2ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΟΥΡΝΟΥΑ BEACH HANDBALL «ΠΟΛΙΧΝΗ»

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά διοργανώνουμε το τουρνουά Beach Handball στο Αθλητικό Κέντρο Πολίχνης στη Θεσσαλονίκη, το μοναδικό τουρνουά στη Βόρεια Ελλάδα, δίνοντας και πάλι το παρόν στις αθλητικές διοργανώσεις και παραμένοντας συνεπείς στις ιδέες και τα πιστεύω μας για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.


Οργάνωση Τουρνουά

• Ημερομηνία διεξαγωγής: Παρασκευή 4 Ιουνίου – Κυριακή 6 Ιουνίου 2009
• Τόπος διεξαγωγής: Αθλητικό Κέντρο Πολίχνης (δίπλα στο κλειστό γυμναστήριο)
• Ομάδες: Τουρνουά ανδρών και γυναικών σε ομίλους
• Ενδυμασία: T-shirt με αριθμό φανέλας
• Βραβεύσεις: κύπελλα/ μετάλλια 3 πρώτων ανά κατηγορία, mvp’s διοργάνωσης
• Παράβολο συμμετοχής: 30 €/ ομάδα
• Διαιτησία: Διαιτητές, κριτές και παρατηρητές Beach Handball (με κάλυψη των εμφανίσεων τους)
• Διαδικασία συμμετοχής:
- Συμπλήρωση αίτησης συμμετοχής
- Καταβολή του παραβόλου συμμετοχής (30 ευρώ/ ομάδα) στον
Αρ. Λογ. της Εθνικής Τράπεζας: 224/747037-11

Η αίτηση συμμετοχής και η απόδειξη καταβολής του κόστους συμμετοχής μπορεί να αποσταλούν στο FAX: 2310828107 ή να παραδοθούν, ύστερα από συνεννόηση, στην Οργανωτική Επιτροπή του τουρνουά.


Πληροφορίες – Διευκρινήσεις

Τηλ.: 6936715115 E-mail: beachhandball2007@yahoo.gr


Συνοπτικό Πρόγραμμα Τουρνουά

Παρασκευή 4/6: Τεχνική Σύσκεψη – Προκριματικοί Αγώνες (στις 17:00)
Σάββατο 5/6: Προκριματικοί Αγώνες (πρωί – απόγευμα)
Κυριακή 6/6: Ημιτελικοί Αγώνες (πρωί) – Τελικοί Αγώνες (απόγευμα)
Τελετή λήξης
(Αλλαγές στο πρόγραμμα μπορούν να γίνουν, κυρίως για ομάδες εκτός Θεσσαλονίκης, με ευθύνη της Οργανωτικής Επιτροπής.)


Η Οργανωτική Επιτροπή

Συνταγή 5η : «Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ» (Συνέχεια).

Φαρμάκ(ι)α

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)

Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς

Τα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά την εβδομάδα. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..

Η παράσταση που ανέβηκε για είκοσι εβδομάδες στη Θεσσαλονίκη με πέντε μόνο ηθοποιούς.

Μεγαλύτερη δόση για να τελειώσει η θεραπεία πριν την περίοδο.

    Βλέπετε πολλές αλλαγές από το 2006;
    Επόμενος πρωταγωνιστής της «Όπερας» ήταν φέτος ο: «Απόλλων» Σταυρούπολης. Ο μοναδικός αρθρογράφος της επίσημης ιστοσελίδας του σωματείου θεωρεί σε άρθρο του πως η φετινή σύνθεση της ομάδας είναι η καλύτερη των τελευταίων ετών, πιθανόν για να ενοχλήσει την «περίοδο Κώστα Γκαγκανά» που τόσο στοίχησε στον ίδιο ώστε να κατευθυνθεί με ταχύτητα ελκόμενος από την βαρύτητα του άστρου «Φοίβος» και να διαγράψει από το ημερολόγιο του σκάφους του την συνεργασία του αυτή. Κατά εμάς ήταν η καλύτερη εποχή του Απόλλωνα όπου παρουσίασε πλήρεις συνθέσεις, ποιοτικό και καθαρό χάντμπολ, αγωνιστική πειθαρχία και κυρίως θετικά αποτελέσματα. Μόνο μεμπτό του σημείο ήταν ότι η επώδυνη απομάκρυνση του από την Προεδρία του Συνδέσμου Διαιτητών (μετά από την σκευωρία που εξυφάνθηκε εναντίον του από διάφορους γνωστούς αγνώστους) δεν του έδωσε το χρόνο να ξεχωρίσει τις δύο ιδιότητες την πρώην (του διαιτητή) και αυτή του προπονητή και έτσι έδωσε λαβές στις κατηγορίες για ποδηγέτηση των νεαρών κυρίως διαιτητών ώστε να επιτύχει θετικά αποτελέσματα.

Στον αγώνα με τους Πρωτοπόρους έπεφταν "κορμιά"(που λέει ο λόγος κορμιά).
    Ο σύλλογος της Σταυρούπολης διαθέτει κλειστό γυμναστήριο (έστω και αν το τίμημα ήταν η διάλυση των άλλων αθλημάτων του) και δύσκολα μπορεί να δικαιολογήσει κανείς, αν δεν γνωρίζει τη φιλοσοφία που διαπνέει τους ταγούς της ομάδας, τη στασιμότητα, αν όχι την οπισθοδρόμηση που παρουσιάζει η ομάδα. Η εσωστρέφεια, τα συμπλέγματα καταδίωξης και (αδικαιολόγητα τελείως) ανωτερότητας, η υπέρμετρη κολακεία, όπως αυτά εκφράζονται στη σελίδα της, μαζί με μεσσιανικές εξαγγελίες πρωτοποριακών σχεδίων που αποσκοπούν στο κέρδος αλλά και τέλος η πολιτική του «πλιάτσικου» με την υπονόμευση των προσπαθειών των άλλων σωματείων, δεν πρόκειται παρά να οδηγήσει μεσοπρόθεσμα στην περιθωριοποίηση και τη γραφικότητα τον παλιό παίκτη του Μακεδόνα και τους φίλους του.

Σάντουιτς με "γύρο" θυμίζουν ε;
    Δύο παραδείγματα πείθουν για τους χαρακτηρισμούς που έκανα. Το ρεπορτάζ του αγώνα όπου έχασε ο Απόλλωνας από τους Πρωτοπόρους και στο οποίο η ειρωνεία και η έπαρση και οι νικητές αντίπαλοι τους χαρακτηρίζονται «καφενείο», «γέροι», «τελειωμένοι» και άλλα και ο αρθρογράφος τους εύχεται να βγάλουν και την επόμενη χρονιά. Και επίσης οι φαιδρές προτάσεις του σωματείου προς την Ο.Χ.Ε. όπου μεταξύ άλλων προτείνεται η θεσμοθέτηση διπλών δελτίων (γιατί όχι ένα σε κάθε κατηγορία ή κάποιο αμφιφυλόφυλο) αλλά και άλλες προτάσεις ώστε ο ρακοσυλλέκτης της πόλης να μπορεί να πάρει χωρίς τίμημα τα δομικά υλικά από τις ομάδες που διαλύονται ή ανακαινίζονται για να κτίσει νέους αυθαίρετους ορόφους. Τυχερός φέτος έδεσε στην Σταυρούπολη την Αλεξιάδου Αθηνά και τη Λαδά Χριστίνα από τη Νέμεση αλλά και τον Γιώργο Κουκουβίνο (που είχε χάσει το καρτελάκι επιστροφής) έμεινε όμως με την όρεξη για τους υπόλοιπους παίκτες στους οποίους και πρότεινε να μηδενίσουν την ομάδα για να ελευθερωθούν. Έτσι όμως ο «Μάνα ρούχα» Απόλλων δεν σκέφτηκε πως αν διαλυθούν οι άλλες ομάδες δεν θα τερματίσει πάνω από κάποιον άλλο. Μ ε δύο νίκες απέναντι στην ανακαινισμένη Νέμεση και μια ισοπαλία με την Νίκη (βαθμό που έκλεισαν σε απόρθητη θυρίδα) η φετινή συγκομιδή ήταν η πιο πενιχρή των τελευταίων ετών.

   

Αδιάψευστος μάρτυρας,  που να πάρει!!!

    Και ακολουθούν οι «Πρωτοπόροι» Θεσσαλονίκης. Ή γαλλιστί “Avant Garde” ( πρωτοπορία) αποτελούν τον καθρέφτη του Τοπικού Πρωταθλήματος τα τελευταία τρία χρόνια καθώς συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου σχιζοφρενικού κατά βάση Θεσσαλονικιώτικου χάντμπολ. Αρχικά, πρέπει να δηλώσω πως είμαι απολύτως σύμφωνος και συγχαίρω της προσπάθεια κάθε μιας παρέας (όπως άλλωστε είναι και η δικιά μας) να διεκδικεί και να παίρνει το δικαίωμα να αθλείται μέσα (και με τα μέσα) στις επίσημες διοργανώσεις της Πολιτείας χωρίς να αρκείται σε Τουρνουά Βετεράνων ή Παλαιμάχων (όπως αυτό του Απόλλωνα και της Ε.Σ.Χ.Θ.). Οι αθλητές μας προτιμούν να χαρακτηρίζονται αείμαχοι παρά απόμαχοι ή παλαίμαχοι. Έτσι αθλητές που πέρασαν τα σαράντα τιμάνε το Τοπικό Πρωτάθλημα με τη συμμετοχή τους και απολαμβάνουν τους αγώνες παίζοντας επί 60 λεπτά και όχι επί 10 !!! και χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν παράβολο 150€. Το παράδειγμα τους πρέπει να ακολουθήσουν και όλοι οι ανενεργοί χαντμπολίστες εμπλουτίζοντας τα Τοπικά Πρωταθλήματα της Ο.Χ.Ε. Μαζί με τους αθλητές του Μακεδόνα και του Ελλάνιου καλώς ή κακώς αποτελούν την μόνη διέξοδο ανάπτυξης του Τοπικού Πρωταθλήματος Ανδρών.

