Μέρος 4ο
Όπου ο Έκτωρ Παρο-τρύνει εισβάλει στην κουζίνα και διώχνει την μαγείρισσα.
Λαμβάνω και εγώ αγαπητοί μου αναγνώστες μια ανατροφοδότηση μέσα από τα σχόλια που γράφετε και τα μηνύματα που μου στέλνετε αλλά και με την ζωντανή επικοινωνία με τους «θιγόμενους» με τα αναγραφόμενα μου. Με αφορμή λοιπόν την κουβέντα που είχα την Παρασκευή με τον Σίμο Λαζαρίδη που με ρώτησε γιατί τον αποκάλεσα εκλογομάγειρα (μα καλά, δεν ετοίμαζε τόσο καιρό το ψηφοδέλτιο της Ένωσης;), επιλέγω για να του απαντήσω και από το μπλογκ μου μια άποψη που βρήκα στο Lifo (21-27/5/2009) στη Στήλη “Best of Verbatim” και η οποία απαντάει αντί για μένα στο ερώτημα του Σίμου, αλλά και στο ερώτημα οποιουδήποτε αναρωτιέται γιατί λέγεται οτιδήποτε λέγεται στα διαδικτυακά ημερολόγια. Σας παραθέτω λοιπόν την κρίση του διευθυντή της διαδικτυακής έκδοσης των “New York Times” Τζιμ Ρόμπερτ : «Πρέπει να αντιληφθούν οι αναγνώστες των μπλογκ ότι δεν διαβάζουν έγκυρο ρεπορτάζ αλλά περιπλανώνται στο εσωτερικό τοπίο του μυαλού του μπλόγκερ. Δηλαδή, επαφίενται για την ενημέρωσή τους σε κάποιον που δεν ξόδεψε ώρες για να καλύψει γεγονότα, να επιβεβαιώσει πηγές, να βγάλει σωστά συμπεράσματα . Υπάρχουν και μπλογκ που απλώς αναμασούν και αναδημοσιεύουν ό,τι έχουμε γράψει εμείς οι υπόλοιποι σε κορυφαίες διεθνείς εφημερίδες.»
Η καθυστέρηση στην μετάδοση του τέταρτου επεισοδίου οφείλεται σε λόγους ανωτέρας βίας καθώς το πρόγραμμα του Βραβευμένου Σεφ Έκτωρ Παρο-τρύνει τις τελευταίες ημέρες ήταν ιδιαιτέρως βεβαρημένο με τη συμμετοχή του σε επιμορφωτικά προγράμματα και επισκέψεις και σε άλλα καταστήματα (αθλήματα). Εξάλλου, η εργασία του δεν είναι επαγγελματική αλλά αγνή ερασιτεχνική (εραστής της τέχνης) και δεν υπόκειται στις προδιαγραφές και το συνακόλουθο άγχος των αθλητικογράφων ή των επιφυλλιδογράφων. Ο εφιάλτης δεν επισκέπτεται τον δυστυχή κοιμώμενο κάθε βράδυ αλλά κάποτε του προσφέρει και νύχτες ήρεμου ύπνου. Σήμερα όμως, ημέρα των εγκαινίων της νέας αίθουσας της Ένωσης θα επανακάμψει επαξάπαντος. Και ορίστε, επελαύνει.
