Χωρίς Μάσκα

Σε χωρίζω, σε χωρίζω, σε χωρίζω

Το “Fast Track” διαζύγιο της γυναικείας χειροσφαίρισης με την Ανάπτυξη

         

Ανακαλύπτοντας το Χάντμπολ

Με τη συνοπτική διαδικασία που έχουν για το διαζύγιο οι Ταλιμπάν (αναφωνούν τρεις φορές “Σε χωρίζω”), η Ο.Χ.Ε. χώρισε τους δρόμους της ανάπτυξης της γυναικείας χειροσφαίρισης από αυτούς του υπόλοιπου αθλήματος. Και μπορεί και το “όλον” χάντμπολ να παρέμεινε εξίσου υπανάπτυκτο, η διαζευγμένη όμως γυναικεία χειροσφαίριση δεν είχε καν την ευκαιρία της να διασωθεί. Η Ομοσπονδία όμως σπεύδει πάντα να αναγνωρίσει τους καρπούς του υποκριτικού της έρωτα και να διεκδικήσει την πατρότητα όλων των επιτυχιών της όπως έκανε πρόσφατα με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Beach Handball Γυναικών. Ακόμη και ο Δήμαρχος Αμπελοκήπων, Λάζαρος Κυρίζογλου (που εξοβέλισε το άθλημα από τα όρια του Δήμου) έσπευσε να βραβεύσει τη δημότισσα του, αρχηγό της Εθνικής, Έλσα Μάστακα, για την επιτυχία της ομάδας. Και τα δύο, Γυναικείο και Παράκτιο Χάντμπολ, νοιώθουν το πατρικό χάδι της Ο.Χ.Ε. μόνον όποτε το Διοικητικό Συμβούλιο θέλει να καρπωθεί τις επιτυχίες τους για να καλύψει τις αδυναμίες και τις αστοχίες του. Κανένας βέβαια δεν πιστεύει πως αυτές αποτελούν προϊόν προετοιμασίας και σχεδιασμού.

           

"Νέμεσις" Μενεμένης, πρωταθλήτρια Β' Εθνικής

Αν ανατρέξουμε μερικά χρόνια πίσω θα βρούμε την αρχή της μισογυνικής επίθεσης που δέχθηκε το γυναικείο χάντμπολ. Όταν με το άλλοθι της ανυπαρξίας αρκετών γυναικείων ομάδων η Ο.Χ.Ε. κατάργησε τη Β’ Εθνική κατηγορία (υπήρξε ακόμη και Τοπική!!!). Τα επόμενα χρόνια οι ομάδες συνεχώς μειώνονταν ενώ οι σύλλογοι που ανέβηκαν στην Α1’ αποσύρονταν, πολλοί δε και από την αρχή του πρωταθλήματος, ενώ και στην Α2’, αν και η χαμηλότερη κατηγορία του σπορ με τον πομπώδη ψευτοτίτλο, πολλές ομάδες διαλύθηκαν. Οι διοικήσεις των ομάδων που επιμένουν να παίζουν στα πρωταθλήματα-παρωδία κλήθηκαν να πληρώσουν διαιτητές, κριτές αλλά και delegates σε “τιμές κοσμήματος και όχι απλά χρυσού” ενώ έχουν επωμιστεί και όλα εκείνα τα έξοδα που απαιτεί μια ομάδα υψηλής κατηγορίας, δηλαδή μετακινήσεις, εξοπλισμός, ιατρική κάλυψη, παράβολα αλλά και προπονητή (με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, συμβόλαιο και συνδρομή στον ΣΥ.Π.Χ.Ε.). Η Ο.Χ.Ε. δεν τους διευκόλυνε ούτε με την κατάργηση των κριτών (και την αντικατάστασή τους με εκπαιδευμένα στελέχη των ομάδων) αλλά φρόντισε μάλιστα και για την μισθοδοσία των απόμαχων διαιτητών της που ως delegates πλέον (διαιτητές με κουστούμι) απομυζούν και αφυδατώνουν τους πενιχρούς πόρους των συλλόγων. Και με αυτό το “κόψιμο των τενόντων” του γυναικείου χάντμπολ, κατέστη πλέον αδύνατη η δημιουργία βιώσιμων νέων γυναικείων ομάδων. Βεβαίως, ίσως αυτό να είναι και το ζητούμενο από τους διοικούντες τις “μεγάλες¨ ομάδες που κοντόφθαλμα οραματιζόμενοι την αυριανή θέση τους στο σπορ, επιθυμούν να διατηρηθούν ελάχιστες ομάδες για να “μεγαλουργήσουν” οι ίδιοι και κάποιες ακόμη ως “μποστάνια” από τις οποίες μπορούν να τρυγούν ανέξοδα από τα ηλικιακά τους τμήματα ταλαντούχες κορασίδες. Από αυτή την άποψη, η ανυπαρξία άλλων κατηγοριών γυναικών και η λειτουργία συλλόγων μόνο με ηλικιακά κοριτσιών είναι μια επικερδής (για τους μεγάλους) αλλά καταστροφική για το σπορ, πολιτική. Το αποτυχημένο πείραμα της συνεργασίας Π.Α.Ο.Κ. και Αξιούπολης σε αυτόν τον τομέα το απέδειξε καθώς η “φυτεία” έκλεισε.

