Συνταγή 3η: ΕΝΑΣ «ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ» ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε.

Φαρμάκ(ι)α

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)

Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς

Τα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά την εβδομάδα. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..

    Στην κοπή της πίτας του Συνδέσμου Διαιτητών Χειροσφαίρισης Βορείου Ελλάδας είχαμε τη χαρά και την τιμή να βραβευτεί και ένας εν ενεργεία αθλητής μας: ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. ανταποκρίθηκε άμεσα και θετικά στο αίτημα που του έθεσε γραπτώς ο Σύλλογος της Καλαμαριάς «Ελλάνιος Ζευς» και προέβει σε αυτή την κίνηση που αντανακλάει και σε όλους εμάς ως φίλους, συναθλητές και συνεργάτες του Δημήτρη. Και αν και ο ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. ενέκρινε ανεπιφύλακτα την πρότασή μας δεν έκανε το ίδιο και η Ένωση Θεσσαλονίκης και η Ομοσπονδία. Η τελευταία βράβευσε πρόσφατα όσους προσδοκάει από αυτούς οφέλη στο μέλλον και όχι όσους υπηρετούν το άθλημα στο παρόν και προσέφεραν σε αυτό στο παρελθόν. Έτσι μάθαμε ότι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης (ο «Τζίγκερ») έτρεχε με το αγωνιστικό του αυτοκίνητο, κάποτε και απρόσεκτα, για να προλάβει αγώνες χάντμπολ ενώ και άλλοι καναλάρχες και παραγωγοί εκπομπών προγραμμάτιζαν μετάδοση αγώνων με κάθε ευκαιρία (μάλλον μετά τα μεσάνυχτα γιατί ποτέ δεν τους πέτυχα).

    Ο Γιάννης Θεοδοσάκης ζήλεψε τους λόγους του Κάστρο και αγόρευσε ατέρμονα.
    Ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. , Γιάννης Θεοδοσάκης, ηθικό πρότυπο διαιτητή, όχι όμως και ιδιαίτερα καλός διπλωμάτης, με συμβούλευσε στο μέλλον να επιλέγω την οδό της προφορικής πρότασης αντί της γραπτής καθώς κάποιοι θεώρησαν πως «ποδηγετώ» τον Σύνδεσμο και του επιβάλω τις ενέργειες του. Δεν καταλαβαίνει ότι καθώς «τα γραπτά μένουν» ακυρώνουν κάθε πιθανό άλλοθι άλλου φορέα και ξεγυμνώνουν την μικροπρέπεια και την κοντόφθαλμη πολιτική της «Ένωσης» (εναντίον μας).
                                                        
                                                           Συγκινήθηκε ο Δημήτρης από την απονομή αν και την περίμενε. 

    Ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης είναι μια εμβληματική μορφή του Θεσσαλονικιώτικου Χάντμπολ καθώς παίζει αδιάλειπτα από το 1986 (πάντα κοντά μου στον «Πήγασο 24» Θεσσαλονίκης, τη «Νέμεσις» Μενεμένης και τον «Μακεδών» Αμπελοκήπων φέτος στη Β’ Εθνική), έχει δε υπηρετήσει από όλες τις θέσεις το άθλημα κατέχοντας σε κάθε μία από αυτές επαρκή εκπαίδευση καθώς είναι πτυχιούχος διαιτητής και προπονητής από τη Σχολή της Γ.Γ.Α.. Από κάθε μετερίζι που βρέθηκε αποτέλεσε πρότυπο ήθους και αγωνιστικού φρονήματος και κέρδισε τον σεβασμό όλων μας. Τέλος υπηρετεί το σπορ όλο το χρόνο αφού συμμετέχει στις περισσότερες από τις διοργανώσεις του Μπιτς Χαντμπολ από το 1995 που ξεκίνησε.

                                                          Πολλοί οι φίλοι φέτος στην Πίτα των Διαιτητών και ο Γιάννης Βήττας ανέβασε τις μετοχές του  κατακόρυφα.

    Εντούτοις, η πρόταση βράβευσης που κατέθεσε ο Ελλάνιος αναφέρεται σε μια άλλη ιδιότητα του με την οποία υποστηρίζει τη χειροσφαίριση τα τελευταία χρόνια με συνέπεια, ανιδιοτέλεια και ήθος, αυτή του ερασιτέχνη αθλητικογράφου που προβάλλει το άθλημα. μέσα από την παρουσίαση της δραστηριότητας και των απόψεων των συντελεστών του. Το ηλεκτρονικό διαδικτυακό ημερολόγιο που διατηρεί (το http://www.handball.madblog.gr/) έχει γίνει σημείο αναφοράς στο χώρο τόσο για την επικαιρότητα των θεμάτων του όσο και την αμεροληψία στην επιλογή τους. Στην περίπτωση της διαιτησίας οι σελίδες του Τσαβδαρίδη είναι πάντοτε φιλόξενες και παρουσιάζουν τα στελέχη της , τα επιτεύγματά τους και τις δραστηριότητες τους. Για αυτούς τους λόγους και ο ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. ανταποκρίθηκε αμέσως στην πρόταση βράβευσης του παλαιού συναδέλφου τους.