    Και εξηγώ: Διαπιστώνουμε πως κάθε χρόνο δεκάδες παίκτες «εκδιώχνονται» από τις ομάδες τους καθώς αυτές επανδρώνονται με μεταγραφές και αλλοδαπούς και πολλοί έφηβοι που γίνονται άνδρες «αποστρατεύονται» υποχρεωτικά. Εξάλλου το όριο δήλωσης μόνο τριάντα αθλητών κάθε χρόνο οδηγεί σε αναγκαστικές εκκαθαρίσεις και μας κάνει να αναρωτιόμαστε που πηγαίνουν όλοι αυτοί. Οι περισσότεροι του «κύκλου των χαμένων αθλητών» σταματάνε να παίζουν καθώς δεν σχηματίζονται νέες ομάδες , ούτε μεταγράφονται σε άλλες, τουλάχιστον όχι στις δικές μας.. Την ίδια στιγμή σύλλογοι, που δήθεν επενδύουν στην ανάπτυξη, κατεβαίνουν για δεκαετίες ολόκληρες στα ηλικιακά της Ένωσης και δεν αγωνίζονται σε Πρωταθλήματα Ανδρών (ακόμη και με έφηβους ή παίδες όπως δικαιούνται και για να αποκτήσουν εμπειρία).Οι ομάδες αυτές μοιάζουν με εκτροφεία μικρόσωμων σκύλων ή φυτώρια μπονσαϊ για διακόσμηση στα ράφια. Κανένα μέλος όμως της επιτροπής ανάπτυξης δεν διαπίστωσε το πρόβλημα του νανισμού και την αυξημένη «παιδική θνησιμότητα» των ομάδων της Ε.Σ.Χ.Θ. Μόνη δικαιολογία τους φυσικά η απουσία επιχορηγήσεων (950 Ευρώ για κάθε αγωνιστική περίοδο ανδρικού) και αυτή όμως φαίνεται πως είναι κραυγαλέα πρόφαση για την απαξίωση του Πρωταθλήματος Ανδρών από όλους εμάς τους στην κυριολεξία (συ)ε-μπλεκόμενους στους αγώνες του.

Ο Μαντζούνης που δώσαμε σε ανάδοχο οικογένεια(στον Δία Πολίχνης) χαίρεται πάντα όταν βλέπει τον Πρόεδρο του.
    Συμπέρασμα πως κανένας, ομάδες, αναπτυξιακοί προπονητές και παράγοντες δεν ενδιαφέρονται για την συνέχεια της πορείας των υπεράριθμων αθλητών. Όλοι οι παραπάνω πιστεύουν ότι Ανάπτυξη είναι η συνεχής αλίευση μικρών αθλητών (μόνο ο γόνος τους ενδιαφέρει ενώ τα μεγάλα ψάρια γίνονται γατοτροφή, ας τα ρίχναν τουλάχιστον ξανά στο νερό). Αποτέλεσμα η εξαφάνιση του είδους αφού εκτρέφονται για να μεταγραφούν στους «καρχαρίες» του χώρου όπως ο Π.Α.Ο.Κ. και στις Εθνικές ομάδες. Λες και αν διαλυθούν οι ανδρικές ομάδες (όπως μέσα στο 2009 απεβίωσαν ο Β.Α.Ο. και ο «Απόλλων Καλαμαριάς) θα παίζουν για πολύ μετά τα ανδρικά τους τμήματα !!! Οι ομάδες πεθαίνουν όταν σβήνουν τα ανδρικά τους τμήματα. Και δυστυχώς οι σύλλογοι που κλείνουν στην πόλη μας διαθέτουν και κλειστό γυμναστήριο. Τα παραπάνω τα εξέθεσα και στην πρώτη συγκέντρωση της Επιτροπής Ανάπτυξης στη Θεσσαλονίκη μετά την ανανέωση της θητείας του Στέλιου Αγγελούδη το 2008. Πιστεύω πως η δημοσίευση στο ημερολόγιο μου θα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο ένα και πλέον χρόνο μετά.

   Οι Πρωτοπόροι, για να επιστρέψω, με επιστολή διαμαρτυρίας προς την Ε.Σ.Χ.Θ. και τη διοίκηση του Ε.Α.Κ. Μίκρας κατήγγειλαν, πρώτοι αυτοί, το καθεστώς αυθαιρεσίας που επικρατεί στο κατά ευφημισμό «Σπίτι του Χάντμπολ». Πέρα όμως από αυτή τη θετική συμβολή τους στην ανάπτυξη, τα στελέχη των Πρωτοπόρων εμφάνισαν φέτος και συμπτώματα αλαζονείας που κάποιος θα πρέπει να στηλιτεύσει με μια πιο επίσημη μορφή από αυτή του ημερολογίου μου. Έτσι και αλλιώς οι ενέργειες τους αποτελούν αντικείμενο συζήτησης μεταξύ παικτών και διαιτητών (κυρίως αυτών). Ποια είναι αυτά: Η συμμετοχή σε αγώνες ανθρώπων που έχουν θεσμική θέση στην Ομοσπονδία και ως εκ τούτου θα όφειλαν να τηρούν τα προσχήματα. Προσχήματα τα οποία όταν αφορούν άλλους, υπάρχουν θεματοφύλακες που φροντίζουν την απαρέγκλιτη τήρησή τους.. Η ομάδα που εκπροσωπεί στην Ένωση η Άρτεμις Καραμανλή έχει στις τάξεις της ως εν ενεργεία αθλητές το εκλεγμένο μέλος στη Διοίκηση της Ομοσπονδίας Μπάμπη Μαναβή και στον πάγκο της ως συνοδό τον γιατρό της Εθνικής ομάδας Κώστα Μαναβή αλλά και τον (προς τιμήν του) άμισθο Ενωσιακό προπονητή Δημήτρη Μασλαρινό. Και ενώ από μια πλευρά είναι ενθαρρυντική η καταστρατήγηση του Αθλητικού Νόμου (ο οποίος αφαιρεί το δικαίωμα από τον πολίτη να αθλείται όταν εκλεγεί σε διοικητικά όργανα του ίδιου αθλήματος) και δημιουργεί ένα προηγούμενο για την εξάλειψη αυτής της αναχρονιστικής και αντιδημοκρατικής διάταξης από την άλλη όμως όταν ακόμη και στο επίπεδο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής η τήρηση του Νόμου θεωρείται λόγος αποπομπής στελεχών του αθλητικού κινήματος από τη θέση τους (και εγώ προσωπικά και οι συνεργάτες μου «φάγαμε πόρτα» επανειλημμένα ακόμη και από τις Γενικές Συνελεύσεις της Ο.Χ.Ε. ως αθλητές καθώς δεν είχαμε κλείσει χρόνο αδράνειας) τότε η συμμετοχή των παραπάνω «πρωτοπόρων» και σε αυτό παικτών είναι πρόκληση αφού «η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει και να φαίνεται τίμια». Αυτή η αυθαιρεσία είναι που οδηγεί και στη αλαζονεία τα μέλη των Πρωτοπόρων που όταν θεωρούν ότι αδικούνται απειλούν διαιτητές, όπως έκαναν πρόσφατα στους Στεφανίδη και Δημητριάδη λέγοντας τους ότι δεν θα ξαναδιαιτητεύσουν, βασιζόμενοι προφανώς στη σχέση τους με τον Πρόεδρο της Ο.Χ.Ε. και την ιδιότητά τους. Οι απειλές και οι ύβρεις αλλά και τα συνομωσιολογικά σενάρια περί του αρχι-νονού Γιάννη Μπαχά συνιστούν Ύβριν και η Άτις ήρθε όπως μάθαμε αφού οι ίδιοι την προκάλεσαν όταν ενημέρωσαν τον Πρόεδρο της Ο.Χ.Ε. για τους διαιτητές του «Προβεντσάνο» Μπαχά που έδωσε το παιχνίδι με τους Πρωτοπόρους και το Πρωτάθλημα στον Ελλάνιο.
    Η ομάδα των Πρωτοπόρων έκανε φέτος εξαιρετική εμφάνιση έχοντας στις τάξεις της τον Μπάμπη Μαναβή, τον Δημήτρη Μασλαρινό και τον γιό του Μανώλη Ανδρεαδάκη, η παρουσία τους όμως αν και δεν συνιστά αλλοίωση του Πρωταθλήματος αφού έχουν κάθε δικαίωμα να παίζουν (να διοικούν δεν έχουν αν παίζουν), εντούτοις είναι πρόκληση για τους αντιπάλους τους που πνέουν τα μένεα εναντίον τους εκτός από την Καλαμαριά που και τους νίκησε αλλά είχε και αυτός στις τάξεις του στον Θόδωρο Παπουτσίδη εκλεγμένου μέλους της Ένωσης με μέντορα τον Σίμο Λαζαρίδη (που ανεπιτυχώς προσπάθησα να τον προστατέψω). Ο τελευταίος έκαψε το καλύτερο πιάτο του στο εκλογομαγειρείο του.

Χίλιες φορές καλύτερα πέρασε ο Παπουτσίδης στα γήπεδα παρά στα γραφεία.
    Με τρεις ήττες (δύο από τον Ελλάνιο και μία από την Νίκη) οι Πρωτοπόροι έμειναν δεύτεροι και προφανώς δεν θα ενισχυθούν όπως υπολόγιζαν από ένα πιθανό σενάριο θυγατροποίησης (μάλλον της ΧΑΝΘ). Πάντως δεν έλειψαν και φέτος οι φορές που η ομάδα κατέβηκε με επτά παίκτες για να ολοκληρώσει αγώνες με έξι και πέντε παίκτες (όπως αυτός με τον Απόλλωνα όπου και νίκησε), δεν χρειάστηκε όμως να δανειστεί και κανέναν. Και όσο σκέφτομαι πως τους δανείζαμε παίκτες για να εκλεγεί η Καραμανλή!!!
Και αλαζονείας των θεσμικών συνέχεια: Αφού ο Ενωσιακός προπονητής Πουπάκης δεν μπορεί να χρησιμοποιεί πάντα ως «άβαταρ» τον Άγγελο Μαυρίδη (όπως έκανε στην περίπτωση της πρόκρισης του Καλαμαρί στους Παίδες που στοίχισε στον τελευταίο την θέση του στην Ανάπτυξη) επιτέθηκε σε αγώνα Παμπαίδων στην διαιτητή Ράλλη με αποτέλεσμα να διακοπεί αγώνας. Να προτείνουμε ποινή με αναστολή ή κοινωνική εργασία. Είδατε ενημέρωση που διαθέτει το μπλογκ !!!                                              

Το διασκέδασαν με την ψυχή τους όλοι.

Και τελευταίος αν και τερμάτισε πρώτος ο «Ελλάνιος Ζευς»     Καλαμαριάς: Το πρότυπο της αγωνιστικής και οργανωτικής αυτονομίας της ομάδας της Καλαμαριάς απέδωσε φέτος τα μέγιστα . Με προπονητή τον γυμναστή Μουκούλη Κήρυκο και παίκτες υψηλού επιπέδου όπως ο καλύτερος τερματοφύλακας της Ένωσης Παναγιώτη Συμεωνίδη (που σαν γκρουμ σε ασανσέρ ανέβασε πέρσι τον Μακεδόνα στη Β’ Εθνική), τους αδελφούς Γήττα, τον εξαιρετικό Κουτσουρή και τον ακατάβλητο Θόδωρο Σαββόπουλο, αλλά και με συμπαίκτες που δεν υπολείπονταν σε τεχνική κατάρτιση και αγωνιστικότητα, η ομάδα έφερε τον Δία στην κορυφή του Τοπικού ανάμεσα στους άλλους Θεούς Απόλλωνα, Νίκη, Νέμεση και τους θνητούς Πρωτοπόρους (ο αθλητισμός είναι παγανιστικός τελικά).

Ο Νίκος Γκουγκούσης πήρε και ανθοδέσμη.
    Ο Γενικός Αρχηγός και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμαριάς Θόδωρος Παπουτσίδης με την βοήθεια του επίσης τερμματοφύλακα Νίκου Γκουγκούση που κάλυψε όλες τις λειτουργικές δαπάνες του τμήματος πανηγύρισε ένα πρωτάθλημα και μια πολύ πιθανή άνοδο που είναι πρωτίστως δικό του επίτευγμα. Με μια μόλις ήττα, από την Νίκη στην Ευκαρπία, ο Ζευς είναι πλέον η μοναδική ομάδα χειροσφαίρισης της Καλαμαριάς. Ο Ζευς μαζί με τους Πρωτοπόρους είχαν έδρα στη Μίκρα όχι όμως και προπονήσεις σε αυτή αφού ο αδηφάγος Ηρακλής με προπονήσεις και στον Εύοσμο δεν άφησε καμία διαθέσιμη ώρα σε κανέναν κι ας έπαιζαν οι παίκτες του ποδόσφαιρο στην Ε.Κ.Ο. Και είναι να απορεί κανείς πως περιμένουν μεταγραφές από τις ομάδες που φρόντισαν επιμελώς να τους στερήσουν και την παραμικρή προπόνηση. Ο Παναγιώτης Γούσιος πάντως απευθύνθηκε ήδη σε αθλητές του Μακεδόνα και τους παρέπεμψε στον έφορο Παυλέα για το οικονομικό. Ο τελευταίος υπόσχεται στέγη (στην κατάληψη των γραφείων της Π.Α.Ε. στη Μίκρα) και μισθό (από τις συναυλίες του Ρέμου). Ο τελευταίος δεν φαίνεται να έβαλε μυαλό από τις προηγούμενες άκαρπες προσεγγίσεις του και τις δαπανηρές, πλην ατυχείς επενδύσεις του. Ας αγοράσει πάλι κάποια ετοιμοθάνατη ομάδα για να ανέβει κατηγορία.

Οι καλύτεροι συντελεστές του Πρωταθλήματος οι διαιτητές.
    Τέλος, έπαιξαν επίσης: Ο Σύνδεσμος Διαιτητών Χειροσφαίρισης Βορείου Ελλάδος (ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε.).
Ένα από τα ελάχιστα θετικά στοιχεία αυτής της διοργάνωσης της «πεντάρας» ήταν η παρουσία της διαιτησίας (και μαζί της γραμματείας). Οι διαιτητές του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. επέδειξαν υψηλό αίσθημα ευθύνης και ευσυνειδησία ενώ κατέβαλαν πραγματικά προσπάθεια ώστε να ολοκληρώσουν αγώνες όπου οι συμμετέχοντες δεν επέδειξαν αθλητικό ήθος και ευγένεια ενώ και το αγωνιστικό επίπεδο ήταν ιδιαιτέρως χαμηλό. Όλοι οι διαιτητές και οι κριτές της Θεσσαλονίκης (και του Κιλκίς) δεν επέτρεψαν στη δικαιολογημένη πολλές φορές αγανάκτησή τους να αλλοιώσει τα αποτελέσματα και δεν εξάντλησαν σε καμιά περίπτωση την αυστηρότητά τους, γεγονός που κάποιοι το αντιμετώπισαν με αχαριστία (διαβάστε τις σελίδες των ομάδων του Τοπικού).
Επιτέλους, μετά από χρόνια ανακράζουμε: «οι ομάδες του Τοπικού δεν έχουν τους διαιτητές που τους αξίζουν αλλά ασυγκρίτως καλύτερους.»

Διαβάστε αύριο το επικό μυθιστόρημα «Το Ιερό Δισκοπότηρο και οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης» (ή «Το Κύπελο»).

Συνταγή 5η : «Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ».

Φαρμάκ(ι)α

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)


Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς
Τα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά την εβδομάδα. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..


Η παράσταση που ανέβηκε για είκοσι εβδομάδες στη Θεσσαλονίκη με πέντε μόνο ηθοποιούς.

    Οι ηθοποιοί που επέτυχαν τον μοναδικό άθλο να ανεβάσουν επί τέσσερεις μήνες την οπερέτα με την ονομασία «Τοπικό Πρωτάθλημα Ανδρών Ε.Σ.Χ.Θ. 2009-2010» χωρίς να αμειφθούν και καταβάλλοντας μάλιστα και τα έξοδα παράστασης ήταν οι παρακάτω:
Ο Λευθέρης Παπούλιας με ειδικό επίδεσμο-άλλοθι για την απόδοση του.   

                      Ο Γιώργος Αγγελής επανήλθε για να απουσιάσει και πάλι για μερικές αγωνιστικές.   

    Η «Νέμεσις» Μενεμένης. Η ομάδα που ιδρύσαμε το 1994 και που τα τελευταία τρία χρόνια ήταν κάτω από την δική μου τεχνική καθοδήγηση στέναζε υπό την τυραννία μιας «Μακεδονικής φρουράς» (δηλαδή μια φρουρά από παίκτες του Μακεδόνα) επιτέλους επέτυχε τον στόχο της. Η πολυπόθητη εθνοκάθαρση που επεδίωκε χρόνια η «υπόδουλη» παρέα από τη Μενεμένη έγινε πραγματικότητα και την φετινή περίοδο η ομάδα αγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα με γηγενείς Μενεμενιώτες αθλητές και με την καθοδήγηση του φυσικού ηγέτη της φυλής Μαρίνου Γεωργιάδη και των υπαρχηγών του Νίκου Χατζή και Λευθέρη Παπούλια. Μαζί όμως με την ανάληψη της ηγεσίας της διοίκησης ανέλαβαν και τα προβλήματα και τα άγχη της, όπως η συμπλήρωση της ομάδας, η διαχείριση των κρίσεων, η κατανομή της σύνθεσης και φυσικά η επίτευξη των θετικών αποτελεσμάτων, που φέτος δεν ήρθαν. Η ομάδα μας δεν σημείωσε καμία νίκη σε οκτώ αγώνες ενώ σε αρκετούς από αυτούς συμπλήρωσε με δυσκολία σύνθεση. Τερμάτισε έτσι πέμπτη και τελευταία με μηδέν βαθμούς. Φυσικά, όπως και για τις περισσότερες ομάδες του Τοπικού, το ελαφρυντικό τους είναι η παντελής έλλειψη προπόνησης καθώς και η μία ώρα στο κλειστό γυμναστήριο της Ε.Κ.Ο. είχε δοθεί στη γυναικεία ομάδα της Νεμέσεως από τον παλιό ποδοσφαιριστή του Ηρακλή Πρόεδρο της Ε.Κ.Ο. Μάκη Σεντελίδη που δεν είχε διαθέσιμες ώρες παρά για τη μεγάλη του αγάπη. Παρά τις απαράδεκτες συνθήκες προετοιμασίας δεν έλειψαν και οι καλές εμφανίσεις που διατήρησαν την ελπίδα για τη δημιουργία μιας αξιόμαχης ομάδας την επόμενη περίοδο. Συνεπείς και μαχητικότατοι αλλά με χαμηλή απόδοση φέτος, αφού στερήθηκαν και την αγωνιστική υποστήριξη των συμπαικτών τους που επέστρεψαν στον Μακεδόνα, ήταν ο Μαρίνος Γεωργιάδης, ο Λευθέρης Παπούλιας, ο Νίκος Χατζής, ο Σαράντης Θεοδοσιάδης ακολουθούμενοι από τους ανέτοιμους και με κακή φυσική κατάσταση Άκη Καρολίδη, Σάββα Μουσιώνη, Ηλία Σάντη , Πασχάλη Νικολάου, Γιώργο Μαρκούλη, Χρήστο Παπαχρήστο και τους τερματοφύλακες που μόνο μια φορά μπόρεσαν να παίξουν όλοι μαζί Γιώργο Αγγελή, Κυριάκο Μυλωνά και τον αδιάφορο, και για αυτό αναφερόμενο τελευταίο, Λευθέρη Σαλτσόγλου.