Μα ποιος τελικά είναι ο Σεφ; Ποιος είναι αυτός που θα πρέπει να λάβει τα εύσημα όταν οι πελάτες μένουν ικανοποιημένοι από την κουζίνα και επανέρχονται παροτρύνοντας και άλλους αλλά και αυτός που θα σταυρώσουμε αν οι θαμώνες δηλητηριαστούν, αν τα ονόματα των φαγητών είναι ακαταλαβίστικα στο Μενού και αν εξαγριωθούν από το σέρβις. Ένα όνομα εμφανίζεται εδώ και πάνω από μια δεκαετία στη μαρκίζα του εστιατορίου, ένα όνομα που κυριαρχεί με την ίδια συχνότητα στην πολιτική ζωή του τόπου όπου και συνυφαίνεται με το κατεστημένο και τη συντήρηση: ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ. Μόνο που εκεί, στην πολιτική ζωή, παρουσιάζεται μόνο στην παράταξη της δεξιάς ενώ στο άθλημα μας «μοιάζει με κόρη μάγισσας που όλο μορφές αλλάζει». Πρόκειται για ένα όνομα με ιδιαίτερη βαρύτητα, από κάθε άποψη, που στοιχειώνει τα όνειρα (αφού κοιμούνται ανέμελοι στις αιώρες των μελών της Διοίκησης) των σερβιτόρων, του πιανίστα, του προμηθευτή, του πορτιέρη και του ταμία. Και ενώ, όπως ο συνονόματος της Πρωθυπουργός της χώρας, ισχυρίζεται πως κουράστηκε και σκέφτεται σοβαρά να αποχωρήσει εντούτοις συνεχώς ζητάει «νωπή» εντολή καθώς ως εκλογομάγειρας γνωρίζει καλά τη διαφορά στη γεύση του νωπού (εκλογικού αποτελέσματος) από το κατεψυγμένο μέχρι το τέλος της θητείας. Λειτουργεί δε αυτό και ως ανανεωτικό spa επιθέμενο και στα πρόσωπα εν είδει μοσχαρίσιας μπριζόλας. Έτσι η Καραμανλή σφίγγει κι άλλο τα δόντια «για το καλό μας», που λέει και ο Μηλιώκας, και αναγκάζεται να μας διοικήσει ακόμη τρία χρόνια. Δεν άντεξε την απαξίωση της Ένωσης από την Ομοσπονδία και μαζί με τον τότε Πρόεδρο Ρίμπα παραιτήθηκε για να εκλεγεί ασκαρδαμυκτί καταφέρνοντας μάλιστα να εκπαραθυρώσει τον δικό μας Άγγελο Μαυρίδη και ας ισχυρίζεται πως ήταν ένας από τους τρεις που του έβαλε σταυρό (στο μνήμα αυτή). Ακολούθως εργάστηκε πυρετωδώς χωρίς αντίκρισμα υπό τους Διόσκουρους Προέδρους, Ανδρεάδη Γιώργο και Σαουλίδη Δημήτρη και συνέχισε να προσφέρει στο άθλημα υπό την εμπνευσμένη διοίκηση του Γρηγόρη Πετρίδη.
Η κατάκοπη Άρτεμις, η απογοητευμένη από την απαξίωση και την ανικανότητα των συναδέλφων της πηγαίνει συνέχεια προς την έξοδο κοιτώντας πάνω από τον ώμο της μήπως κάποιοι την παρακαλέσουν γονυπετώς να επιστρέψει για ακόμη μια θητεία γιατί τους έπεισε πως είναι η μόνη που γνωρίζει που είναι οι κατσαρόλες, ξέρει από ποιους προμηθευτές και σε τι ποσότητες πρέπει να πάρουμε τα υλικά της κουζίνας, κατέχει άπειρες συνταγές και ειδικεύεται στην (παρα)πολίτικη κουζίνα, την φορτωμένη με καρυκεύματα και μπαχάρια. Για αυτό και μας κάθεται χρόνια στο στομάχι και η ίδια και δεν μπορούμε να την χωνέψουμε με τίποτε.
Φαντάζεστε λοιπόν την έκπληξη που ένοιωσα όταν μπήκα στην κουζίνα και αντίκρυσα το απόλυτο ΤΊΠΟΤΑ. Ο νεροχύτης ήταν γεμάτος χρησιμοποιημένα σκεύη και από τα υπολείμματα δεν μπορούσα να καταλάβω την προέλευσή τους. Κατσαρόλες, τηγάνια, πιάτα και μαχαιροπήρουνα ήταν πεταμένα παντού. Και για να μιλήσω κυριολεκτικά, εννοώ προγράμματα και σχέδια ανάπτυξης που εκπονήθηκαν πολλά χρόνια πριν και αν και καλυμμένα με παχύ στρώμα μούχλας κανείς δεν τα αντικατάστησε στα ράφια της Ένωσης. Ακόμη και τις συνθέσεις , το σκοπό και το όραμα των Επιτροπών τα είχε εμπνευστεί ο Θανάσης Σιούλης και θυμόμαστε ακόμη τον Γιώργο Κατσίκη (υπασπιστή του τότε), εκεί πίσω στο μακρινό ’95 να προσπαθεί να εξηγήσει με γραφήματα στον πίνακα τα διαγράμματα των ογκωδών εκδόσεων της Ε.Σ.Χ.Θ. Το Κύπελο Ανδρών της Ένωσης, τα Χριστουγεννιάτικα και Πασχαλινά Τουρνουά μικρών ηλικιών, οι συνενώσεις και η προώθηση των μεγάλων Π.Α.Ε. στην Α1 (όπως ο Π.Α.Ο.Κ. με τον Τρίτωνα), τα ενημερωτικά δελτία και οι κοινωνικές εκδηλώσεις, όλα μα όλα τα φαγητά στο Μενού τα δημιούργησε ο Θανάσης Σιούλης και τα άφησαν να σιτέψουν οι επίγονοι.
