Συνταγή 5η : «Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ» (Συνέχεια).

Φαρμάκ(ι)α

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)

Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς

Τα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά την εβδομάδα. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..

Η παράσταση που ανέβηκε για είκοσι εβδομάδες στη Θεσσαλονίκη με πέντε μόνο ηθοποιούς.

Μεγαλύτερη δόση για να τελειώσει η θεραπεία πριν την περίοδο.

    Βλέπετε πολλές αλλαγές από το 2006;
    Επόμενος πρωταγωνιστής της «Όπερας» ήταν φέτος ο: «Απόλλων» Σταυρούπολης. Ο μοναδικός αρθρογράφος της επίσημης ιστοσελίδας του σωματείου θεωρεί σε άρθρο του πως η φετινή σύνθεση της ομάδας είναι η καλύτερη των τελευταίων ετών, πιθανόν για να ενοχλήσει την «περίοδο Κώστα Γκαγκανά» που τόσο στοίχησε στον ίδιο ώστε να κατευθυνθεί με ταχύτητα ελκόμενος από την βαρύτητα του άστρου «Φοίβος» και να διαγράψει από το ημερολόγιο του σκάφους του την συνεργασία του αυτή. Κατά εμάς ήταν η καλύτερη εποχή του Απόλλωνα όπου παρουσίασε πλήρεις συνθέσεις, ποιοτικό και καθαρό χάντμπολ, αγωνιστική πειθαρχία και κυρίως θετικά αποτελέσματα. Μόνο μεμπτό του σημείο ήταν ότι η επώδυνη απομάκρυνση του από την Προεδρία του Συνδέσμου Διαιτητών (μετά από την σκευωρία που εξυφάνθηκε εναντίον του από διάφορους γνωστούς αγνώστους) δεν του έδωσε το χρόνο να ξεχωρίσει τις δύο ιδιότητες την πρώην (του διαιτητή) και αυτή του προπονητή και έτσι έδωσε λαβές στις κατηγορίες για ποδηγέτηση των νεαρών κυρίως διαιτητών ώστε να επιτύχει θετικά αποτελέσματα.

Στον αγώνα με τους Πρωτοπόρους έπεφταν "κορμιά"(που λέει ο λόγος κορμιά).
    Ο σύλλογος της Σταυρούπολης διαθέτει κλειστό γυμναστήριο (έστω και αν το τίμημα ήταν η διάλυση των άλλων αθλημάτων του) και δύσκολα μπορεί να δικαιολογήσει κανείς, αν δεν γνωρίζει τη φιλοσοφία που διαπνέει τους ταγούς της ομάδας, τη στασιμότητα, αν όχι την οπισθοδρόμηση που παρουσιάζει η ομάδα. Η εσωστρέφεια, τα συμπλέγματα καταδίωξης και (αδικαιολόγητα τελείως) ανωτερότητας, η υπέρμετρη κολακεία, όπως αυτά εκφράζονται στη σελίδα της, μαζί με μεσσιανικές εξαγγελίες πρωτοποριακών σχεδίων που αποσκοπούν στο κέρδος αλλά και τέλος η πολιτική του «πλιάτσικου» με την υπονόμευση των προσπαθειών των άλλων σωματείων, δεν πρόκειται παρά να οδηγήσει μεσοπρόθεσμα στην περιθωριοποίηση και τη γραφικότητα τον παλιό παίκτη του Μακεδόνα και τους φίλους του.