                                                                          Τακτικοί φίλαθλοι της Νέμεσης ο Γιώργος και η Γωγώ.   
    Πρέπει να τονίσω πως και φέτος δεν συμμετέχει ο Δήμος Μενεμένης (αν και σχεδόν όλοι οι παίκτες της ομάδας είναι δημότες του) ούτε οικονομικά ούτε με την παρέμβαση του στο Ε.Α.Κ. Τις δαπάνες δε για τα λειτουργικά έξοδα τα ανέλαβαν εξ’ ολοκλήρου ο Σύλλογος και οι ίδιοι οι αθλητές. Με την αφορμή του «Καλλικράτη» ο ενιαίος πια Δήμος Αμπελοκήπων και Μενεμένης θα διαθέτει πλέον δύο ομάδες χειροσφαίρισης με πολυετή δραστηριότητα και διακρίσεις και δύο Δημάρχους τον Λάζαρο Κυρίζογλου και τον Γιώργο Ακτσελή που κωφεύουν συστηματικά στα αιτήματά μας. Πρόταση λοιπόν δική μας προς όλους τους φιλάθλους της χειροσφαίρισης να τους καταψηφίσουμε για τον διευρυμένο θώκο.

          Η Νίκη Ευκαρπίας κέρδισε δύο φορές τη Μενεμένη με άνεση.   

    Επόμενη ομάδα του Τοπικού θιάσου η: «Νίκη» Ευκαρπίας. Η ομάδα «προτεκτοράτο» του «Φοίβου» Συκεών αποφάσισε να επιδιώξει εφέτος την ανεξαρτησία της και τη διάκριση στηριζόμενη στους δικούς της παίκτες και σε προπονητές αυτόνομους και με προσωπικότητα . Έτσι μετά τον πρωτεργάτη του Θεσσαλονικιώτικου χάντμπολ Γρηγόρη Σιδηρόπουλο, που ποτέ δεν έφυγε από την ομάδα, την καθοδήγηση της Νίκης ανέλαβε Γιώργος Νικοπολίδης χωρίς όμως να την οδηγήσει και σε αυτήν. Αν και έδειξε από τους πρώτους φιλικούς της αγώνες ότι θα είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου εντούτοις κάποια αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα (μία ήττα από τον Ζευς και δύο από τους Πρωτοπόρους) αλλά κυρίως η ισοπαλία από τον Απόλλωνα μάλλον έβαλαν οριστική ταφόπλακα στα σχέδια του διοικητικού διδύμου της ομάδας. Οι τελευταίοι θορυβήθηκαν όταν κάποιες φήμες στις αρχές Σεπτεμβρίου έφεραν το σωματείο στα πρόθυρα διάλυσης και «κλειδαμπαρώθηκαν» στην προσπάθεια ανόδου της, αρνούμενοι να παραχωρήσουν ακόμη και με υποσχετική ανενεργούς παίκτες της ομάδας. Μπορεί όμως να μην βοήθησε με τις μεταγραφές τα άλλα σωματεία είναι όμως η μόνη ομάδα που συνεισφέρει, μέσα από τους φιλικούς αγώνες που δίνει, στην προετοιμασία όλων των ομάδων του Τοπικού. Όσο αφορά τώρα το σενάριο ίδρυσης νέου σωματείου στη Ευκαρπία έχω να δώσω μια συμβουλή στον συνάδελφο Γρηγόρη να προσέξει στην μετάβαση από τον παλιό φορέα στον καινούριο που έχει στα σκαριά καθώς η εμπειρία μου δείχνει ότι το έμψυχο υλικό χάνεται στην μεταφορά ενώ υπάρχει κίνδυνος να σπάσουν και τα δύο δοχεία στο πείραμα της συνένωσης.

Ο Νόντας Φουντουκάκης απέκτησε το μικρόβιο του φωτογράφου όπως πολλοί από εμάς.   
    Τα προηγούμενα χρόνια όσοι παίκτες της Ευκαρπίας προερχόμενοι από τα ηλικιακά της τμήματα έδειξαν προοπτικές εξέλιξης μετανάστευσαν στον «Φοίβο» για να δοκιμάσουν την τύχη τους χωρίς όμως να μπορέσουν να ενσωματωθούν και έτσι οι «κυνηγοί κεφαλών» των Συκεών έμειναν μακριά από τον υδροβιότοπο αφού η λεία δεν είχε τις ποιοτικές προδιαγραφές που ήθελε ο «Μεγάλος Αδελφός» , αλλά και τα συμβόλαια που τους χρειάζονται για τα αθλητικά σχολεία τους τα εξασφαλίζει πλέον      ο  Δημήτρης Μασλαρινός.

Ο Μακεδών Αμπελοκήπων που επιστρέφει του χρόνου για να μπολιάσει με την εμπειρία του το Τοπικό.  
    Πάντως, όπως και να έχει, είναι σίγουρα καλύτερα έτσι γιατί η ομάδα ξέφυγε από την κηδεμονία και βασίστηκε στις δικές της δυνάμεις σε παίκτες και προπονητές. Από αυτή την άποψη η τρίτη θέση αν και μακριά από τους αρχικούς μεγαλεπήβολους στόχους είναι δική της και μόνο κατάκτηση. Χωρίς να σχεδιάζει πλέον τις μεταγραφές για την Β’ Εθνική ο Σιδηρόπουλος μπορεί να οραματίζεται συναντήσεις με μεγάλες μορφές του χάντμπολ στο Ανεπίσημο Τουρνουά Βετεράνων της Σταυρούπολης τις οποίες μπορεί και να φιλοξενήσει, να τους κάνει το τραπέζι και να τους βγάλει και το εισιτήριο επιστροφής καθώς τα εκατόν πενήντα Ευρώ του παράβολου δεν θα φθάσουν για όλους τους εμπνευστές της «αρπαχτής».
Διαβάστε αύριο για τις άλλες τρεις ομάδες του Τοπικού Πρωταθλήματος στην Στήλη που αγαπάτε να μισείτε.
Τις εκδρομές μας στην Καστοριά ζήλεψε ο Ζευς και αποφάσισε να ανέβει στην Β' Εθνική.
(Ικανοποιημένος Μπάμπη με τις φωτογραφίες ή πρέπει να βάλω και άλλες; Σε αυτή όμως έλειπες.)

ΣΥΝΤΑΓΗ 4η: ΜΕΓΑΛΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕ ΤΟ "BIG MAN"

Φαρμάκ(ι)α

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)

Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς

Τα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά την εβδομάδα. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..

Μερικές παρατηρήσεις για το «μεγαλύτερο» Πρωτάθλημα της Ένωσης.

    Μέσα στον Μάρτιο τέλειωσε το μικρότερο Τοπικό Πρωτάθλημα Ανδρών των τελευταίων ετών με τη μεγαλύτερη όμως διάρκεια !!! Με μόλις πέντε ομάδες και συνολικά είκοσι αγώνες η Επιτροπή Πρωταθλήματος διοργάνωσε ένα πρωτάθλημα που διήρκεσε τέσσερεις μήνες, 16 ολόκληρες εβδομάδες !!! Μας φέρνει στη μνήμη μια εφεύρεση που έκανε θραύση στην δεκαετία του ’80 καθώς διατείνονταν ότι επιτύγχανε την αύξηση του μήκους του ανδρικού μορίου. Λεγόταν δε «Μπιγκ Μαν» (Big Man). Τις υπηρεσίες ενός τέτοιου μηχανήματος χρησιμοποίησε η Επιτροπή της Ε.Σ.Χ.Θ. για να μεγαλώσει «τοπικά» το Πρωτάθλημα των Ανδρών. Όμως, (όπως και για το πραγματικό μηχάνημα) κανένας δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ισχύ της στύσης και καθώς όπως λένε «τι να το κάνεις το μεγάλο όργανο (το πρωτάθλημα στην περίπτωση μας) εάν δεν σου σηκώνεται;» έτσι και για τη διοργάνωση η χαλαρότητα που επήλθε από τα μεγάλα κενά ανάμεσα στις αγωνιστικές έγινε μόνιμη και ανίατη, καθώς οι ομάδες δεν τα χρησιμοποίησαν για να τονώσουν τον ανδρισμό τους, δηλαδή να κάνουν προπονήσεις και φιλικούς αγώνες. Με ποιους άλλωστε και σε ποια γήπεδα; Το «μεγάλο» Πρωτάθλημα με τον τρόπο που επιτεύχθηκε έδωσε μια ευλογοφανή πρόφαση για αυτοϊκανοποίηση των στελεχών της Ένωσης όπως άλλωστε πρόσφερε και το αληθινό μηχάνημα.