Τι στο διάολο μαγειρεύει η Άρτεμις τόσα χρόνια εκεί μέσα; Έπεισε όλους τους θαμώνες του μαγαζιού (όπως τον Νίκο Παράσχου και τον Μαυρίδη φερ΄ ειπείν) πως εργάζεται πυρετωδώς πίσω από την πόρτα του μαγειρίου, που γράφει «Μόνον Προσωπικό» και βγαίνει κατά καιρούς σκουπίζοντας τα χέρια της (όπως ο Πιλάτος) σε μια επιμελώς λερωμένη ποδιά βγάζοντας έναν στεναγμό απογοήτευσης για τους αιωνίως ανικανοποίητους πελάτες της. Γιατί η Καραμανλή, και ο ομφαλοσκόπος Πρόεδρος Πετρίδης, κανένα Τουρνουά δεν διοργανώνει, σε καμιά Επιτροπή δεν συμμετέχει, καμμιά εκδήλωση δεν προετοιμάζει και σε καμιά ομάδα δεν ανήκει αλλά προσπαθεί να μας πείσει πως έμεινε πετσί και κόκαλο από την προσπάθεια. Τι κάνει καλά; Φροντίζει να ορίζεται ανελλιπώς κομισάριος σε αγώνες, υπηρεσία για την οποία δικαίως αποζημιώνεται. Πηγαίνει διακοπές, αγκομαχώντας όταν την βλέπουν, με πληρωμένα τα έξοδα, για να διεκπεραιώσει ως ισόβιο μέλος της Επιτροπής Μπιτς Χάντμπολ τις διαδικασίες. Ο Άγγελος Μαυρίδης που υπηρετεί από το 1996 το σπορ αναλώνοντας πόρους, δυνάμεις και χρόνο δεν αξιώθηκε ποτέ μια θέση στην Επιτροπή ή μια δωρεάν συμμετοχή σε κάποιο Τουρνουά. Α, ναι, αναλαμβάνει ενίοτε την εκφώνηση και τον σχολιασμό των αγώνων και καταφέρνει να επιφέρει σύγχυση και εκνευρισμό ακόμη και στον σαλό του Αγιόκαμπου με το ραδιοφωνάκι και το τετράδιο με τα ποιήματα, που ίσως θα ήταν καλύτερα να ακούγαμε αντ’ αυτής. Και τέλος, το ακαταμάχητο όπλο της, η ιστοσελίδα επάνω στην οποία ταξιδεύει χρόνια τώρα στην θάλασσα της διασημότητας. Η σπεσιαλιτέ που σερβίρει η Άρτεμις είναι το Μπού(τι)-ντε –σ(α)λίγκα(ρι) με Σως Ελληνικού ενδιαφέροντος (Καρυπίδης, Αλβανός, κ.α.). Ίσως ο μόνος θεατής της είναι ο Γρηγόρης Σιδηρόπουλος που ενδιαφέρεται για το Γερμανικό Πρωτάθλημα. Η σελίδα δίνει την εικόνα ψυγείου που αφού το γεμίσαμε τρόφιμα, φύγαμε για διακοπές (μπιτς) και κατά λάθος κλείσαμε τον γενικό. Η μαγείρισσα δεν δουλεύει και σας δουλεύει κανονικά εδώ και χρόνια. Διώξτε την άμεσα.
Και φυσικά το νέο μαγαζί δεν είναι δυνατόν να προοδεύσει αν δεν φύγει μαζί της και ο Διευθυντής Γρηγόρης Πετρίδης καθώς σαν αρχηγός του όλου αποτυχημένου εγχειρήματος φταίει πρώτος από όλους. Εξάλλου όλοι καταλάβαμε πως κάποιος φρόντισε να επέκτεινει το σπίτι του και στις αυλές των άλλων κατά τη διάρκεια που δούλευε στο μαγαζί.
Κοντός ψαλμός όμως. Σήμερα Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009 η Ένωση θα επιχειρήσει να ανανεώσει το προσωπικό της, την Κουζίνα και το Μενού της, την αίθουσα, την μουσική και το σέρβις. Δυστυχώς από τις αιτήσεις για πρόσληψη που έπεσαν στην αντίληψή μου, λίγα πράγματα μπορεί να επιτύχει. Και επειδή και αυτό το Δείπνο που παραθέτει η παλιά Διοίκηση, ήταν όπως φάνηκε μέχρι τώρα, «Μυστικό». Δεν απομένει μετά την αναπότρεπτη Σταύρωση (εκ των προτέρων των ψηφοδελτίων), να έρθει που θα πάει, και η Ανάσταση.
Έκτωρ Παρο-τρύνει
και για την αντιγραφή Γιάννης Μπαχάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου