Χωρίς Μάσκα

Οι «εχθροί» του Beach Handball

Η επίμαχη ανάρτηση

Με αφορμή το ομότιτλο διάγραμμα που «φιλοξενείται» εδώ και λίγο καιρό στην επίσημη σελίδα του αθλήματος, παρατίθενται μερικές σκέψεις και προβληματισμοί για το πώς φτάσαμε στο σημείο να στοχοποιούνται οι κατεξοχήν «αιμοδότες» του αθλήματος και επομένως να περιορίζεται η «βάση της πυραμίδας» του. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο εμπνευστής του συγκεκριμένου διαγράμματος που βλέπει παντού εχθρούς του Beach Handball εκτός από εκεί που πραγματικά βρίσκονται; Και μάλιστα με ιδιαίτερο στόμφο κουνάει το δάχτυλο στον "εσωτερικό" εχθρό!

  

Όλοι οι μεγάλοι αθλητές έπαιξαν στην Περαία

 Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή: Στους λεγόμενους "εξωτερικούς" εχθρούς κατατάσσονται τα άλλα αθλήματα άμμου. Μόνο μειδίαμα θα προκαλούσε η συγκεκριμένη δημοσίευση στους ανθρώπους του Ολυμπιακού Beach Volley (έτη φωτός μπροστά), που εμφανίζονται να εχθρεύονται κάτι που σίγουρα αγνοούν! Κάτι που κατεξοχήν ισχύει και στα υπόλοιπα αθλήματα άμμου. Ακόμη και πολύ νεώτερα αθλήματα (π.χ. Beach Korfball, Beach Rugby κτλ.) έχουν διοργανώσει διεθνή τουρνουά υψηλού επιπέδου που θα «έβαζαν τα γυαλιά» στους παράγοντες του Beach Handball.

   

1996: Ποταμός Επανωμής=Ιστορία

Και φτάνουμε στο καλύτερο: "εσωτερικό" και μάλιστα "χειρότερο" εχθρό του αθλήματος αποτελούν οι αθλητές, οι προπονητές, παράγοντες και οι διοργανωτές του Beach Handball!    Οι αθλητές και αθλήτριες, προπονητές και συνοδοί που εδώ και χρόνια ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα με δικά τους έξοδα, που αφιερώνουν αρκετά τριήμερα μέσα στο καλοκαίρι, αφήνοντας τις υποχρεώσεις τους, που "ντύνονται" σύμφωνα πάντα με τις απαιτήσεις, "εχθρεύονται" το άθλημα! Οι διοργανωτές που προσπαθούν να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και παροχές για τα τουρνουά, ακόμα και δωρεάν διαμονή και διατροφή στις ομάδες, που αναγκάζονται να φιλοξενούν στρατιές παραγόντων του αθλήματος (διαιτητές, κριτές, παρατηρητές), κάνουν "φτωχές" διοργανώσεις και πρέπει να εξαφανιστούν!

    

Πολίχνη, Τουρνουά μέσα την πόλη!!!

Ας κάνουμε λοιπόν μια σύντομη ιστορική αναδρομή της πορείας του αθλήματος, ώστε να ενημερωθούν και οι νεόκοποι «υπηρέτες» του. Πρώτο τουρνουά επίδειξης διοργανώνεται το 1995 από τον καθηγητή του ΤΕΦΑΑ Αθηνών Δημήτρη Καρρά στις Ράχες Φθιώτιδας και την αμέσως επόμενη χρονιά (1996) «παίρνει τα ηνία» η Θεσσαλονίκη, με τη διοργάνωση του 1^ου Πανελλήνιου Πρωταθλήματος στον Ποταμό της Επανομής. Ακολουθεί για μερικά χρόνια η διοργάνωση των Πανελλήνιων Πρωταθλημάτων σε παραλίες της Χαλκιδικής, ώσπου φτάνουμε το 2000 στο Ρίο, όπου πραγματοποιείται για πρώτη φορά ως τελική φάση ανδρών και γυναικών, ύστερα από μοριοδότηση στα τοπικά τουρνουά. Τα επόμενα χρόνια ακολουθεί η «χρυσή» εποχή του αθλήματος με εκατοντάδες αθλητές και αθλήτριες να συμμετέχουν σε δεκάδες τουρνουά σε διάφορες παραλίες της χώρας, με εξέχον το τουρνουά στον Αγιόκαμπο της Λάρισας, που αποτελεί ετήσιο σημείο συνάντησης του αθλήματος. Η Θεσσαλονίκη συνεχίζει να τροφοδοτεί με ομάδες αλλά και τουρνουά το άθλημα, και εντός αστικού ιστού (Πολίχνη, Περαία, Ανατόλια, Χωριό της Ειρήνης) αλλά και στις κοντινές παραλίες της Χαλκιδικής και της Καβάλας. Εδώ ακριβώς βρίσκονται οι βάσεις των πρόσφατων ευρωπαϊκών και διεθνών διακρίσεων.