Η "Νέμεσις" Μενεμένης αισθάνθηκε πως τέλειωσε πριν αρχίσει καν. 
    Πέρα τώρα από τις παρομοιώσεις και τις μεταφορές, που ομολογώ πως διασκεδάζω αφάνταστα κατά τη συγγραφή του ημερολογίου μου, η εικόνα του Τοπικού Πρωταθλήματος υπήρξε τραγική. Μόλις πέντε ομάδες με την τελευταία να έχει συσταθεί (ο «Ζευς» Καλαμαριάς) πριν τρία χρόνια και όλες με χαμηλό αγωνιστικό επίπεδο και παντελώς ανέτοιμες να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της μεγαλύτερης κατηγορίας, αν βέβαια καταφέρουν να ξεφύγουν από τον ιστό των αλλεπάλληλων αγώνων κατάταξης με τους πιο δυνατούς αντιπάλους τους των γειτονικών Ενώσεων, όπως ο «Μίλων» Γιαννιτσών, ο «Κένταυρος» Αγριάς Βόλου, η Γ.Ε. Φλώρινας και οι «Κύκλωπες» Αλεξανδρούπολης. Ας μην απογοητευόμαστε όμως αφού το ξεκαθάρισμα των Εθνικών κατηγοριών πέρσι για να υλοποιηθεί η αναδιάρθρωση δημιούργησε και στις άλλες Ενώσεις αντίστοιχα αδύναμα τοπικά πρωταθλήματα και διοργανώσεις- παρωδία των δύο και τριών ομάδων. Η ίδια γενοκτονία θα γίνει και φέτος στη Β’ Εθνική Γυναικών για να αποτελειώσει και αυτό το δύσμοιρο πρωτάθλημα..

Οι "Πρωτοπόροι" φέτος πρωτοπόρησαν και σε άλλους τομείς... 
   Και καθώς δεν βρίσκουμε παρά τις παλιές συνθέσεις των Επιτροπών στην επίσημη ιστοσελίδα της Αρτέμιδος (ακόμη μία απόδειξη πως δεν άλλαξαν καθόλου τα πράγματα) εμείς θα πρέπει να αποδώσουμε τις ευθύνες για τις αδικαιολόγητες παύσεις και διακοπές του Πρωταθλήματος, αλλά και άλλες αλλοπρόσαλλες και γελοίες αποφάσεις της Ε.Σ.Χ.Θ. (όπως η τιμωρία αθλητών με αναστολή!!!) σε όλα τα μέλη του Δ.Σ. της. Για την τελευταία απόφαση μάλλον φταίει η γειτνίαση των γραφείων της Ένωσης με τη Σχολή Δικαστών που τους ενέπνευσε κάτι τέτοιο. όσο για το Πρωτάθλημα εμπνευστές της μεγέθυνσης ήταν όπως όλα δείχνουν ο Πρόεδρος της Γρηγόρης Πετρίδης και ο δικός μας Άγγελος Μαυρίδης (που αναπληρώνει την Γενικό Γραμματέα, Άρτεμις Καραμανλή άρα και αυτή) και όλοι οι υπόλοιποι στο βαθμό που πατάνε ή όχι το πόδι τους στις συνεδριάσεις. Ο Θόδωρος Παπουτσίδης δεν είναι άμοιρος ευθυνών επειδή αγνοείται από τις εκλογές και έκτοτε. Και έτσι «ράβε ξήλωνε δουλειά να μην σου λείπει» η λήξη του Πρωταθλήματος έφθασε στις γιορτές του Πάσχα και κοντά στην υποσχεθείσα έναρξη του αναβιώσαντος θεσμού του Κυπέλλου και φυσικά στα μπαράζ ανόδου. Οι ομάδες έφθασαν έτσι διψασμένες και πανέτοιμες για διάκριση (μάλλον αφυδατωμένες από φιλοδοξίες και διάθεση).

Ο "Ζευς" Καλαμαριάς ήταν ο όρθιος μεσαίος δάκτυλος της φετινής μούντζας του Πρωταθλήματος.
    Τέλος, όπως κατάλαβα όλα αυτά τα χρόνια εγώ και οι συνεργάτες μου έχουμε ένα ακόμη εξαιρετικό πλεονέκτημα έναντι όλων των ταγών του αθλήματος στην πόλη. Ξέρουμε τι γίνεται και στις άλλες αθλοπαιδιές και η εμπειρία που μεταφέρουμε στις δημόσιες τοποθετήσεις μας και στα γραπτά μας όπως και οι συγκρίσεις που κάνουμε τους ενοχλεί τα μάλα. Πώς να μην καταγγείλουμε την ανοργανωσιά και την ανευθυνότητα που παρουσιάζει η Ένωση σε όλες τις διοργανώσεις της συγκρινόμενη με τη διαχείριση του τεράστιου αριθμού των αγώνων όλων των κατηγοριών από την Ένωση του Βόλλεϋ (Ε.ΠΕ.Σ.Θ.) και του Μπάσκετ (Ε.ΚΑ.Σ.Θ.); Αντιθέτως, το πρόγραμμα αγώνων της Ε.Σ.Χ.Θ. έφθανε εφέτος στα σωματεία την Πέμπτη , δύο μέρες πριν την αγωνιστική, ενώ για καλό και για κακό είχε δοθεί και απαγορευτικό κοινοποίησης του στα σωματεία στην υπάλληλο της Ένωσης προκειμένου να αποφευχθούν αναβολές και πιέσεις. Με το γνωστό αλλοπρόσαλλο ύφος του αναφέρεται στις αυθαίρετες αλλαγές του προγράμματος της Ένωσης στο κείμενο του και ο Αρχηγός του «Απόλλωνα» Σταυρούπολης, ο οποίος θα συνδιοργανώσει βεβαίως σύντομα μαζί της και το Α’ Ανεπίσημο……., τι να μιλάμε όμως τώρα για ανεπίσημα Τουρνουά Βετεράνων όταν επισήμως η Επι(ν)τροπή Πρωταθλήματος είναι ανίκανη να διοργανώσει ένα Κύπελο για τις ομάδες της.

Η "Νίκη" Ευκαρπίας είχε μόνο το όνομα και όχι τη χάρη.  
    Μείνετε συντονισμένοι για να διαβάσετε αύριο (ή μεθαύριο) το επίσημο φυλλάδιο με το πρόγραμμα του φετινού Τοπικού Πρωταθλήματος Ανδρών με το όνομα «Η Όπερα της Πεντάρας» (τόσες ήταν οι ομάδες γαρ). Ποιοι υποδύθηκαν τους διάφορους ρόλους, ποιοι ήταν στα παρασκήνια, στον φωτισμό, στα κουστούμια, στο μακιγιάζ, αλλά και τον σκοτεινό ρόλο που υποδύθηκα εγώ (κατά τους παράγοντες των «Πρωτοπόρων»).

Ο Μαρίνος Γεωργιάδης και ο Λευθέρης Παπούλιας επενδύσαν στις σχέσεις τους αφού δεν είχαν αγώνες. Μπορεί και να αποκτήσουν και παιδιά πριν παίξουν Κύπελο ξανά.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Η Ε.Σ.Χ.Θ. «ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΕΤΑΙ» ΤΗΝ Ο.Χ.Ε.

Γράφει ο Δημήτρης Σαλονικιός

Από την αρχή ακόμη της αγωνιστικής χρονιάς, η ΟΧΕ, δια στόματος του Προέδρου της Στέλιου Αγγελούδη, έθεσε ως άμεσο στόχο την ανάπτυξη του αθλήματος στις μικρές ηλικίες, ενόψει και της ανάληψης από την πόλη της Θεσσαλονίκης της διοργάνωσης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Νέων του 2011. Στο πλαίσιο αυτό, ανακοίνωσε και την πρόθεσή της να υποστηρίξει την ανάπτυξη σε όλη την Ελλάδα.

Ίσως φαίνεται παράδοξο, αρχικά, η Ένωση Θεσσαλονίκης, Κιλκίς και Χαλκιδικής (λέμε τώρα!) να αντιπολιτεύεται (όχι στα λόγια, αλλά στις πράξεις) την Ομοσπονδία σε έναν τομέα όπως η ανάπτυξη. Κι όμως είναι γεγονός! Τα τελευταία χρόνια, τα ΔΣ της Ένωσης, στα οποία ουσιαστικά «ανακυκλώνονται» τα ίδια πρόσωπα (ισχυριζόμενα κάθε φορά ότι αυτά έχουν το «χρίσμα» της ΟΧΕ και ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι αντιπολιτευόμενοι(!) και θέλουν το «κακό» του χάντμπολ), με ορισμένες παραλλαγές κάθε φορά, «φρόντισαν» με τις ενέργειες ή τις παραλείψεις τους να περιορίσουν την ανάπτυξη στην περιοχή της ευθύνης τους. Αδιαμφισβήτητη απόδειξη και φέτος αποτελούν οι περιορισμένες δηλώσεις συμμετοχής αλλά και οι μηδενισμοί των σωματείων στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα (εξαίρεση αποτελούν βέβαια τα σωματεία Φοίβος και ΧΑΝΘ, τα αναπτυξιακά τμήματα των οποίων πρωταγωνιστούν πανελλαδικά).