    Ο Λευθέρης Παπούλιας προσέγγισε αμέσως του Πρόεδρο για να βοηθήσει την καριέρα του.
    Η γραπτή πρότασή μας, παρά τα από κάποιους αρνητικά σχόλια που προκάλεσε, εντούτοις απέδειξε και την αυτονομία και αυτάρκεια του χώρου των διαιτητών στην πόλη μας που ανταποκρίθηκαν σε αυτή αντίθετα από την Ένωση (που διατηρεί και αυτή ανταγωνιστική σελίδα) και το Γραφείο Τύπου της Ο.Χ.Ε. που βράβευσε για να κολακέψει και όχι για να τιμήσει. Στην περίπτωση της Ε.Σ.Χ.Θ. ούτε η αιθερική παρουσία του Άγγελου Μαυρίδη συνηγόρησε στο αίτημα και το Συμβούλιο τους παρέπεμψε την βράβευση στο επέκεινα. Μου θυμίζει τηρουμένων των αναλογιών , τη σκηνή από την ταινία «Τα καλά παιδιά» ( “The Good Fellows”) με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο όπου ένας από την παρέα του γίνεται δεκτός επιτέλους από την «Οικογένεια» για να αποδειχθεί ότι αυτή δεν ξέχασε ποτέ ότι ο φίλος τους σκότωσε κάποτε ένα δικό της μέλος. Για την «Ένωση (Τους Εναντίον Μας)» οι άνθρωποι που είναι κοντά μας περιστασιακά και μόνο μπορούν να γίνουν αποδεκτοί και πάντοτε με ένα πιστόλι στον κρόταφο. Τώρα πως ο Μαυρίδης εξελέγει με 21 ψήφους, τα συμπεράσματα δικά σας και τα ρίσκα (που δεν λείπουν σας διαβεβαιώ) δικά τους.

    Ο Γιάννης Μειμαρίδης δίνει το δίπλωμα του διαιτητή στον Παπούλια.
    Στην γιορτή του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. τα αποτελέσματα της διχαστικής πολιτικής της Ένωσης ήταν πασιφανής. Από το Δ.Σ. της παρευρέθηκε μόνο ο Άγγελος Μαυρίδης, προσωπικός φίλος εξ’ άλλου των περισσότερων διαιτητών, από τον Σύνδεσμο Κριτών πάλι κανένας δεν αξίωσε να έρθει (όπως και κανένας εκτός της συντεχνίας δεν πήγε στη συνεστίαση τους) και από τα 25 σωματεία της πόλης παρουσιάστηκαν μόνο τέσσερεις εκπρόσωποι. Εκτός από εμάς ο Κώστας Κουράκος του «Άρη» Θεσσαλονίκης ήταν ακομπλάριστος (εξάλλου υπήρξε αθλητής μας και έχει τα «γονίδια»). Και φυσικά κανείς εκπρόσωπος άλλου φορέα διαιτητών δεν φάνηκε. Οι χώροι των Σωματείων, των Κριτών και των άλλων Συνδέσμων είναι ευδιάκριτοι και αεροστεγώς κλεισμένοι. Οι μόνοι που κινούμαστε ανάμεσα τους είμαστε εμείς που έχουμε αναπτύξει αντισώματα στα περιβάλλοντα αυτά.
                                           
                                                               Με όλη την  οικογένεια ήρθε ο Παπούλιας στη γιορτή.

        Τέλος η κοπή της πίτας των διαιτητών ήταν μια ευκαιρία να γίνει και η τελετή της απονομής των πτυχίων στους απόφοιτους της πρόσφατης Σχολής. Και σε αυτή είχαμε εν ενεργεία αθλητές που έλαβαν το πτυχίο τους και συνεχίζουμε να μπολιάζουμε το χώρο με έμπειρους αθλητές με ήθος και ζήλο. Ο Λευθέρης Παπούλιας και ο Νόντας Φουντουκάκης πήραν το πτυχίο τους. Και για να μην ξεχνάμε τις αντενδείξεις για την τοξικότητα αυτών των κειμένων να πούμε πως πριν μερικά χρόνια η «φύλαρχος» τότε των κριτών Νάνσι Παπαδημητρίου αποκάλεσε την Ειρήνη Μάστακα ως «Μπαχόπαιδο» διότι έπαιξε σε δικιά μας ομάδα και με τον τρόπο αυτό υπέδειξε τον τρόπο που θα πρέπει να καρφιτσώνονται τα ναζιστικά αστέρια στα πέτα των παλιών αθλητών που έπαιξαν και στις δικές μας ομάδες (όπως ο Γ. Βήττας, ο Σ. Καρακατσάνης, ο Β. Δελόγλου, ο Π. Στεφανίδης και πολλοί άλλοι σε διάφορα αθλήματα). Αν η αυθαιρεσία της γίνονταν κανόνας πόσοι διαιτητές θα έπρεπε να το φορέσουν άραγε; Η «Αυγούστα» όμως , όπως την είχε αποκαλέσει ο εφιάλτης της, Κώστας Ορφανίδης, έφυγε ανεπιστρεπτί για την Πάτρα. Την φετινή περίοδο πρέπει πάντως να ομολογήσω πως τα μέλη του Συνδέσμου Διαιτητών και των Κριτών της Θεσσαλονίκης συνέβαλαν τα μέγιστα στην επιτυχή διεξαγωγή όλων των Πρωταθλημάτων. Το μόνο που δεν μπορούν να κάνουν είναι να αυξήσουν τον αριθμό των ομάδων και των γυμναστηρίων στην πόλη αλλά αυτό είναι έργο της Επιτροπής Ανάπτυξης και της (Κ)Ένωσης τους (για το άθλημα) στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιάννης Θεοδοσάκης είναι πολύ μπροστά από όλους τους άλλους σε όλα