           

Μαζί με την Ξιφασκία να φαινόμαστε πολλοί

Οι κορασίδες και οι νεανίδες θα μπορούσαν να αγωνίζονται σε ομάδες γυναικών της Β’ Εθνικής με περιορισμένη εμβέλεια στα όρια του νομού ή της περιφέρειας τους. Έτσι θα αποκτούσαν εμπειρία και θα γίνονταν αξιόμαχες και ικανές να παίξουν σε πραγματικές ανώτερες κατηγορίες. Ακόμη και οι ομάδες της Α1’ θα μπορούσαν να συμμετέχουν εκτός συναγωνισμού με την ομάδα τους των νεανίδων ή κορασίδων στο Πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής εμπλουτίζοντας με την εμπειρία τους τις παραστάσεις των ιδίων και των αντιπάλων τους. Για να ανταποκριθούν όμως στην πρόκληση οι παράγοντες και να “τρέξουν” νέες ομάδες γυναικών πρέπει η Ο.Χ.Ε. να αναλάβει ΟΛΕΣ τις δαπάνες διαιτησίας, γραμματείας και μετακίνησης. Να καλύψει επίσης με γιατρό ΟΛΟΥΣ τους αγώνες και να αναθέσει σε κάποιους εκ των αποσπασμένων γυμναστών την αποστολή της υποστήριξης, παρακολούθησης και αξιολόγησης των νέων ομάδων. Τέλος, αλλά ίσως σημαντικότερο όλων, οι Διοικήσεις των Ε.Α.Κ. με τη συμβολή των Ενώσεων πρέπει να “προικίσουν” με τη διάθεση δωρεάν ωρών προπόνησης τις ομάδες γυναικών της Β’ Εθνικής και τις Ακαδημίες τους με την αναγκαία αξιολόγηση της αξιοποίησης της παρεχόμενης δυνατότητας. Με αυτόν τον τρόπο και οι απόφοιτοι των Σχολών Προπονητικής της Γ.Γ.Α. θα μπορέσουν να αποκτήσουν την κατάλληλη εμπειρία που απαιτείται για την παρακολούθηση των ανώτερων επιπέδων. Αλήθεια, ποιες ομάδες θα αναλάβουν οι νέοι πτυχιούχοι της πρόσφατης Σχολής Γ’ Κατηγορίας; Πόσοι εξ’ αυτών είναι από τη Θεσσαλονίκη; Σε ποιες ομάδες μπορούν να εργαστούν; Για τους πτυχιούχους δε του Τ.Ε.Φ.Α.Α. με ειδικότητα δεν μπορεί να γίνει συζήτηση καθώς πολύ απλά... δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως αρκετοί καθηγητές με τίτλους, Ε.Ε.Π. και ελάχιστα ακαδημαϊκά συγγράμματα. Α, μάλιστα, υπάρχουν και αρκετοί νέοι διαιτητές.

           

Μόλις μία γυναίκα στο προηγούμενο Διοικητικό

Έχουμε καταθέσει αρκετές φορές στο παρελθόν τις προτάσεις μας για την ανάκαμψη του γυναικείου χάντμπολ χωρίς ουδέποτε να λάβουμε καμία απάντηση ούτε να κληθούμε σε συζήτηση για αυτές. Η επιλογή διακεκριμένων αθλητριών σε θέσεις όπως αυτή της Υπευθύνου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για τη γυναικεία χειροσφαίριση ή του Προγράμματος “Make a place for one more woman” αποδείχθηκαν άνευ οποιουδήποτε αντικρίσματος και σαφώς υποκριτικές. Η ύπαρξη δε στο παρελθόν γυναικών στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας υπήρξε διακοσμητική και ανούσια. Αλλιώς δεν δικαιολογείται η παντελής απουσία κάθε τοποθέτησης, κάθε συζήτησης, κάθε πρότασης, οπουδήποτε άρθρου ή έστω σχόλιου στα κοινωνικά δίκτυα, και τελικά δεν δικαιολογείται η μη παραίτηση των γυναικών μελών του Δ.Σ. λόγω της συνεχιζόμενης καταστροφικής πολιτικής της Ο.Χ.Ε. στο γυναικείο. Μια κατάσταση που τείνει να γίνει μη αναστρέψιμη εάν δεν ληφθούν μέτρα. Πολύ σύντομα θα έχουμε μόλις μία Εθνική κατηγορία και αυτή με ελάχιστες ομάδες (στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη μάλλον). Απορίας άξιο είναι και η ανυπαρξία συζήτησης από τις ελάχιστες εξάλλου προπονήτριες ή τις γυναίκες παράγοντες του σπορ και η απουσία της δυναμικής διεκδίκησης της απολύτου ισότιμης αντιμετώπισης του.