Πώς προσπάθησε να «δικαιολογηθεί» για τα παραπάνω ο κατά σειρά ετών Πρόεδρος της ΕΣΧΘ (στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση του 2009); Ισχυρίστηκε ότι τα άλλα αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ) «κλέβουν» τους μικρούς αθλητές και αθλήτριες!!! Μάλλον αυτό θα αποτελεί αποκλειστικό πρόβλημα της πόλης μας, γιατί πώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι π.χ. η Ένωση Αθηνών (ΕΣΧΑ) ανακοίνωσε λίγες μέρες νωρίτερα την αύξηση δηλώσεων συμμετοχής σε όλα τα αναπτυξιακά πρωταθλήματα της ευθύνης της; Θα μπορούσαμε μήπως να τους ρωτήσουμε πώς τα καταφέρνουν;

Ας δούμε λοιπόν πώς έχουν τα πράγματα:

Μέλη των ΔΣ της ΕΣΧΘ μιλάνε γενικά και αόριστα για την ανάπτυξη του χάντμπολ στη Θεσσαλονίκη. Παραγνωρίζουν όμως ότι οι «όροι του παιχνιδιού» παραμένουν εδώ και πολλά χρόνια οι ίδιοι: οι λιγοστές ώρες στα κλειστά γυμναστήρια διατίθενται αποκλειστικά σε συγκεκριμένους μεγάλους συλλόγους, με αποτέλεσμα να γίνονται ακόμη μεγαλύτεροι. Μόνον σύλλογοι με ιδιόκτητα γήπεδα μπορούν να τους ανταγωνιστούν! Για όλους τους υπόλοιπους (πληβείους), προορίζονται τα ανοιχτά γήπεδα ή καμιά ώρα σε κλειστό που «ξέφυγε» από τους «γίγαντες» του χώρου. Λαμβάνοντας υπόψη τις συγκεκριμένες αντικειμενικές συνθήκες, μόνο προκλητική μπορεί να χαρακτηριστεί η σύσταση σε έντονο ύφος μέλους του προηγούμενου ΔΣ για καλλιέργεια τμημάτων υποδομής από όλους τους συλλόγους! Αυτή άλλωστε υπήρξε και η μοναδική συνεισφορά της Ένωσης για την επίλυση του γηπεδικού προβλήματος των σωματείων…

Οι ενέργειες όμως της Α(ντιαναπτυξιακής)ΕΣΧΘ δε σταματούν εδώ:

Στο τέλος της προηγούμενης αγωνιστικής χρονιάς υποστήριξε (ανεξήγητα) με σθένος την άνοδο της αντρικής ομάδας του Απόλλωνα Καλαμαριάς στην Α1 (εις βάρος της ΧΑΝΘ) παρ’ όλο που δεν είχε κανένα ηλικιακό τμήμα και φαινόταν ότι οδεύει προς διάλυση του τμήματος, όπως και συνέβη (μηδενισμός σε αγώνα Α1, απόσυρση από την Α2).

Ουδέποτε υποστήριξε ουσιαστικά τα αναπτυξιακά τουρνουά διαφόρων σωματείων (π.χ. ΧΑΝΘ, Ευκαρπία). Αντίθετα, έσπευσε πρόσφατα να υποστηρίξει τουρνουά παλαιμάχων διαφόρων «συνοδοιπόρων» της! Μάλλον έτσι αντιλαμβάνονται την ανάπτυξη οι συγκεκριμένοι άνθρωποι…

Το 3ο τουρνουά παμπαίδων και παγκορασίδων μεταξύ των ομάδων των ενώσεων, διεξήχθη στον Ατέρμονα και το Καμπάνη με διοργανώτρια την ΕΣΧΑ. Η τελική φάση του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Εφήβων 2010 διεξήχθη στο ΔΑΚ Συκεών με τα μέλη της ΕΣΧΘ ως απλούς θεατές.

Οι πρόσφατες εξαγγελίες για διοργάνωση του κυπέλλου ανδρών (Β’ Εθνικής και Τοπικής κατηγορίας) και τουρνουά street handball (θεσμών ιδιαίτερα πετυχημένων στο παρελθόν) φαίνεται να μένουν εξαγγελίες, καθώς λίγο πριν το τέλος της αγωνιστικής χρονιάς δεν έχουν ανακοινωθεί. Μάλλον θα «φορτώσουν» με επιπλέον έργο τα λίγα μέλη του ΔΣ που (απ)εργάζονται (σύμφωνα με δικές τους δηλώσεις)…

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μερικά μόνο δείγματα γραφής της λειτουργίας της ΕΣΧΘ στον τομέα της ανάπτυξης! Ποιος λοιπόν είναι η αντιπολίτευση;

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

      Γιατί δεν μιλάει κανείς άλλος στη Θεσσαλονίκη;    
    Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που κάνετε τον κόπο να με καυτηριάσετε στα σχόλια σας που μου στέλνετε στο μπλογκ. Φυσικά, όπως το γνωρίζετε, δεν δημοσιεύω επικριτικά και υβριστικά σχόλια καθώς δεν έχω δημιουργήσει αυτό το ημερολόγιο για να δώσω βήμα στον κάθε ανώνυμο υβριστή μου που χωρίς επιχειρήματα επιδιώκει να σπιλώσει το έργο μου και αυτό των συνεργατών μου. Η διαδικασία που απαιτείται ώστε ο οποιοσδήποτε να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του στην κοινότητα της Χειροσφαίρισης είναι τόσο απλή και εύκολη που θεωρώ θράσος να ελπίζει έστω κανείς πως θα του επιτρέψω να με βρίζει μέσα από τη δική μου προσπάθεια.
    Βεβαίως μπορεί η διαδικασία να είναι εύκολη αλλά η επώνυμη προσυπογραφή των σχολίων απαιτεί θάρρος και παρρησία (και κάποια ανεκτά ελληνικά) που φαίνεται πως δεν διαθέτουν όλοι όσοι παρακολουθούν με αγωνία το ημερολόγιο μου. Σας ευχαριστώ πάντως αφού οι ύβρεις σας μου δείχνουν πως δεν παρέκλινα από τον δύσκολο δρόμο που χάραξα εδώ και 24 χρόνια. Αλήθεια πότε ασχοληθήκατε εσείς με το άθλημα;

Συνταγή 3η: ΕΝΑΣ «ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ» ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε.

Φαρμάκ(ι)α

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)

Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς

Τα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά την εβδομάδα. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..

    Στην κοπή της πίτας του Συνδέσμου Διαιτητών Χειροσφαίρισης Βορείου Ελλάδας είχαμε τη χαρά και την τιμή να βραβευτεί και ένας εν ενεργεία αθλητής μας: ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. ανταποκρίθηκε άμεσα και θετικά στο αίτημα που του έθεσε γραπτώς ο Σύλλογος της Καλαμαριάς «Ελλάνιος Ζευς» και προέβει σε αυτή την κίνηση που αντανακλάει και σε όλους εμάς ως φίλους, συναθλητές και συνεργάτες του Δημήτρη. Και αν και ο ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. ενέκρινε ανεπιφύλακτα την πρότασή μας δεν έκανε το ίδιο και η Ένωση Θεσσαλονίκης και η Ομοσπονδία. Η τελευταία βράβευσε πρόσφατα όσους προσδοκάει από αυτούς οφέλη στο μέλλον και όχι όσους υπηρετούν το άθλημα στο παρόν και προσέφεραν σε αυτό στο παρελθόν. Έτσι μάθαμε ότι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης (ο «Τζίγκερ») έτρεχε με το αγωνιστικό του αυτοκίνητο, κάποτε και απρόσεκτα, για να προλάβει αγώνες χάντμπολ ενώ και άλλοι καναλάρχες και παραγωγοί εκπομπών προγραμμάτιζαν μετάδοση αγώνων με κάθε ευκαιρία (μάλλον μετά τα μεσάνυχτα γιατί ποτέ δεν τους πέτυχα).

    Ο Γιάννης Θεοδοσάκης ζήλεψε τους λόγους του Κάστρο και αγόρευσε ατέρμονα.
    Ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. , Γιάννης Θεοδοσάκης, ηθικό πρότυπο διαιτητή, όχι όμως και ιδιαίτερα καλός διπλωμάτης, με συμβούλευσε στο μέλλον να επιλέγω την οδό της προφορικής πρότασης αντί της γραπτής καθώς κάποιοι θεώρησαν πως «ποδηγετώ» τον Σύνδεσμο και του επιβάλω τις ενέργειες του. Δεν καταλαβαίνει ότι καθώς «τα γραπτά μένουν» ακυρώνουν κάθε πιθανό άλλοθι άλλου φορέα και ξεγυμνώνουν την μικροπρέπεια και την κοντόφθαλμη πολιτική της «Ένωσης» (εναντίον μας).
                                                        
                                                           Συγκινήθηκε ο Δημήτρης από την απονομή αν και την περίμενε. 

    Ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης είναι μια εμβληματική μορφή του Θεσσαλονικιώτικου Χάντμπολ καθώς παίζει αδιάλειπτα από το 1986 (πάντα κοντά μου στον «Πήγασο 24» Θεσσαλονίκης, τη «Νέμεσις» Μενεμένης και τον «Μακεδών» Αμπελοκήπων φέτος στη Β’ Εθνική), έχει δε υπηρετήσει από όλες τις θέσεις το άθλημα κατέχοντας σε κάθε μία από αυτές επαρκή εκπαίδευση καθώς είναι πτυχιούχος διαιτητής και προπονητής από τη Σχολή της Γ.Γ.Α.. Από κάθε μετερίζι που βρέθηκε αποτέλεσε πρότυπο ήθους και αγωνιστικού φρονήματος και κέρδισε τον σεβασμό όλων μας. Τέλος υπηρετεί το σπορ όλο το χρόνο αφού συμμετέχει στις περισσότερες από τις διοργανώσεις του Μπιτς Χαντμπολ από το 1995 που ξεκίνησε.