     

Χαλκιδική, Τουρνουά σε όλες τις παραλίες

Την ίδια εποχή, η μεγάλη αυτή απήχηση του αθλήματος αποτελεί και το «όχημα» που αναδεικνύει μια σειρά «παραγόντων», που το «οριοθετούν» και τελικά το «καπελώνουν». Είναι αυτοί που εφευρίσκουν συνεχώς και πιο αυστηρά κριτήρια συμμετοχής στις ομάδες (συγκεκριμένος τύπος στολής, παράβολα) και στους διοργανωτές (κάλυψη παράλογων προϋποθέσεων), με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό, που να θυμίζει τα πρώτα του βήματα. Αποτέλεσμα: κάθε χρόνο το ετήσιο καλεντάρι μικραίνει (η Βόρεια Ελλάδα, με εξαίρεση την Αλεξανδρούπολη, έχει «εξαφανιστεί»), ο αριθμός των ομάδων, ιδιαίτερα στο γυναικείο, έχει μειωθεί τόσο, ώστε η τελική φάση (final four) να έχει λιγότερες από 4 ομάδες. Ακόμη και η προσπάθεια για διοργάνωση ηλικιακών τουρνουά έπεσε στο κενό.

    

"Σμάρι" στελεχών στον Αγιόκαμπο!!!

Ποιος λοιπόν είναι ο εχθρός του Beach Handball; Ποιος είναι αυτός που επέλεξε να "κοντύνει" κατά τέσσερα χρόνια την ιστορία του αθλήματος, ονομάζοντας «Πρώτο» το Πανελλήνιο στο Ρίο (2000) αντί της Επανομής (1996), που φρόντισε να αποκλείει όλο και περισσότερες ομάδες με μεγάλα παράβολα και "αυστηρές" προϋποθέσεις ένδυσης, που "εξόντωσε" οικονομικά διοργανωτές -φήμες αναφέρουν ότι "εξαφανίστηκαν" ολόκληρα κοπάδια στα τουρνουά του Αγιόκαμπου!-, που πολέμησε με κάθε τρόπο τις ανεξάρτητες διοργανώσεις (ανάμεσα τους και το καλύτερο ίσως τουρνουά στους Αμμόλοφους Καβάλας), που έσπευσε να "πανηγυρίσει" τις πρόσφατες επιτυχίες της Εθνικής, χωρίς να παρέχει την παραμικρή υποστήριξη; Τον δραματικό περιορισμό της αθλητικής δραστηριότητας μπορεί να την διαπιστώσει κανείς πηγαίνοντας απλά στο "ιστορικό" της σελίδας.

      Καταληκτικά, περιμένουμε από τον συντάκτη της σελίδας να κατονομάσει τους εχθρούς του αθλήματος που το "μίκρυναν" τόσο πολύ αλλά και να προτείνει πώς θα μπορούσε να επανέλθει η μαζικότητα και η ποιότητά του.

Δημήτρης Σαλονικιός

Αθλητής, προπονητής, συνοδός, διοργανωτής τουρνουά – «εχθρός» του Beach Handball