           

"Make no space for woman"

Γνωρίζουμε πως η αντιπολιτευτική αρθρογραφία που επικεντρώνεται στην κριτική για τις ολέθριες πολιτικές των τελευταίων ετών της Ο.Χ.Ε. στο γυναικείο χάντμπολ είναι σαν να ¨κλέβεις παρεκκλήσι” καθώς δεν μπορεί κανείς να μας αντιτάξει σοβαρό αντίλογο. Τείνουμε να πιστέψουμε πως οι αληθινές προθέσεις της Ομοσπονδίας είναι η συρρίκνωση του στο απολύτως αναγκαίο μέγεθος ώστε να δικαιολογείται ως ισότιμη η αντιμετώπιση του από την Πολιτεία. Η Ομοσπονδία μας όμως δεν είναι ανίκανη μόνο διότι καταστρέφει συστηματικά το γυναικείο χάντμπολ αλλά διότι εξαφανίζει σταθερά το σπορ. Συνεπώς, καθώς ο δαρβινισμός λειτούργησε στην περίπτωση του γυναικείου που εξαφανίζεται ως ασθενέστερο, ο ίδιος νόμος θα ισχύσει και για τη Χειροσφαίριση ανάμεσα τις άλλες αθλοπαιδιές: Θα εξαφανιστεί. Να μην τους επιτρέψουμε.

Υ.Γ.: Ελπίζουμε σε κάποια πρόσκληση διαδικτυακού διαλόγου για το θέμα όπως διαπιστώσαμε πως προκλήθηκε και στην περίπτωση της Παράκτιας Χειροσφαίρισης όπου και η αρθρογραφία της Στήλης ¨Χωρίς Μάσκα” προκάλεσε τη σύγκλιση της Επιτροπής.

Ιωάννης Μπαχάς

Γυμναστής-Προπονητής Χειροσφαίρισης

Χωρίς Μάσκα

"Μετά λόγου γνώσεως" 

Άγγελος Μαυρίδης: Προτάσεις για ένα βιώσιμο μέλλον της Χειροσφαίρισης 

       

Άγγελος Μαυρίδης

Διαβάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις στο άθλημα μας μπήκα στον πειρασμό να γράψω μερικές σκέψεις μου. Κατά αρχάς, θεωρώ άκρως επικίνδυνο να ξεκινήσει το Πρωτάθλημα έστω και γι αυτούς τους λίγους αγώνες που υπολείπονται για την ολοκλήρωση του. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να βάλουμε σε κίνδυνο την υγεία των αθλητών γιατί πρέπει οπωσδήποτε να βγάλουμε κάποιον πρωταθλητή. Ίσως μόνο για τον τελικό του Κυπέλλου και αυτός να γίνει πριν την έναρξη του επόμενου Πρωταθλήματος. Μετά από τόσο μεγάλη αποχή θα βάλουμε σε μια επίπονη διαδικασία τους αθλητές με κίνδυνο, εκτός από τον προφανή της μόλυνσης τους από τον ιό καθώς είμαστε ένα άθλημα επαφής και σε κλειστό χώρο, των πολλών και δύσκολων τραυματισμών. Στην περίπτωση που θα έχουμε δυσάρεστες καταστάσεις, θα ήθελα να ξέρω ποιος θα λογοδοτήσει!!

         Τώρα για την σάλα, καταθέτω τις παρακάτω προτάσεις: 

1. Θα πρέπει επιτέλους να μπει κάποιος επικεφαλής στην Ανάπτυξη που θα έχει την ευθύνη για όλο τον σχεδιασμό του αθλήματος και θα εκπονήσει ένα δεκαετές, τουλάχιστον, πρόγραμμα που θα εκτελείται σε όλες τις κατηγορίες, αλλά και οι βασικές του αρχές θα υλοποιούνται από όλα τα σωματεία της Α1' και Α2' Κατηγορίας. Ο εν λόγω επικεφαλής θα πρέπει να είναι Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, κατά προτίμηση Έλληνας και θα πρέπει να έχει μηνιαία αποζημίωση. Θα είναι υπεύθυνος για όλους τους αναπτυξιακούς προπονητές και θα συνεργάζεται με τον υπεύθυνο Ανάπτυξης που θα είναι πρόσωπο της επιλογής του. Όλοι  δε οι αποσπασμένοι γυμναστές θα είναι επιλογές δικές του..