Σάντουιτς με "γύρο" θυμίζουν ε;
    Δύο παραδείγματα πείθουν για τους χαρακτηρισμούς που έκανα. Το ρεπορτάζ του αγώνα όπου έχασε ο Απόλλωνας από τους Πρωτοπόρους και στο οποίο η ειρωνεία και η έπαρση και οι νικητές αντίπαλοι τους χαρακτηρίζονται «καφενείο», «γέροι», «τελειωμένοι» και άλλα και ο αρθρογράφος τους εύχεται να βγάλουν και την επόμενη χρονιά. Και επίσης οι φαιδρές προτάσεις του σωματείου προς την Ο.Χ.Ε. όπου μεταξύ άλλων προτείνεται η θεσμοθέτηση διπλών δελτίων (γιατί όχι ένα σε κάθε κατηγορία ή κάποιο αμφιφυλόφυλο) αλλά και άλλες προτάσεις ώστε ο ρακοσυλλέκτης της πόλης να μπορεί να πάρει χωρίς τίμημα τα δομικά υλικά από τις ομάδες που διαλύονται ή ανακαινίζονται για να κτίσει νέους αυθαίρετους ορόφους. Τυχερός φέτος έδεσε στην Σταυρούπολη την Αλεξιάδου Αθηνά και τη Λαδά Χριστίνα από τη Νέμεση αλλά και τον Γιώργο Κουκουβίνο (που είχε χάσει το καρτελάκι επιστροφής) έμεινε όμως με την όρεξη για τους υπόλοιπους παίκτες στους οποίους και πρότεινε να μηδενίσουν την ομάδα για να ελευθερωθούν. Έτσι όμως ο «Μάνα ρούχα» Απόλλων δεν σκέφτηκε πως αν διαλυθούν οι άλλες ομάδες δεν θα τερματίσει πάνω από κάποιον άλλο. Μ ε δύο νίκες απέναντι στην ανακαινισμένη Νέμεση και μια ισοπαλία με την Νίκη (βαθμό που έκλεισαν σε απόρθητη θυρίδα) η φετινή συγκομιδή ήταν η πιο πενιχρή των τελευταίων ετών.

   

Αδιάψευστος μάρτυρας,  που να πάρει!!!

    Και ακολουθούν οι «Πρωτοπόροι» Θεσσαλονίκης. Ή γαλλιστί “Avant Garde” ( πρωτοπορία) αποτελούν τον καθρέφτη του Τοπικού Πρωταθλήματος τα τελευταία τρία χρόνια καθώς συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου σχιζοφρενικού κατά βάση Θεσσαλονικιώτικου χάντμπολ. Αρχικά, πρέπει να δηλώσω πως είμαι απολύτως σύμφωνος και συγχαίρω της προσπάθεια κάθε μιας παρέας (όπως άλλωστε είναι και η δικιά μας) να διεκδικεί και να παίρνει το δικαίωμα να αθλείται μέσα (και με τα μέσα) στις επίσημες διοργανώσεις της Πολιτείας χωρίς να αρκείται σε Τουρνουά Βετεράνων ή Παλαιμάχων (όπως αυτό του Απόλλωνα και της Ε.Σ.Χ.Θ.). Οι αθλητές μας προτιμούν να χαρακτηρίζονται αείμαχοι παρά απόμαχοι ή παλαίμαχοι. Έτσι αθλητές που πέρασαν τα σαράντα τιμάνε το Τοπικό Πρωτάθλημα με τη συμμετοχή τους και απολαμβάνουν τους αγώνες παίζοντας επί 60 λεπτά και όχι επί 10 !!! και χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν παράβολο 150€. Το παράδειγμα τους πρέπει να ακολουθήσουν και όλοι οι ανενεργοί χαντμπολίστες εμπλουτίζοντας τα Τοπικά Πρωταθλήματα της Ο.Χ.Ε. Μαζί με τους αθλητές του Μακεδόνα και του Ελλάνιου καλώς ή κακώς αποτελούν την μόνη διέξοδο ανάπτυξης του Τοπικού Πρωταθλήματος Ανδρών.

    Και εξηγώ: Διαπιστώνουμε πως κάθε χρόνο δεκάδες παίκτες «εκδιώχνονται» από τις ομάδες τους καθώς αυτές επανδρώνονται με μεταγραφές και αλλοδαπούς και πολλοί έφηβοι που γίνονται άνδρες «αποστρατεύονται» υποχρεωτικά. Εξάλλου το όριο δήλωσης μόνο τριάντα αθλητών κάθε χρόνο οδηγεί σε αναγκαστικές εκκαθαρίσεις και μας κάνει να αναρωτιόμαστε που πηγαίνουν όλοι αυτοί. Οι περισσότεροι του «κύκλου των χαμένων αθλητών» σταματάνε να παίζουν καθώς δεν σχηματίζονται νέες ομάδες , ούτε μεταγράφονται σε άλλες, τουλάχιστον όχι στις δικές μας.. Την ίδια στιγμή σύλλογοι, που δήθεν επενδύουν στην ανάπτυξη, κατεβαίνουν για δεκαετίες ολόκληρες στα ηλικιακά της Ένωσης και δεν αγωνίζονται σε Πρωταθλήματα Ανδρών (ακόμη και με έφηβους ή παίδες όπως δικαιούνται και για να αποκτήσουν εμπειρία).Οι ομάδες αυτές μοιάζουν με εκτροφεία μικρόσωμων σκύλων ή φυτώρια μπονσαϊ για διακόσμηση στα ράφια. Κανένα μέλος όμως της επιτροπής ανάπτυξης δεν διαπίστωσε το πρόβλημα του νανισμού και την αυξημένη «παιδική θνησιμότητα» των ομάδων της Ε.Σ.Χ.Θ. Μόνη δικαιολογία τους φυσικά η απουσία επιχορηγήσεων (950 Ευρώ για κάθε αγωνιστική περίοδο ανδρικού) και αυτή όμως φαίνεται πως είναι κραυγαλέα πρόφαση για την απαξίωση του Πρωταθλήματος Ανδρών από όλους εμάς τους στην κυριολεξία (συ)ε-μπλεκόμενους στους αγώνες του.

Ο Μαντζούνης που δώσαμε σε ανάδοχο οικογένεια(στον Δία Πολίχνης) χαίρεται πάντα όταν βλέπει τον Πρόεδρο του.
    Συμπέρασμα πως κανένας, ομάδες, αναπτυξιακοί προπονητές και παράγοντες δεν ενδιαφέρονται για την συνέχεια της πορείας των υπεράριθμων αθλητών. Όλοι οι παραπάνω πιστεύουν ότι Ανάπτυξη είναι η συνεχής αλίευση μικρών αθλητών (μόνο ο γόνος τους ενδιαφέρει ενώ τα μεγάλα ψάρια γίνονται γατοτροφή, ας τα ρίχναν τουλάχιστον ξανά στο νερό). Αποτέλεσμα η εξαφάνιση του είδους αφού εκτρέφονται για να μεταγραφούν στους «καρχαρίες» του χώρου όπως ο Π.Α.Ο.Κ. και στις Εθνικές ομάδες. Λες και αν διαλυθούν οι ανδρικές ομάδες (όπως μέσα στο 2009 απεβίωσαν ο Β.Α.Ο. και ο «Απόλλων Καλαμαριάς) θα παίζουν για πολύ μετά τα ανδρικά τους τμήματα !!! Οι ομάδες πεθαίνουν όταν σβήνουν τα ανδρικά τους τμήματα. Και δυστυχώς οι σύλλογοι που κλείνουν στην πόλη μας διαθέτουν και κλειστό γυμναστήριο. Τα παραπάνω τα εξέθεσα και στην πρώτη συγκέντρωση της Επιτροπής Ανάπτυξης στη Θεσσαλονίκη μετά την ανανέωση της θητείας του Στέλιου Αγγελούδη το 2008. Πιστεύω πως η δημοσίευση στο ημερολόγιο μου θα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο ένα και πλέον χρόνο μετά.

   Οι Πρωτοπόροι, για να επιστρέψω, με επιστολή διαμαρτυρίας προς την Ε.Σ.Χ.Θ. και τη διοίκηση του Ε.Α.Κ. Μίκρας κατήγγειλαν, πρώτοι αυτοί, το καθεστώς αυθαιρεσίας που επικρατεί στο κατά ευφημισμό «Σπίτι του Χάντμπολ». Πέρα όμως από αυτή τη θετική συμβολή τους στην ανάπτυξη, τα στελέχη των Πρωτοπόρων εμφάνισαν φέτος και συμπτώματα αλαζονείας που κάποιος θα πρέπει να στηλιτεύσει με μια πιο επίσημη μορφή από αυτή του ημερολογίου μου. Έτσι και αλλιώς οι ενέργειες τους αποτελούν αντικείμενο συζήτησης μεταξύ παικτών και διαιτητών (κυρίως αυτών). Ποια είναι αυτά: Η συμμετοχή σε αγώνες ανθρώπων που έχουν θεσμική θέση στην Ομοσπονδία και ως εκ τούτου θα όφειλαν να τηρούν τα προσχήματα. Προσχήματα τα οποία όταν αφορούν άλλους, υπάρχουν θεματοφύλακες που φροντίζουν την απαρέγκλιτη τήρησή τους.. Η ομάδα που εκπροσωπεί στην Ένωση η Άρτεμις Καραμανλή έχει στις τάξεις της ως εν ενεργεία αθλητές το εκλεγμένο μέλος στη Διοίκηση της Ομοσπονδίας Μπάμπη Μαναβή και στον πάγκο της ως συνοδό τον γιατρό της Εθνικής ομάδας Κώστα Μαναβή αλλά και τον (προς τιμήν του) άμισθο Ενωσιακό προπονητή Δημήτρη Μασλαρινό. Και ενώ από μια πλευρά είναι ενθαρρυντική η καταστρατήγηση του Αθλητικού Νόμου (ο οποίος αφαιρεί το δικαίωμα από τον πολίτη να αθλείται όταν εκλεγεί σε διοικητικά όργανα του ίδιου αθλήματος) και δημιουργεί ένα προηγούμενο για την εξάλειψη αυτής της αναχρονιστικής και αντιδημοκρατικής διάταξης από την άλλη όμως όταν ακόμη και στο επίπεδο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής η τήρηση του Νόμου θεωρείται λόγος αποπομπής στελεχών του αθλητικού κινήματος από τη θέση τους (και εγώ προσωπικά και οι συνεργάτες μου «φάγαμε πόρτα» επανειλημμένα ακόμη και από τις Γενικές Συνελεύσεις της Ο.Χ.Ε. ως αθλητές καθώς δεν είχαμε κλείσει χρόνο αδράνειας) τότε η συμμετοχή των παραπάνω «πρωτοπόρων» και σε αυτό παικτών είναι πρόκληση αφού «η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει και να φαίνεται τίμια». Αυτή η αυθαιρεσία είναι που οδηγεί και στη αλαζονεία τα μέλη των Πρωτοπόρων που όταν θεωρούν ότι αδικούνται απειλούν διαιτητές, όπως έκαναν πρόσφατα στους Στεφανίδη και Δημητριάδη λέγοντας τους ότι δεν θα ξαναδιαιτητεύσουν, βασιζόμενοι προφανώς στη σχέση τους με τον Πρόεδρο της Ο.Χ.Ε. και την ιδιότητά τους. Οι απειλές και οι ύβρεις αλλά και τα συνομωσιολογικά σενάρια περί του αρχι-νονού Γιάννη Μπαχά συνιστούν Ύβριν και η Άτις ήρθε όπως μάθαμε αφού οι ίδιοι την προκάλεσαν όταν ενημέρωσαν τον Πρόεδρο της Ο.Χ.Ε. για τους διαιτητές του «Προβεντσάνο» Μπαχά που έδωσε το παιχνίδι με τους Πρωτοπόρους και το Πρωτάθλημα στον Ελλάνιο.
    Η ομάδα των Πρωτοπόρων έκανε φέτος εξαιρετική εμφάνιση έχοντας στις τάξεις της τον Μπάμπη Μαναβή, τον Δημήτρη Μασλαρινό και τον γιό του Μανώλη Ανδρεαδάκη, η παρουσία τους όμως αν και δεν συνιστά αλλοίωση του Πρωταθλήματος αφού έχουν κάθε δικαίωμα να παίζουν (να διοικούν δεν έχουν αν παίζουν), εντούτοις είναι πρόκληση για τους αντιπάλους τους που πνέουν τα μένεα εναντίον τους εκτός από την Καλαμαριά που και τους νίκησε αλλά είχε και αυτός στις τάξεις του στον Θόδωρο Παπουτσίδη εκλεγμένου μέλους της Ένωσης με μέντορα τον Σίμο Λαζαρίδη (που ανεπιτυχώς προσπάθησα να τον προστατέψω). Ο τελευταίος έκαψε το καλύτερο πιάτο του στο εκλογομαγειρείο του.