                                                          Πολλοί οι φίλοι φέτος στην Πίτα των Διαιτητών και ο Γιάννης Βήττας ανέβασε τις μετοχές του  κατακόρυφα.

    Εντούτοις, η πρόταση βράβευσης που κατέθεσε ο Ελλάνιος αναφέρεται σε μια άλλη ιδιότητα του με την οποία υποστηρίζει τη χειροσφαίριση τα τελευταία χρόνια με συνέπεια, ανιδιοτέλεια και ήθος, αυτή του ερασιτέχνη αθλητικογράφου που προβάλλει το άθλημα. μέσα από την παρουσίαση της δραστηριότητας και των απόψεων των συντελεστών του. Το ηλεκτρονικό διαδικτυακό ημερολόγιο που διατηρεί (το http://www.handball.madblog.gr/) έχει γίνει σημείο αναφοράς στο χώρο τόσο για την επικαιρότητα των θεμάτων του όσο και την αμεροληψία στην επιλογή τους. Στην περίπτωση της διαιτησίας οι σελίδες του Τσαβδαρίδη είναι πάντοτε φιλόξενες και παρουσιάζουν τα στελέχη της , τα επιτεύγματά τους και τις δραστηριότητες τους. Για αυτούς τους λόγους και ο ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. ανταποκρίθηκε αμέσως στην πρόταση βράβευσης του παλαιού συναδέλφου τους.

    Ο Λευθέρης Παπούλιας προσέγγισε αμέσως του Πρόεδρο για να βοηθήσει την καριέρα του.
    Η γραπτή πρότασή μας, παρά τα από κάποιους αρνητικά σχόλια που προκάλεσε, εντούτοις απέδειξε και την αυτονομία και αυτάρκεια του χώρου των διαιτητών στην πόλη μας που ανταποκρίθηκαν σε αυτή αντίθετα από την Ένωση (που διατηρεί και αυτή ανταγωνιστική σελίδα) και το Γραφείο Τύπου της Ο.Χ.Ε. που βράβευσε για να κολακέψει και όχι για να τιμήσει. Στην περίπτωση της Ε.Σ.Χ.Θ. ούτε η αιθερική παρουσία του Άγγελου Μαυρίδη συνηγόρησε στο αίτημα και το Συμβούλιο τους παρέπεμψε την βράβευση στο επέκεινα. Μου θυμίζει τηρουμένων των αναλογιών , τη σκηνή από την ταινία «Τα καλά παιδιά» ( “The Good Fellows”) με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο όπου ένας από την παρέα του γίνεται δεκτός επιτέλους από την «Οικογένεια» για να αποδειχθεί ότι αυτή δεν ξέχασε ποτέ ότι ο φίλος τους σκότωσε κάποτε ένα δικό της μέλος. Για την «Ένωση (Τους Εναντίον Μας)» οι άνθρωποι που είναι κοντά μας περιστασιακά και μόνο μπορούν να γίνουν αποδεκτοί και πάντοτε με ένα πιστόλι στον κρόταφο. Τώρα πως ο Μαυρίδης εξελέγει με 21 ψήφους, τα συμπεράσματα δικά σας και τα ρίσκα (που δεν λείπουν σας διαβεβαιώ) δικά τους.

    Ο Γιάννης Μειμαρίδης δίνει το δίπλωμα του διαιτητή στον Παπούλια.
    Στην γιορτή του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. τα αποτελέσματα της διχαστικής πολιτικής της Ένωσης ήταν πασιφανής. Από το Δ.Σ. της παρευρέθηκε μόνο ο Άγγελος Μαυρίδης, προσωπικός φίλος εξ’ άλλου των περισσότερων διαιτητών, από τον Σύνδεσμο Κριτών πάλι κανένας δεν αξίωσε να έρθει (όπως και κανένας εκτός της συντεχνίας δεν πήγε στη συνεστίαση τους) και από τα 25 σωματεία της πόλης παρουσιάστηκαν μόνο τέσσερεις εκπρόσωποι. Εκτός από εμάς ο Κώστας Κουράκος του «Άρη» Θεσσαλονίκης ήταν ακομπλάριστος (εξάλλου υπήρξε αθλητής μας και έχει τα «γονίδια»). Και φυσικά κανείς εκπρόσωπος άλλου φορέα διαιτητών δεν φάνηκε. Οι χώροι των Σωματείων, των Κριτών και των άλλων Συνδέσμων είναι ευδιάκριτοι και αεροστεγώς κλεισμένοι. Οι μόνοι που κινούμαστε ανάμεσα τους είμαστε εμείς που έχουμε αναπτύξει αντισώματα στα περιβάλλοντα αυτά.
                                           
                                                               Με όλη την  οικογένεια ήρθε ο Παπούλιας στη γιορτή.

        Τέλος η κοπή της πίτας των διαιτητών ήταν μια ευκαιρία να γίνει και η τελετή της απονομής των πτυχίων στους απόφοιτους της πρόσφατης Σχολής. Και σε αυτή είχαμε εν ενεργεία αθλητές που έλαβαν το πτυχίο τους και συνεχίζουμε να μπολιάζουμε το χώρο με έμπειρους αθλητές με ήθος και ζήλο. Ο Λευθέρης Παπούλιας και ο Νόντας Φουντουκάκης πήραν το πτυχίο τους. Και για να μην ξεχνάμε τις αντενδείξεις για την τοξικότητα αυτών των κειμένων να πούμε πως πριν μερικά χρόνια η «φύλαρχος» τότε των κριτών Νάνσι Παπαδημητρίου αποκάλεσε την Ειρήνη Μάστακα ως «Μπαχόπαιδο» διότι έπαιξε σε δικιά μας ομάδα και με τον τρόπο αυτό υπέδειξε τον τρόπο που θα πρέπει να καρφιτσώνονται τα ναζιστικά αστέρια στα πέτα των παλιών αθλητών που έπαιξαν και στις δικές μας ομάδες (όπως ο Γ. Βήττας, ο Σ. Καρακατσάνης, ο Β. Δελόγλου, ο Π. Στεφανίδης και πολλοί άλλοι σε διάφορα αθλήματα). Αν η αυθαιρεσία της γίνονταν κανόνας πόσοι διαιτητές θα έπρεπε να το φορέσουν άραγε; Η «Αυγούστα» όμως , όπως την είχε αποκαλέσει ο εφιάλτης της, Κώστας Ορφανίδης, έφυγε ανεπιστρεπτί για την Πάτρα. Την φετινή περίοδο πρέπει πάντως να ομολογήσω πως τα μέλη του Συνδέσμου Διαιτητών και των Κριτών της Θεσσαλονίκης συνέβαλαν τα μέγιστα στην επιτυχή διεξαγωγή όλων των Πρωταθλημάτων. Το μόνο που δεν μπορούν να κάνουν είναι να αυξήσουν τον αριθμό των ομάδων και των γυμναστηρίων στην πόλη αλλά αυτό είναι έργο της Επιτροπής Ανάπτυξης και της (Κ)Ένωσης τους (για το άθλημα) στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιάννης Θεοδοσάκης είναι πολύ μπροστά από όλους τους άλλους σε όλα

Συνταγή 2η: Η ΕΠΑΥΛΗ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΒΙΕΛΕΣ ΜΑΣ

    Φαρμάκ(ι)α

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)

Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς

Τα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά το τριήμερο. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..

    
    Αξιολογώντας όλα τα στοιχεία που συλλέξαμε από τη πολυετή μας παρουσία στον χώρο από τότε ακόμη όπου παράγοντες σαν τον Γρηγόρη Πετρίδη και τον Δημήτρη Σαουλίδη δεν είχαν παιδιά, ή αυτά δεν είχαν ακόμη ασχοληθεί με το άθλημα ώστε να ενδιαφερθούν να εκλεγούν στην Ένωση για να τα φροντίσουν, είδαμε πως η λειτουργία του «Σπιτιού του Χάντμπολ» αποτέλεσε και «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» για τους συλλόγους της πόλης. Και αν και εμείς είμαστε «Πολύ σκληροί για να πεθάνουμε» δεν μείναμε αλώβητοι από τις «ευεργετικές» επιδράσεις ενός θεσμού που έγινε για να μας υπηρετήσει.

     Η σκάλα και η κερκίδα στη θέση των εστιών στο κλειστό των Αμπελοκήπων.   

    Πλέον οι Διοικήσεις των Εθνικών και των Δημοτικών Γυμναστηρίων απερίσπαστες από την συνεχή όχληση μας μπόρεσαν επιτέλους να μετατρέψουν τους αγωνιστικούς χώρους, που είχαν σχεδιαστεί αρχικά και για τη χειροσφαίριση, σε σπίτια του βόλλεϋ και του μπάσκετ. Έβαλαν δε κερκίδες στον χώρο της μίας εστίας για να στεγάσουν πιο πολλούς οπαδούς διώχνοντας περισσότερους, από τους «αναλώσιμους» χειροσφαιριστές. Το Δ.Α.Κ. Καλαμαριάς έστειλε τον Απόλλωνα στη Μίκρα και, αφού αυτός διαλύθηκε, έγινε γυμναστήριο εχθρικό πλέον προς το άθλημά μας. Η Διοίκηση του ιδιόκτητου γυμναστηρίου του Β.Α.Ο. επέλεξε να διαλύσει την ιστορική του ομάδα για να εισπράξει περισσότερα από τις μισθώσεις και τις Ακαδημίες του των άλλων δύο αθλοπαιδιών. Το ίδιο είχε γίνει αρκετά χρόνια πριν με το Ε.Α.Κ. Νεάπολης (όπου η ομάδα μπάσκετ του Μακεδονικού αφού έδιωξε το χάντμπολ «έφτυσε» και την τοπική κοινωνία πηγαίνοντας στην Κοζάνη) και με το Ε.Α.Κ. Αμπελοκήπων που φυσικά ουδέποτε γεμίζει την επιπλέον κερκίδα του, κόβουν όμως οι εισπράκτορες της Ε.ΚΑ.Σ.Θ. αρκετά εισιτήρια από τις εκατοντάδες ομάδες μπάσκετ που λειτουργούν στην πόλη μας. Το Μίκρα 2 έβαλε κερκίδες στον χώρο της εστίας και ασφυκτιεί ήδη κι ας χρησιμοποιεί δύο από τα τρία γήπεδα της Μίκρας και καλοβλέπει πλέον το «Σπίτι». Να θυμηθούμε, εμείς φυσικά γιατί κάποιοι παράγοντες δεν είχαν κάνει καν την εμφάνισή τους τότε, το κλειστό της Σίνδου, της Επανωμής, της Καλλικράτειας, το Δ.ΑΚ.Ευόσμου και πολλά άλλα γυμναστήρια Το ισοζύγιο των θανάτων (κλεισιμάτων) και των γεννήσεων συλλόγων και γυμναστηρίων στη Θεσσαλονίκη είναι σαφώς τα τελευταία χρόνια υπέρ των θανάτων και σε αυτό το θανατικό που έπεσε στο άθλημα τη μεγαλύτερη ευθύνη, πέρα από αυτή που αναλογεί στους ίδιους τους συλλόγους, φέρουν οι Διοικήσεις της Ε.Σ.Χ.Θ. που ανέλαβαν μετά την εμπνευσμένη διεύθυνση του Θανάση Σιούλη.

    Η ομάδα του Ελλάνιου Δία που έχει έδρα στη Μίκρα (αλλά όχι και προπόνηση).
     Ο καθένας μπορεί να δει στο πρόγραμμα λειτουργίας του Ε.Α.Κ. Μίκρας πως ο Π.Α.Ο.Κ., κυρίως, και δευτερευόντως ο Άρης και ο Ηρακλής χρησιμοποιούν όλες τις διαθέσιμες ώρες του γυμναστηρίου ενώ άλλοι σύλλογοι με έδρα μάλιστα την περιοχή και το γήπεδο δεν δικαιούνται καμία. Το πρόσχημα της Διοίκησης της Μίκρας πως ο Π.Α.Ο.Κ. είναι ο περσινός Πρωταθλητής και προπορεύεται φέτος στο Πρωτάθλημα Γυναικών είναι ένα σαφές μήνυμα πως πρέπει οι υπόλοιπες ομάδες να διαλυθούν και να εκχωρήσουμε την εκπροσώπηση της πόλης στον μεγάλο και ανάλγητο αδελφό που σημειωτέον ήρθε πολύ μετά από εμάς στο χώρο. Την ίδια ώρα ο Π.Α.Ο.Κ. χρησιμοποιεί στα ευρωπαϊκά του παιχνίδια το ιδιόκτητο γήπεδο του, το οποίο όμως δεν διαθέτει για τις εγχώριες διοργανώσεις διότι προφανώς δεν τον συμφέρει. Και Πρόεδρος της Ένωσης είναι ο Γρηγόρης Πετρίδης έφορος του Π.ΑΟ.Κ. Έτσι λοιπόν το κύκλωμα συμπληρώνεται και οι μεγάλοι μπορούν να είναι ήσυχοι πως θα γίνουν μεγαλύτεροι και οι μικροί θα χαθούν.
    Την ίδια ώρα ο Ηρακλής που αγόρασε τη θέση του Β.Α.Ο. στη Β’ Εθνική (αφού μόνος του έπεφτε κάθε χρόνο επάνω στον Μακεδόνα) δεν καλύπτεται προπονητικά και αν και έχει έδρα τη Μίκρα εντούτοις ζητάει από τον Ηρακλειδέα βετεράνο ποδοσφαιριστή Θωμά Σεντελίδη, ακόμη Προέδρο στο Περιφερειακό Αθλητικό Κέντρο της Δυτικής Θεσσαλονίκης, και τις καλύτερες από τις ελάχιστες ώρες που διαθέτει στο άθλημα το Ε.Α.Κ. Ευόσμου. Ένα δεύτερο λοιπόν κύκλωμα μας αποκλείει από την προπόνηση στην έδρα μας. Στο γήπεδο μάλιστα όπου το 1998 ο Μακεδών αγόρασε το δίχτυ προκειμένου ο τότε Διευθυντής του Άρης Πουρπουλάκης να μας το παραχωρήσει. Μαζί μας στεγάστηκαν ο Μακεδονικός Νεάπολης και ο Απόλλων Σταυρούπολης που δεν συμμετείχαν φυσικά τότε στα έξοδα.

    Η ομάδα των "Πρωτοπόρων" που παραμένει και αυτή άστεγη.
     Στην περίπτωση της Μίκρας η ομάδα των Πρωτοπόρων Θεσσαλονίκης (για την οποία θα συνταγογραφήσω ειδικώς στο μέλλον) μας πρόλαβε στην καταγγελία της για το καθεστώς εύνοιας στις προπονήσεις και έλαβε μια «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» απάντηση από τον Διευθυντή της Παύλο Αναστασιάδη που τους προέτρεπε να συμμετέχουν στα πρωταθλήματα Βετεράνων. Η εκπρόσωπος τους στην Ένωση Άρτεμις Καραμανλή, παλιά παίκτρια του ΒΑ.Ο., φαίνεται πως και αυτούς τους χρησιμοποίησε ως «avatar», όπως παλαιότερα την Βεργίνα, για να παραμείνει στον συνεχώς διευρυνόμενο θώκο της. Όμως και εμείς δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών για την παρουσία της στην Ε.Σ.Χ.Θ. καθώς ακόμη και παίκτες μας βοήθησαν ώστε να μην μηδενιστεί η ομάδα της πέρσι. Και δεν θυμόμαστε κανένα να έκανε κάτι παρόμοιο στο παρελθόν για εμάς.

    "Τα δικά μας, δικά μας και τα δικά σας δικά μας", για τον Π.Α.Ο.Κ.
    Η ακατανόητη εμμονή να προσεταιριστεί το άθλημα τις καταχρεωμένες Π.Α.Ε. (με τους οπαδούς με την ποδοσφαιρική συμπεριφορά που κατέστρεψαν πέρσι το δάπεδο της Μίκρας) σε ένα άθλημα κατά νόμο ερασιτεχνικό με τη θυσία όλων των μικρών ερασιτεχνικών ομάδων οδήγησε ήδη σε μαρασμό το τοπικό πρωτάθλημα των Ανδρών που ενώ θα έπρεπε να είναι η πρώτη στην τάξη διοργάνωση υπολείπεται ακόμη και του Πρωταθλήματος Μίνι. Εδώ υπάρχει ακόμη μια εμμονή, αυτή της «Ανάπτυξης» η οποία περνάει, για τους κρατούντες, μόνο μέσα από τη διάδοση της χειροσφαίρισης στις μικρές ηλικίες. Λες και η μέριμνα για τους ενήλικες δεν θα έφερνε τα παιδιά τους στο σπορ (που ήδη τα φυγαδεύουν σε άλλα αθλήματα). Και έτσι με την αυθαιρεσία, την αναλγησία και την αλαζονεία όλων των υποκριτικώς κοπτόμενων για το καλό του ερασιτεχνικού αθλητισμού που διοικούν τα κλειστά γυμναστήρια και την Ένωση Θεσσαλονίκης το «Σπίτι του Χάντμπολ» έγινε η έπαυλη, η βίλα ή καλύτερα το εξοχικό του Π.Α.Ο.Κ. όπου φιλοξενεί ενίοτε και άλλους ευγενείς συγγενείς του, τον Άρη και τον Ηρακλή σε μια διαρκή Σύνοδο G3 των «ισχυρών» της πόλης και στους υπολοίπους μένει να πάρουν οι ίδιοι τα G3 (μεταφορικώς φυσικά).

    Ο Δημήτρης Σαλονικιός ο μόνος που μίλησε για την αυθαιρεσία των "μεγάλων" στη Συνέλευση της Ε.Σ.Χ.Θ.
     Από σημειωτικής απόψεως είναι ενδιαφέρον ότι οι ομάδες των μεγάλων πλέον δεν μεταφέρουν τις μπάλες και τις στολές τους στα γραφεία τους ή όπου αλλού αλλά τις αφήνουν στο γραφείο της Ένωσης (ακόμη και τα νερά του ο Π.ΑΟ.Κ.), στις αποθήκες (τις μπάλες τους) και στην αίθουσα συσκέψεων (τις στολές του ο Άρης). Πολλές δε φορές κάποιοι προπονητές παίρνουν και τα κλειδιά των αποδυτηρίων καθώς αφήνουν μέσα τα πράγματά τους για την άλλη μέρα. Εκτός και εάν έχουν ρεπό, όπως συχνά έχει ο Π.ΑΟ.Κ. τη Δευτέρα, οπότε τα ανοίγουν την Τρίτη. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο εξοργιστικό είναι να ακούμε να ονομάζουν οι παράγοντες του Π.Α.Ο.Κ. το πατρικό τους «Παλατάκι» και να μας καλούν να συνδράμουμε την ευρωπαική τους προσπάθεια.

    Εμείς θέλουμε να κατέβουμε στο γήπεδο ως παίκτες και κανένας δεν θα μας κάνει από ενεργούς ερασιτέχνες χειροσφαιριστές, οπαδούς και χειροκροτητές.