2. Υπεύθυνος Ανάπτυξης θα πρέπει να είναι ένα νέο πρόσωπο, αποσπασμένος γυμναστής με ειδικότητα Χειροσφαίριση. Θα είναι άμισθη θέση όπως και η θέση όλων ανεξαιρέτως των αποσπασμένων. Θα έχει τον συντονισμό όλων και θα λογοδοτεί στον επικεφαλής παραδίδοντας μηνιαία κατάσταση της προόδου όλων των αποσπασμένων. Η δουλειά του θα κρίνεται, όπως και των υπολοίπων, και το πρόσωπο θα αντικαθίσταται αν δεν ικανοποιεί τους στόχους της Ανάπτυξης. 

3. Οι αποσπασμένοι θα πρέπει να είναι μοιρασμένοι σε όλη τη χώρα. Η εργασία τους θα πρέπει να είναι καθημερινή με τις εξής αρμοδιότητες: α) Θα πρέπει να μπαίνουν καθημερινά σε σχολεία της ευθύνης τους και να προσελκύουν παιδιά για τα σωματεία της περιοχής τους. Θα πρέπει να τα καταγράφει και να παρακολουθεί την εξέλιξη τους στα σωματεία. Όλες οι καταστάσεις θα πηγαίνουν στον Υπεύθυνο Ανάπτυξης της Ομοσπονδίας. Σ αυτή την διαδικασία θα συμμετέχουν όλοι οι αποσπασμένοι και οι προπονητές των εθνικών ομάδων εκτός των Ανδρών και των Γυναικών που θα έχουν άλλο ρόλο. Σε περίπτωση μη σωστής συνεργασίας θα αναφέρονται από τον Υπεύθυνο Ανάπτυξης στον επικεφαλής ο οποίος θα κρίνει την αντικατάστασή τους.

β) Θα πρέπει να συνεργάζονται με τις Ενώσεις για την δημιουργία τουρνουά μικρών ηλικιών (Street, σάλα, Beach). Ο Υπεύθυνος Ανάπτυξης της Ομοσπονδίας θα έχει επαφή με τον επικεφαλής του σχεδιασμού και θα προσπαθεί να δίνει λύσεις στα προβλήματα που θα προκύπτουν.

         Στα πρωταθλήματα τώρα: θα πρέπει όλα τα σωματεία της Α1' ανδρών και γυναικών να διατηρούν και μια δεύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα της Β' εθνικής όπου δεν θα έχουν τη δυνατότητα ανόδου. Θα πρέπει να αναλάβει η Ομοσπονδία τα έξοδα διαιτησίας και γραμματείας μέχρι και την Β' εθνική για να μπορέσουν τα σωματεία να δημιουργήσουν περισσότερα τμήματα. Να γίνει τακτικότερη η αποστολή αθλητικού υλικού στα σωματεία. 

        Και κάποιες προτάσεις για την εκπαίδευση των προπονητών: Πρέπει να ξαναγυρίσει η ειδικότητα στο Πανεπιστήμιο, να βγουν νέα παιδιά επιστήμονες-προπονητές για να υπάρξει επόμενη μέρα. Αυτό το είχαμε πετύχει πριν από πολλά χρόνια με το σωματείο μας "Πύρρος" Ευόσμου και με την βοήθεια ενός φοιτητή του Τ.Ε.Φ.Α.Α. Το αποτέλεσμα ήταν θετικό με την ενασχόληση τότε αρκετών φοιτητών και να παίρνουν ειδικότητα επτά γυμναστές που δεν είχαν αρχικά σχέση με το άθλημα αλλά το αγάπησαν στην πορεία. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την προσπάθεια θα πρέπει να μπουν και οι καθηγητές που έχουμε. Οι σχολές που έγιναν από τη Γ.Γ.Α. κατά καιρούς και βγήκαν κάποιοι προπονητές δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσουν τούς γυμναστές των Τ.Ε.Φ.Α.Α. Αυτό σας το διαβεβαιώ με τα λόγου γνώσεως, καθώς έχω έχω αποφοιτήσει από τις σχολές όλων των κατηγοριών. Μόνο οι καταρτισμένοι επιστήμονες θα φέρουν νέα πνοή στο άθλημα μας.

        

Πρωτεργάτης της πρώτης επιτυχίας των Γυναικών

Για  το  Beach Handball: Θα πρέπει να οριστεί καινούρια Επιτροπή και να δοθούν ουσιαστικοί ρόλοι και αρμοδιότητες στα μέλη της. Επείγει η δημιουργία νέων γηπέδων σε όλη την Ελλάδα. Να σχεδιαστεί ξανά το πρωτάθλημα από την κορυφή μέχρι και τη βάση του. Διοργάνωση ηλικιακών πρωταθλημάτων. Αποσπασμένοι γυμναστές και για την Ανάπτυξη του Beach. 

       

Πολλοί οι "πατέρες" της νίκης!!!

