ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

      Γιατί δεν μιλάει κανείς άλλος στη Θεσσαλονίκη;    
    Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που κάνετε τον κόπο να με καυτηριάσετε στα σχόλια σας που μου στέλνετε στο μπλογκ. Φυσικά, όπως το γνωρίζετε, δεν δημοσιεύω επικριτικά και υβριστικά σχόλια καθώς δεν έχω δημιουργήσει αυτό το ημερολόγιο για να δώσω βήμα στον κάθε ανώνυμο υβριστή μου που χωρίς επιχειρήματα επιδιώκει να σπιλώσει το έργο μου και αυτό των συνεργατών μου. Η διαδικασία που απαιτείται ώστε ο οποιοσδήποτε να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του στην κοινότητα της Χειροσφαίρισης είναι τόσο απλή και εύκολη που θεωρώ θράσος να ελπίζει έστω κανείς πως θα του επιτρέψω να με βρίζει μέσα από τη δική μου προσπάθεια.
    Βεβαίως μπορεί η διαδικασία να είναι εύκολη αλλά η επώνυμη προσυπογραφή των σχολίων απαιτεί θάρρος και παρρησία (και κάποια ανεκτά ελληνικά) που φαίνεται πως δεν διαθέτουν όλοι όσοι παρακολουθούν με αγωνία το ημερολόγιο μου. Σας ευχαριστώ πάντως αφού οι ύβρεις σας μου δείχνουν πως δεν παρέκλινα από τον δύσκολο δρόμο που χάραξα εδώ και 24 χρόνια. Αλήθεια πότε ασχοληθήκατε εσείς με το άθλημα;

Συνταγή 3η: ΕΝΑΣ «ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ» ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε.

Φαρμάκ(ι)α

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)

Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς

Τα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά την εβδομάδα. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..

    Στην κοπή της πίτας του Συνδέσμου Διαιτητών Χειροσφαίρισης Βορείου Ελλάδας είχαμε τη χαρά και την τιμή να βραβευτεί και ένας εν ενεργεία αθλητής μας: ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. ανταποκρίθηκε άμεσα και θετικά στο αίτημα που του έθεσε γραπτώς ο Σύλλογος της Καλαμαριάς «Ελλάνιος Ζευς» και προέβει σε αυτή την κίνηση που αντανακλάει και σε όλους εμάς ως φίλους, συναθλητές και συνεργάτες του Δημήτρη. Και αν και ο ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. ενέκρινε ανεπιφύλακτα την πρότασή μας δεν έκανε το ίδιο και η Ένωση Θεσσαλονίκης και η Ομοσπονδία. Η τελευταία βράβευσε πρόσφατα όσους προσδοκάει από αυτούς οφέλη στο μέλλον και όχι όσους υπηρετούν το άθλημα στο παρόν και προσέφεραν σε αυτό στο παρελθόν. Έτσι μάθαμε ότι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης (ο «Τζίγκερ») έτρεχε με το αγωνιστικό του αυτοκίνητο, κάποτε και απρόσεκτα, για να προλάβει αγώνες χάντμπολ ενώ και άλλοι καναλάρχες και παραγωγοί εκπομπών προγραμμάτιζαν μετάδοση αγώνων με κάθε ευκαιρία (μάλλον μετά τα μεσάνυχτα γιατί ποτέ δεν τους πέτυχα).

    Ο Γιάννης Θεοδοσάκης ζήλεψε τους λόγους του Κάστρο και αγόρευσε ατέρμονα.
    Ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. , Γιάννης Θεοδοσάκης, ηθικό πρότυπο διαιτητή, όχι όμως και ιδιαίτερα καλός διπλωμάτης, με συμβούλευσε στο μέλλον να επιλέγω την οδό της προφορικής πρότασης αντί της γραπτής καθώς κάποιοι θεώρησαν πως «ποδηγετώ» τον Σύνδεσμο και του επιβάλω τις ενέργειες του. Δεν καταλαβαίνει ότι καθώς «τα γραπτά μένουν» ακυρώνουν κάθε πιθανό άλλοθι άλλου φορέα και ξεγυμνώνουν την μικροπρέπεια και την κοντόφθαλμη πολιτική της «Ένωσης» (εναντίον μας).
                                                        
                                                           Συγκινήθηκε ο Δημήτρης από την απονομή αν και την περίμενε. 

    Ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης είναι μια εμβληματική μορφή του Θεσσαλονικιώτικου Χάντμπολ καθώς παίζει αδιάλειπτα από το 1986 (πάντα κοντά μου στον «Πήγασο 24» Θεσσαλονίκης, τη «Νέμεσις» Μενεμένης και τον «Μακεδών» Αμπελοκήπων φέτος στη Β’ Εθνική), έχει δε υπηρετήσει από όλες τις θέσεις το άθλημα κατέχοντας σε κάθε μία από αυτές επαρκή εκπαίδευση καθώς είναι πτυχιούχος διαιτητής και προπονητής από τη Σχολή της Γ.Γ.Α.. Από κάθε μετερίζι που βρέθηκε αποτέλεσε πρότυπο ήθους και αγωνιστικού φρονήματος και κέρδισε τον σεβασμό όλων μας. Τέλος υπηρετεί το σπορ όλο το χρόνο αφού συμμετέχει στις περισσότερες από τις διοργανώσεις του Μπιτς Χαντμπολ από το 1995 που ξεκίνησε.

                                                          Πολλοί οι φίλοι φέτος στην Πίτα των Διαιτητών και ο Γιάννης Βήττας ανέβασε τις μετοχές του  κατακόρυφα.

    Εντούτοις, η πρόταση βράβευσης που κατέθεσε ο Ελλάνιος αναφέρεται σε μια άλλη ιδιότητα του με την οποία υποστηρίζει τη χειροσφαίριση τα τελευταία χρόνια με συνέπεια, ανιδιοτέλεια και ήθος, αυτή του ερασιτέχνη αθλητικογράφου που προβάλλει το άθλημα. μέσα από την παρουσίαση της δραστηριότητας και των απόψεων των συντελεστών του. Το ηλεκτρονικό διαδικτυακό ημερολόγιο που διατηρεί (το http://www.handball.madblog.gr/) έχει γίνει σημείο αναφοράς στο χώρο τόσο για την επικαιρότητα των θεμάτων του όσο και την αμεροληψία στην επιλογή τους. Στην περίπτωση της διαιτησίας οι σελίδες του Τσαβδαρίδη είναι πάντοτε φιλόξενες και παρουσιάζουν τα στελέχη της , τα επιτεύγματά τους και τις δραστηριότητες τους. Για αυτούς τους λόγους και ο ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. ανταποκρίθηκε αμέσως στην πρόταση βράβευσης του παλαιού συναδέλφου τους.

    Ο Λευθέρης Παπούλιας προσέγγισε αμέσως του Πρόεδρο για να βοηθήσει την καριέρα του.
    Η γραπτή πρότασή μας, παρά τα από κάποιους αρνητικά σχόλια που προκάλεσε, εντούτοις απέδειξε και την αυτονομία και αυτάρκεια του χώρου των διαιτητών στην πόλη μας που ανταποκρίθηκαν σε αυτή αντίθετα από την Ένωση (που διατηρεί και αυτή ανταγωνιστική σελίδα) και το Γραφείο Τύπου της Ο.Χ.Ε. που βράβευσε για να κολακέψει και όχι για να τιμήσει. Στην περίπτωση της Ε.Σ.Χ.Θ. ούτε η αιθερική παρουσία του Άγγελου Μαυρίδη συνηγόρησε στο αίτημα και το Συμβούλιο τους παρέπεμψε την βράβευση στο επέκεινα. Μου θυμίζει τηρουμένων των αναλογιών , τη σκηνή από την ταινία «Τα καλά παιδιά» ( “The Good Fellows”) με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο όπου ένας από την παρέα του γίνεται δεκτός επιτέλους από την «Οικογένεια» για να αποδειχθεί ότι αυτή δεν ξέχασε ποτέ ότι ο φίλος τους σκότωσε κάποτε ένα δικό της μέλος. Για την «Ένωση (Τους Εναντίον Μας)» οι άνθρωποι που είναι κοντά μας περιστασιακά και μόνο μπορούν να γίνουν αποδεκτοί και πάντοτε με ένα πιστόλι στον κρόταφο. Τώρα πως ο Μαυρίδης εξελέγει με 21 ψήφους, τα συμπεράσματα δικά σας και τα ρίσκα (που δεν λείπουν σας διαβεβαιώ) δικά τους.

