. στο γυναικείο. Μια κατάσταση που τείνει να γίνει μη αναστρέψιμη εάν δεν ληφθούν μέτρα. Πολύ σύντομα θα έχουμε μόλις μία Εθνική κατηγορία και αυτή με ελάχιστες ομάδες (στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη μάλλον). Απορίας άξιο είναι και η ανυπαρξία συζήτησης από τις ελάχιστες εξάλλου προπονήτριες ή τις γυναίκες παράγοντες του σπορ και η απουσία της δυναμικής διεκδίκησης της απολύτου ισότιμης αντιμετώπισης του.

           

"Make no space for woman"

Γνωρίζουμε πως η αντιπολιτευτική αρθρογραφία που επικεντρώνεται στην κριτική για τις ολέθριες πολιτικές των τελευταίων ετών της Ο.Χ.Ε. στο γυναικείο χάντμπολ είναι σαν να ¨κλέβεις παρεκκλήσι” καθώς δεν μπορεί κανείς να μας αντιτάξει σοβαρό αντίλογο. Τείνουμε να πιστέψουμε πως οι αληθινές προθέσεις της Ομοσπονδίας είναι η συρρίκνωση του στο απολύτως αναγκαίο μέγεθος ώστε να δικαιολογείται ως ισότιμη η αντιμετώπιση του από την Πολιτεία. Η Ομοσπονδία μας όμως δεν είναι ανίκανη μόνο διότι καταστρέφει συστηματικά το γυναικείο χάντμπολ αλλά διότι εξαφανίζει σταθερά το σπορ. Συνεπώς, καθώς ο δαρβινισμός λειτούργησε στην περίπτωση του γυναικείου που εξαφανίζεται ως ασθενέστερο, ο ίδιος νόμος θα ισχύσει και για τη Χειροσφαίριση ανάμεσα τις άλλες αθλοπαιδιές: Θα εξαφανιστεί. Να μην τους επιτρέψουμε.

Υ.Γ.: Ελπίζουμε σε κάποια πρόσκληση διαδικτυακού διαλόγου για το θέμα όπως διαπιστώσαμε πως προκλήθηκε και στην περίπτωση της Παράκτιας Χειροσφαίρισης όπου και η αρθρογραφία της Στήλης ¨Χωρίς Μάσκα” προκάλεσε τη σύγκλιση της Επιτροπής.

Ιωάννης Μπαχάς

Γυμναστής-Προπονητής Χειροσφαίρισης