Αλλαγή με την υποχρεωτική συμμετοχή σωματείων τής σάλας στην άμμο. Ο αθλητής θα έχει την δυνατότητα να αλλάξει μία φορά ομάδα. Για να συμμετέχει όμως στην τελική φάση θα πρέπει να έχει τις μισές συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Το κόστος των διαιτητών και κριτών θα βαρύνει τον διοργανωτή. Στις μικρές ηλικίες μέχρι και τους παμπαίδες/πανκορασίδες τα παιδιά θα μπορούν να αλλάζουν ομάδα σε κάθε τουρνουά. Τελικές φάσεις παίδων, κορασίδων, εφήβων και νεανίδων Στις πόλεις που θα δείξουν ενδιαφέρον, θα έχουν την υποχρέωση να καλύψουν διαιτητές και κριτές. 

        Κλείνοντας θέλω να επισημάνω σε όλους τους διοικητικούς παράγοντες ότι ο ρόλος μας είναι να βοηθάμε και να διευκολύνουμε τους ειδικούς και τα σωματεία στην λειτουργία τους, φέρνοντας χορηγούς και λύσεις στα καθημερινά τους προβλήματα. 

Άγγελος Μαυρίδης

π. Μέλος Δ.Σ. της Ο.ΧΕ.

π. Πρόεδρος Επιτροπής Beach Handball

Χωρίς Μάσκα

Οι «εχθροί» του Beach Handball

Η επίμαχη ανάρτηση

Με αφορμή το ομότιτλο διάγραμμα που «φιλοξενείται» εδώ και λίγο καιρό στην επίσημη σελίδα του αθλήματος, παρατίθενται μερικές σκέψεις και προβληματισμοί για το πώς φτάσαμε στο σημείο να στοχοποιούνται οι κατεξοχήν «αιμοδότες» του αθλήματος και επομένως να περιορίζεται η «βάση της πυραμίδας» του. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο εμπνευστής του συγκεκριμένου διαγράμματος που βλέπει παντού εχθρούς του Beach Handball εκτός από εκεί που πραγματικά βρίσκονται; Και μάλιστα με ιδιαίτερο στόμφο κουνάει το δάχτυλο στον "εσωτερικό" εχθρό!

  

Όλοι οι μεγάλοι αθλητές έπαιξαν στην Περαία

 Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή: Στους λεγόμενους "εξωτερικούς" εχθρούς κατατάσσονται τα άλλα αθλήματα άμμου. Μόνο μειδίαμα θα προκαλούσε η συγκεκριμένη δημοσίευση στους ανθρώπους του Ολυμπιακού Beach Volley (έτη φωτός μπροστά), που εμφανίζονται να εχθρεύονται κάτι που σίγουρα αγνοούν! Κάτι που κατεξοχήν ισχύει και στα υπόλοιπα αθλήματα άμμου. Ακόμη και πολύ νεώτερα αθλήματα (π.χ. Beach Korfball, Beach Rugby κτλ.) έχουν διοργανώσει διεθνή τουρνουά υψηλού επιπέδου που θα «έβαζαν τα γυαλιά» στους παράγοντες του Beach Handball.

   

1996: Ποταμός Επανωμής=Ιστορία

Και φτάνουμε στο καλύτερο: "εσωτερικό" και μάλιστα "χειρότερο" εχθρό του αθλήματος αποτελούν οι αθλητές, οι προπονητές, παράγοντες και οι διοργανωτές του Beach Handball!    Οι αθλητές και αθλήτριες, προπονητές και συνοδοί που εδώ και χρόνια ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα με δικά τους έξοδα, που αφιερώνουν αρκετά τριήμερα μέσα στο καλοκαίρι, αφήνοντας τις υποχρεώσεις τους, που "ντύνονται" σύμφωνα πάντα με τις απαιτήσεις, "εχθρεύονται" το άθλημα! Οι διοργανωτές που προσπαθούν να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και παροχές για τα τουρνουά, ακόμα και δωρεάν διαμονή και διατροφή στις ομάδες, που αναγκάζονται να φιλοξενούν στρατιές παραγόντων του αθλήματος (διαιτητές, κριτές, παρατηρητές), κάνουν "φτωχές" διοργανώσεις και πρέπει να εξαφανιστούν!

    

Πολίχνη, Τουρνουά μέσα την πόλη!!!