    Ο Γιάννης Μειμαρίδης δίνει το δίπλωμα του διαιτητή στον Παπούλια.
    Στην γιορτή του ΣΥ.Δ.Χ.Β.Ε. τα αποτελέσματα της διχαστικής πολιτικής της Ένωσης ήταν πασιφανής. Από το Δ.Σ. της παρευρέθηκε μόνο ο Άγγελος Μαυρίδης, προσωπικός φίλος εξ’ άλλου των περισσότερων διαιτητών, από τον Σύνδεσμο Κριτών πάλι κανένας δεν αξίωσε να έρθει (όπως και κανένας εκτός της συντεχνίας δεν πήγε στη συνεστίαση τους) και από τα 25 σωματεία της πόλης παρουσιάστηκαν μόνο τέσσερεις εκπρόσωποι. Εκτός από εμάς ο Κώστας Κουράκος του «Άρη» Θεσσαλονίκης ήταν ακομπλάριστος (εξάλλου υπήρξε αθλητής μας και έχει τα «γονίδια»). Και φυσικά κανείς εκπρόσωπος άλλου φορέα διαιτητών δεν φάνηκε. Οι χώροι των Σωματείων, των Κριτών και των άλλων Συνδέσμων είναι ευδιάκριτοι και αεροστεγώς κλεισμένοι. Οι μόνοι που κινούμαστε ανάμεσα τους είμαστε εμείς που έχουμε αναπτύξει αντισώματα στα περιβάλλοντα αυτά.
                                           
                                                               Με όλη την  οικογένεια ήρθε ο Παπούλιας στη γιορτή.

        Τέλος η κοπή της πίτας των διαιτητών ήταν μια ευκαιρία να γίνει και η τελετή της απονομής των πτυχίων στους απόφοιτους της πρόσφατης Σχολής. Και σε αυτή είχαμε εν ενεργεία αθλητές που έλαβαν το πτυχίο τους και συνεχίζουμε να μπολιάζουμε το χώρο με έμπειρους αθλητές με ήθος και ζήλο. Ο Λευθέρης Παπούλιας και ο Νόντας Φουντουκάκης πήραν το πτυχίο τους. Και για να μην ξεχνάμε τις αντενδείξεις για την τοξικότητα αυτών των κειμένων να πούμε πως πριν μερικά χρόνια η «φύλαρχος» τότε των κριτών Νάνσι Παπαδημητρίου αποκάλεσε την Ειρήνη Μάστακα ως «Μπαχόπαιδο» διότι έπαιξε σε δικιά μας ομάδα και με τον τρόπο αυτό υπέδειξε τον τρόπο που θα πρέπει να καρφιτσώνονται τα ναζιστικά αστέρια στα πέτα των παλιών αθλητών που έπαιξαν και στις δικές μας ομάδες (όπως ο Γ. Βήττας, ο Σ. Καρακατσάνης, ο Β. Δελόγλου, ο Π. Στεφανίδης και πολλοί άλλοι σε διάφορα αθλήματα). Αν η αυθαιρεσία της γίνονταν κανόνας πόσοι διαιτητές θα έπρεπε να το φορέσουν άραγε; Η «Αυγούστα» όμως , όπως την είχε αποκαλέσει ο εφιάλτης της, Κώστας Ορφανίδης, έφυγε ανεπιστρεπτί για την Πάτρα. Την φετινή περίοδο πρέπει πάντως να ομολογήσω πως τα μέλη του Συνδέσμου Διαιτητών και των Κριτών της Θεσσαλονίκης συνέβαλαν τα μέγιστα στην επιτυχή διεξαγωγή όλων των Πρωταθλημάτων. Το μόνο που δεν μπορούν να κάνουν είναι να αυξήσουν τον αριθμό των ομάδων και των γυμναστηρίων στην πόλη αλλά αυτό είναι έργο της Επιτροπής Ανάπτυξης και της (Κ)Ένωσης τους (για το άθλημα) στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιάννης Θεοδοσάκης είναι πολύ μπροστά από όλους τους άλλους σε όλα

Συνταγή 2η: Η ΕΠΑΥΛΗ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΒΙΕΛΕΣ ΜΑΣ

    Φαρμάκ(ι)α

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)

Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς

Τα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά το τριήμερο. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..