Χίλιες φορές καλύτερα πέρασε ο Παπουτσίδης στα γήπεδα παρά στα γραφεία.
    Με τρεις ήττες (δύο από τον Ελλάνιο και μία από την Νίκη) οι Πρωτοπόροι έμειναν δεύτεροι και προφανώς δεν θα ενισχυθούν όπως υπολόγιζαν από ένα πιθανό σενάριο θυγατροποίησης (μάλλον της ΧΑΝΘ). Πάντως δεν έλειψαν και φέτος οι φορές που η ομάδα κατέβηκε με επτά παίκτες για να ολοκληρώσει αγώνες με έξι και πέντε παίκτες (όπως αυτός με τον Απόλλωνα όπου και νίκησε), δεν χρειάστηκε όμως να δανειστεί και κανέναν. Και όσο σκέφτομαι πως τους δανείζαμε παίκτες για να εκλεγεί η Καραμανλή!!!
Και αλαζονείας των θεσμικών συνέχεια: Αφού ο Ενωσιακός προπονητής Πουπάκης δεν μπορεί να χρησιμοποιεί πάντα ως «άβαταρ» τον Άγγελο Μαυρίδη (όπως έκανε στην περίπτωση της πρόκρισης του Καλαμαρί στους Παίδες που στοίχισε στον τελευταίο την θέση του στην Ανάπτυξη) επιτέθηκε σε αγώνα Παμπαίδων στην διαιτητή Ράλλη με αποτέλεσμα να διακοπεί αγώνας. Να προτείνουμε ποινή με αναστολή ή κοινωνική εργασία. Είδατε ενημέρωση που διαθέτει το μπλογκ !!!                                              

Το διασκέδασαν με την ψυχή τους όλοι.

Και τελευταίος αν και τερμάτισε πρώτος ο «Ελλάνιος Ζευς»     Καλαμαριάς: Το πρότυπο της αγωνιστικής και οργανωτικής αυτονομίας της ομάδας της Καλαμαριάς απέδωσε φέτος τα μέγιστα . Με προπονητή τον γυμναστή Μουκούλη Κήρυκο και παίκτες υψηλού επιπέδου όπως ο καλύτερος τερματοφύλακας της Ένωσης Παναγιώτη Συμεωνίδη (που σαν γκρουμ σε ασανσέρ ανέβασε πέρσι τον Μακεδόνα στη Β’ Εθνική), τους αδελφούς Γήττα, τον εξαιρετικό Κουτσουρή και τον ακατάβλητο Θόδωρο Σαββόπουλο, αλλά και με συμπαίκτες που δεν υπολείπονταν σε τεχνική κατάρτιση και αγωνιστικότητα, η ομάδα έφερε τον Δία στην κορυφή του Τοπικού ανάμεσα στους άλλους Θεούς Απόλλωνα, Νίκη, Νέμεση και τους θνητούς Πρωτοπόρους (ο αθλητισμός είναι παγανιστικός τελικά).

Ο Νίκος Γκουγκούσης πήρε και ανθοδέσμη.
    Ο Γενικός Αρχηγός και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμαριάς Θόδωρος Παπουτσίδης με την βοήθεια του επίσης τερμματοφύλακα Νίκου Γκουγκούση που κάλυψε όλες τις λειτουργικές δαπάνες του τμήματος πανηγύρισε ένα πρωτάθλημα και μια πολύ πιθανή άνοδο που είναι πρωτίστως δικό του επίτευγμα. Με μια μόλις ήττα, από την Νίκη στην Ευκαρπία, ο Ζευς είναι πλέον η μοναδική ομάδα χειροσφαίρισης της Καλαμαριάς. Ο Ζευς μαζί με τους Πρωτοπόρους είχαν έδρα στη Μίκρα όχι όμως και προπονήσεις σε αυτή αφού ο αδηφάγος Ηρακλής με προπονήσεις και στον Εύοσμο δεν άφησε καμία διαθέσιμη ώρα σε κανέναν κι ας έπαιζαν οι παίκτες του ποδόσφαιρο στην Ε.Κ.Ο. Και είναι να απορεί κανείς πως περιμένουν μεταγραφές από τις ομάδες που φρόντισαν επιμελώς να τους στερήσουν και την παραμικρή προπόνηση. Ο Παναγιώτης Γούσιος πάντως απευθύνθηκε ήδη σε αθλητές του Μακεδόνα και τους παρέπεμψε στον έφορο Παυλέα για το οικονομικό. Ο τελευταίος υπόσχεται στέγη (στην κατάληψη των γραφείων της Π.Α.Ε. στη Μίκρα) και μισθό (από τις συναυλίες του Ρέμου). Ο τελευταίος δεν φαίνεται να έβαλε μυαλό από τις προηγούμενες άκαρπες προσεγγίσεις του και τις δαπανηρές, πλην ατυχείς επενδύσεις του. Ας αγοράσει πάλι κάποια ετοιμοθάνατη ομάδα για να ανέβει κατηγορία.

Οι καλύτεροι συντελεστές του Πρωταθλήματος οι διαιτητές.
    Τέλος, έπαιξαν επίσης: Ο Σύνδεσμος Διαιτητών Χειροσφαίρισης Βορείου Ελλάδος (ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε.).
Ένα από τα ελάχιστα θετικά στοιχεία αυτής της διοργάνωσης της «πεντάρας» ήταν η παρουσία της διαιτησίας (και μαζί της γραμματείας). Οι διαιτητές του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. επέδειξαν υψηλό αίσθημα ευθύνης και ευσυνειδησία ενώ κατέβαλαν πραγματικά προσπάθεια ώστε να ολοκληρώσουν αγώνες όπου οι συμμετέχοντες δεν επέδειξαν αθλητικό ήθος και ευγένεια ενώ και το αγωνιστικό επίπεδο ήταν ιδιαιτέρως χαμηλό. Όλοι οι διαιτητές και οι κριτές της Θεσσαλονίκης (και του Κιλκίς) δεν επέτρεψαν στη δικαιολογημένη πολλές φορές αγανάκτησή τους να αλλοιώσει τα αποτελέσματα και δεν εξάντλησαν σε καμιά περίπτωση την αυστηρότητά τους, γεγονός που κάποιοι το αντιμετώπισαν με αχαριστία (διαβάστε τις σελίδες των ομάδων του Τοπικού).
Επιτέλους, μετά από χρόνια ανακράζουμε: «οι ομάδες του Τοπικού δεν έχουν τους διαιτητές που τους αξίζουν αλλά ασυγκρίτως καλύτερους.»

Διαβάστε αύριο το επικό μυθιστόρημα «Το Ιερό Δισκοπότηρο και οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης» (ή «Το Κύπελο»).