Ας κάνουμε λοιπόν μια σύντομη ιστορική αναδρομή της πορείας του αθλήματος, ώστε να ενημερωθούν και οι νεόκοποι «υπηρέτες» του. Πρώτο τουρνουά επίδειξης διοργανώνεται το 1995 από τον καθηγητή του ΤΕΦΑΑ Αθηνών Δημήτρη Καρρά στις Ράχες Φθιώτιδας και την αμέσως επόμενη χρονιά (1996) «παίρνει τα ηνία» η Θεσσαλονίκη, με τη διοργάνωση του 1^ου Πανελλήνιου Πρωταθλήματος στον Ποταμό της Επανομής. Ακολουθεί για μερικά χρόνια η διοργάνωση των Πανελλήνιων Πρωταθλημάτων σε παραλίες της Χαλκιδικής, ώσπου φτάνουμε το 2000 στο Ρίο, όπου πραγματοποιείται για πρώτη φορά ως τελική φάση ανδρών και γυναικών, ύστερα από μοριοδότηση στα τοπικά τουρνουά. Τα επόμενα χρόνια ακολουθεί η «χρυσή» εποχή του αθλήματος με εκατοντάδες αθλητές και αθλήτριες να συμμετέχουν σε δεκάδες τουρνουά σε διάφορες παραλίες της χώρας, με εξέχον το τουρνουά στον Αγιόκαμπο της Λάρισας, που αποτελεί ετήσιο σημείο συνάντησης του αθλήματος. Η Θεσσαλονίκη συνεχίζει να τροφοδοτεί με ομάδες αλλά και τουρνουά το άθλημα, και εντός αστικού ιστού (Πολίχνη, Περαία, Ανατόλια, Χωριό της Ειρήνης) αλλά και στις κοντινές παραλίες της Χαλκιδικής και της Καβάλας. Εδώ ακριβώς βρίσκονται οι βάσεις των πρόσφατων ευρωπαϊκών και διεθνών διακρίσεων.

     

Χαλκιδική, Τουρνουά σε όλες τις παραλίες

Την ίδια εποχή, η μεγάλη αυτή απήχηση του αθλήματος αποτελεί και το «όχημα» που αναδεικνύει μια σειρά «παραγόντων», που το «οριοθετούν» και τελικά το «καπελώνουν». Είναι αυτοί που εφευρίσκουν συνεχώς και πιο αυστηρά κριτήρια συμμετοχής στις ομάδες (συγκεκριμένος τύπος στολής, παράβολα) και στους διοργανωτές (κάλυψη παράλογων προϋποθέσεων), με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό, που να θυμίζει τα πρώτα του βήματα. Αποτέλεσμα: κάθε χρόνο το ετήσιο καλεντάρι μικραίνει (η Βόρεια Ελλάδα, με εξαίρεση την Αλεξανδρούπολη, έχει «εξαφανιστεί»), ο αριθμός των ομάδων, ιδιαίτερα στο γυναικείο, έχει μειωθεί τόσο, ώστε η τελική φάση (final four) να έχει λιγότερες από 4 ομάδες. Ακόμη και η προσπάθεια για διοργάνωση ηλικιακών τουρνουά έπεσε στο κενό.

    

"Σμάρι" στελεχών στον Αγιόκαμπο!!!

Ποιος λοιπόν είναι ο εχθρός του Beach Handball; Ποιος είναι αυτός που επέλεξε να "κοντύνει" κατά τέσσερα χρόνια την ιστορία του αθλήματος, ονομάζοντας «Πρώτο» το Πανελλήνιο στο Ρίο (2000) αντί της Επανομής (1996), που φρόντισε να αποκλείει όλο και περισσότερες ομάδες με μεγάλα παράβολα και "αυστηρές" προϋποθέσεις ένδυσης, που "εξόντωσε" οικονομικά διοργανωτές -φήμες αναφέρουν ότι "εξαφανίστηκαν" ολόκληρα κοπάδια στα τουρνουά του Αγιόκαμπου!-, που πολέμησε με κάθε τρόπο τις ανεξάρτητες διοργανώσεις (ανάμεσα τους και το καλύτερο ίσως τουρνουά στους Αμμόλοφους Καβάλας), που έσπευσε να "πανηγυρίσει" τις πρόσφατες επιτυχίες της Εθνικής, χωρίς να παρέχει την παραμικρή υποστήριξη; Τον δραματικό περιορισμό της αθλητικής δραστηριότητας μπορεί να την διαπιστώσει κανείς πηγαίνοντας απλά στο "ιστορικό" της σελίδας.

      Καταληκτικά, περιμένουμε από τον συντάκτη της σελίδας να κατονομάσει τους εχθρούς του αθλήματος που το "μίκρυναν" τόσο πολύ αλλά και να προτείνει πώς θα μπορούσε να επανέλθει η μαζικότητα και η ποιότητά του.

Δημήτρης Σαλονικιός

Αθλητής, προπονητής, συνοδός, διοργανωτής τουρνουά – «εχθρός» του Beach Handball

Χωρίς Μάσκα

Μένουμε σπίτι.........σιωπηλοί”

           Νέα Στήλη Άποψης με Παρρησία

         

"Silver Alert"

Αγνοούμενη και αγνοημένη, όπως άλλωστε το περιμέναμε, ήταν η Ένωση Θεσσαλονίκης μέσα στην κρίση του κορονοϊού που έπληξε και το άθλημα μας. Όλοι μας μπορέσαμε να συγκρίνουμε τις δράσεις που ανέλαβαν και τις πρωτοβουλίες που πήραν οι Ομοσπονδίες και οι Ενώσεις άλλων σπορ, οι οποίες μέσω της τεχνολογίας και του διαδικτύου ήρθαν σε επαφή με τους συλλόγους, τους αθλητές και τους γονείς τους ακόμη και με τους φιλάθλους τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα σεμινάρια προπονητικής, αθλητικής ψυχολογίας, διατροφής, Πρώτων Βοηθειών και τόσα άλλα. 

       Η Ομοσπονδία της Αντιπτέρισης (Ε.Ο.Φ.Σ.Α.), με το σχεδόν μηδενικό αποτύπωμα της στον Ελληνικό Αθλητισμό, πρόσφερε στις 28/4 στους, όπως φάνηκε αρκετούς, φίλους της ένα σεμινάριο για τις “Εφαρμογές Αθλητικής Ψυχολογίας στο Μπάντμιντον”. Η δικιά μας πάλι των 25 αποσπασμένων γυμναστών (και κάποιων ακόμη, αμοιβόμενων), αγνόησε τελείως τη χειροσφαιρική κοινότητα. 

Μόνο για μέλη

         Και φυσικά ούτε ή Ο.Χ.Ε. ή η Ε.Σ.Χ.Θ. Δεν μπορεί να καρπωθεί τα διαδικτυακά σεμινάρια του ΣΥ.Π.Χ.Ε., τα οποία να σημειωθεί πως δεν είναι ανοικτά σε όλους παρά μόνο στα ταμειακά ενημερωμένα μέλη του. Έτσι, όλοι εκείνοι οι προπονητές που υπηρετούν το άθλημα χωρίς να είναι μέλη του, είτε διότι είναι εν ενεργεία αθλητές ή παράγοντες ή ακόμη και γυμναστές με ειδικότητα που αρνούνται να πληρώσουν τον κεφαλικό φόρο στη Γ.Γ.Α. για την “Άδεια ασκήσεως επαγγέλματος” και στον ΣΥ.Π.Χ.Ε. για την έκδοση κάρτας προπονητή, δεν μπορούν να γίνουν κοινωνοί της αυθεντίας του Petit και των συνεργατών του.

         

4 μέρες, 7 εισηγήσεις

Και μέσα στην πανδημία, οι “πρύτανεις” της ιδιωτικής εκπαίδευσης, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Κύπρου, με δεκάδες μορφές και θέματα, άνοιξαν τους πομπούς τους για να μας δελεάσουν με τους τίτλους και τις καριέρες των πτυχιούχων τους. Ένα τέτοιο σεμινάριο και μάλιστα με διοργανωτή Κυπριακό σύλλογο χάντμπολ κατόρθωσε και συγκέντρωσε περίπου διακόσιους συμμετέχοντες στο ακροατήριο του και επτά ομιλητές στο πάνελ του επί τέσσερεις μέρες (22-25/4). Πρόσφερε δε απαντήσεις σε μια σειρά ζητημάτων όπως “Αθλητές σε καραντίνα και διατροφικές ανησυχίες” (Εύη Κυριακίδου), “Νέες τεχνικές αποκατάστασης” (Κώστας Επαμεινωντίδης), κ.ά. 

         Κοντά τους και ο μέχρι πρότινος συνεργάτης της Ανάπτυξης, Κοτζαμανίδης που δεν έχασε και την ευκαιρία να διαφημίσει το βιβλίο του (ο γυμναστής και καλλιτέχνης Αλέκος Κατσούνης φιλοτέχνησε το σκοτεινό εξώφυλλο του) αλλά και να δώσει τις γνώσεις του πάνω στο θέμα των “Σύγχρονων τάσεων στην προπόνηση εκρηκτικότητας”.               

Από τις επιτυχημένες διασκέψεις

       Στη Θεσσαλονίκη όμως, παρά την εμφανή ανικανότητα της Ε.Σ.Χ.Θ. και την συνεχιζόμενη απουσία του Τ.Ε.Φ.Α.Α. από κάθε εκπαιδευτική δράση στο άθλημα, την “παρτίδα έσωσε” ο Σύνδεσμος Διαιτητών (ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε.) ο οποίος εξάλλου εδώ και πολλά χρόνια

Μια πρότυπη "οικογένεια"

σώζει την τιμή της πόλης στο άθλημα και τιμάει (το μόνο που διαθέτει άλλωστε) την ιστορία της. Ο Σύνδεσμος εκτός από τη μέριμνα που δείχνει για την γνωστική ετοιμότητα των μελών του με τεστ γνώσεων κανονισμών και με διαδικτυακές συνδιασκέψεις, φρόντισε και για την ενημέρωση και την καλλιέργεια των σχέσεων των διαιτητών με τους προπονητές και τους πρόσφερε δύο διαδικτυακά σεμινάρια.

         

Σχολές, Σεμινάρια, Εξετάσεις!!!

Αν και η ανταπόκριση των προπονητών, όπως αναμένονταν, ήταν πενιχρή (μόλις έξι), τα στελέχη του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε., ο κ. Στεπάν Παρτεμιάν και το μέλος της Κ.Ε.Δ. κ. Γιάννης Μεϊμαρίδης μοιράστηκαν τις γνώσεις και την εμπειρία τους και διασαφήνισαν πολλά θέματα που η πλειονότητα των προπονητών δεν τα κατέχει. Ο Σύνδεσμος της Θεσσαλονίκης αποτελεί πρότυπο φορέα του αθλήματος τόσο για τις εμπνευσμένες πρωτοβουλίες του, όσο και για την εξαιρετική εικόνα αξιοκρατίας και συναδελφικότητας που αντανακλά στο σπορ. Συγχαίρουμε όλα τα μέλη του και φυσικά τη διοίκηση και τον Πρόεδρο του κ. Παναγιώτη Στεφανίδη για τη διαχείριση της κρίσης και τις λύσεις που πρότεινε.

         

"Βρείτε το βηματισμό σας"

Ποιος θα περίμενε καλύτερες επιδόσεις από τους διοικητικούς φορείς της χειροσφαίρισης μέσα στην πρωτόγνωρη κρίση όταν σε κανονικές συνθήκες, και ενίοτε ευνοϊκές, είναι ικανοί να προκαλούν οι ίδιοι την κρίση του. Έτσι, όταν πέρσι ο Α' Αντιπρόεδρος της Ε.Ο.Ε. κ. Στέλιος Αγγελούδης στο Ολυμπιακό Μουσείο Θεσσαλονίκης, “κατσάδιασε” όλους τους παράγοντες την πόλης για την απίσχναση του σπορ στην περιοχή του οποίου η ανάπτυξη είναι αντιστρόφως ανάλογη, όπως παραδέχτηκε, με την σκανδαλώδη εύνοια της Πολιτείας που προίκισε το χάντμπολ με τους πιο πολλούς αποσπασμένους γυμναστές και μια αρκούντως ικανοποιητική επιχορήγηση για το 2019. Οι ταγοί του σπορ που παραδέχτηκαν ανερυθρίαστοι πως παρουσίασαν πέρσι μια διπλή αγωνιστική του πρωταθλήματος Μίνι ως δράση της Ανάπτυξης και συγκεκριμένα το Street Handball στην πλατεία Αριστοτέλους!!! Την κριτική του “σκιώδους Προέδρου” ακολούθησε η απειλή του πως θα αποσύρει την εύνοια του από την πόλη, όπως οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες, και σε αυτή την κατεύθυνση πιστεύουμε πως ήταν ο ορισμός της τακτικής Γενικής Συνέλευσης στη Βέροια στις 29/3. Δεν θυμόμαστε να είπε τίποτε ο “Πρόεδρος” Κώστας Γκαντής.

         

Στήλες που θέλουνε να ξεχνάμε

Το άθλημά μας τελεί υπό μόνιμη κρίση ποιότητας των ικανοτήτων και ηθικότητας των προθέσεων των ανθρώπων που το διοικούν αλλά και σχεδόν όλων των εναπομεινάντων που ασχολούνται τα τελευταία χρόνια με αυτό. Η παραίνεση σε Συνέλευση του πρώην Προέδρου, να “βρουν όλοι τον βηματισμό τους“ (δες προαποφασισμένες εκλογές, δημοσιογραφία μέσω του Γραφείου Τύπου, κ.ά.) οδήγησε τους ικανούς να βγουν από τις γραμμές της παρέλασης και να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο. Εξάλλου κοινό βηματισμό έχουν οι παρελαύνοντες μπροστά στους δικτάτορες. Και μπορεί ο Ηράκλειτος να μας παρότρυνε “Τας λεωφόρους μη βαδίζειν” και “Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν” και η γραφίδα αυτή να μην έπαψε ποτέ να “λακτίζει”, όμως πια δεν πιστεύουμε πως έμεινε καμιά λεωφόρος να βαδίσει η χειροσφαίριση και κανένα κέντρο εξουσίας για να λακτίσουμε. Ίσως μάλιστα κινδυνεύουμε να τραυματιστούμε κλωτσώντας στο κενό.

          Για τα Γραφεία Τύπου που έπνιξαν την ελευθεροτυπία και την ποικιλοφωνία στο άθλημα θα μιλήσουμε στην επόμενη ομοβροντία.

Ιωάννης Μπαχάς

Γυμναστής-Δημοσιογράφος