    
    Αξιολογώντας όλα τα στοιχεία που συλλέξαμε από τη πολυετή μας παρουσία στον χώρο από τότε ακόμη όπου παράγοντες σαν τον Γρηγόρη Πετρίδη και τον Δημήτρη Σαουλίδη δεν είχαν παιδιά, ή αυτά δεν είχαν ακόμη ασχοληθεί με το άθλημα ώστε να ενδιαφερθούν να εκλεγούν στην Ένωση για να τα φροντίσουν, είδαμε πως η λειτουργία του «Σπιτιού του Χάντμπολ» αποτέλεσε και «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» για τους συλλόγους της πόλης. Και αν και εμείς είμαστε «Πολύ σκληροί για να πεθάνουμε» δεν μείναμε αλώβητοι από τις «ευεργετικές» επιδράσεις ενός θεσμού που έγινε για να μας υπηρετήσει.

     Η σκάλα και η κερκίδα στη θέση των εστιών στο κλειστό των Αμπελοκήπων.   

    Πλέον οι Διοικήσεις των Εθνικών και των Δημοτικών Γυμναστηρίων απερίσπαστες από την συνεχή όχληση μας μπόρεσαν επιτέλους να μετατρέψουν τους αγωνιστικούς χώρους, που είχαν σχεδιαστεί αρχικά και για τη χειροσφαίριση, σε σπίτια του βόλλεϋ και του μπάσκετ. Έβαλαν δε κερκίδες στον χώρο της μίας εστίας για να στεγάσουν πιο πολλούς οπαδούς διώχνοντας περισσότερους, από τους «αναλώσιμους» χειροσφαιριστές. Το Δ.Α.Κ. Καλαμαριάς έστειλε τον Απόλλωνα στη Μίκρα και, αφού αυτός διαλύθηκε, έγινε γυμναστήριο εχθρικό πλέον προς το άθλημά μας. Η Διοίκηση του ιδιόκτητου γυμναστηρίου του Β.Α.Ο. επέλεξε να διαλύσει την ιστορική του ομάδα για να εισπράξει περισσότερα από τις μισθώσεις και τις Ακαδημίες του των άλλων δύο αθλοπαιδιών. Το ίδιο είχε γίνει αρκετά χρόνια πριν με το Ε.Α.Κ. Νεάπολης (όπου η ομάδα μπάσκετ του Μακεδονικού αφού έδιωξε το χάντμπολ «έφτυσε» και την τοπική κοινωνία πηγαίνοντας στην Κοζάνη) και με το Ε.Α.Κ. Αμπελοκήπων που φυσικά ουδέποτε γεμίζει την επιπλέον κερκίδα του, κόβουν όμως οι εισπράκτορες της Ε.ΚΑ.Σ.Θ. αρκετά εισιτήρια από τις εκατοντάδες ομάδες μπάσκετ που λειτουργούν στην πόλη μας. Το Μίκρα 2 έβαλε κερκίδες στον χώρο της εστίας και ασφυκτιεί ήδη κι ας χρησιμοποιεί δύο από τα τρία γήπεδα της Μίκρας και καλοβλέπει πλέον το «Σπίτι». Να θυμηθούμε, εμείς φυσικά γιατί κάποιοι παράγοντες δεν είχαν κάνει καν την εμφάνισή τους τότε, το κλειστό της Σίνδου, της Επανωμής, της Καλλικράτειας, το Δ.ΑΚ.Ευόσμου και πολλά άλλα γυμναστήρια Το ισοζύγιο των θανάτων (κλεισιμάτων) και των γεννήσεων συλλόγων και γυμναστηρίων στη Θεσσαλονίκη είναι σαφώς τα τελευταία χρόνια υπέρ των θανάτων και σε αυτό το θανατικό που έπεσε στο άθλημα τη μεγαλύτερη ευθύνη, πέρα από αυτή που αναλογεί στους ίδιους τους συλλόγους, φέρουν οι Διοικήσεις της Ε.Σ.Χ.Θ. που ανέλαβαν μετά την εμπνευσμένη διεύθυνση του Θανάση Σιούλη.

    Η ομάδα του Ελλάνιου Δία που έχει έδρα στη Μίκρα (αλλά όχι και προπόνηση).
     Ο καθένας μπορεί να δει στο πρόγραμμα λειτουργίας του Ε.Α.Κ. Μίκρας πως ο Π.Α.Ο.Κ., κυρίως, και δευτερευόντως ο Άρης και ο Ηρακλής χρησιμοποιούν όλες τις διαθέσιμες ώρες του γυμναστηρίου ενώ άλλοι σύλλογοι με έδρα μάλιστα την περιοχή και το γήπεδο δεν δικαιούνται καμία. Το πρόσχημα της Διοίκησης της Μίκρας πως ο Π.Α.Ο.Κ. είναι ο περσινός Πρωταθλητής και προπορεύεται φέτος στο Πρωτάθλημα Γυναικών είναι ένα σαφές μήνυμα πως πρέπει οι υπόλοιπες ομάδες να διαλυθούν και να εκχωρήσουμε την εκπροσώπηση της πόλης στον μεγάλο και ανάλγητο αδελφό που σημειωτέον ήρθε πολύ μετά από εμάς στο χώρο. Την ίδια ώρα ο Π.Α.Ο.Κ. χρησιμοποιεί στα ευρωπαϊκά του παιχνίδια το ιδιόκτητο γήπεδο του, το οποίο όμως δεν διαθέτει για τις εγχώριες διοργανώσεις διότι προφανώς δεν τον συμφέρει. Και Πρόεδρος της Ένωσης είναι ο Γρηγόρης Πετρίδης έφορος του Π.ΑΟ.Κ. Έτσι λοιπόν το κύκλωμα συμπληρώνεται και οι μεγάλοι μπορούν να είναι ήσυχοι πως θα γίνουν μεγαλύτεροι και οι μικροί θα χαθούν.
    Την ίδια ώρα ο Ηρακλής που αγόρασε τη θέση του Β.Α.Ο. στη Β’ Εθνική (αφού μόνος του έπεφτε κάθε χρόνο επάνω στον Μακεδόνα) δεν καλύπτεται προπονητικά και αν και έχει έδρα τη Μίκρα εντούτοις ζητάει από τον Ηρακλειδέα βετεράνο ποδοσφαιριστή Θωμά Σεντελίδη, ακόμη Προέδρο στο Περιφερειακό Αθλητικό Κέντρο της Δυτικής Θεσσαλονίκης, και τις καλύτερες από τις ελάχιστες ώρες που διαθέτει στο άθλημα το Ε.Α.Κ. Ευόσμου. Ένα δεύτερο λοιπόν κύκλωμα μας αποκλείει από την προπόνηση στην έδρα μας. Στο γήπεδο μάλιστα όπου το 1998 ο Μακεδών αγόρασε το δίχτυ προκειμένου ο τότε Διευθυντής του Άρης Πουρπουλάκης να μας το παραχωρήσει. Μαζί μας στεγάστηκαν ο Μακεδονικός Νεάπολης και ο Απόλλων Σταυρούπολης που δεν συμμετείχαν φυσικά τότε στα έξοδα.

    Η ομάδα των "Πρωτοπόρων" που παραμένει και αυτή άστεγη.
     Στην περίπτωση της Μίκρας η ομάδα των Πρωτοπόρων Θεσσαλονίκης (για την οποία θα συνταγογραφήσω ειδικώς στο μέλλον) μας πρόλαβε στην καταγγελία της για το καθεστώς εύνοιας στις προπονήσεις και έλαβε μια «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» απάντηση από τον Διευθυντή της Παύλο Αναστασιάδη που τους προέτρεπε να συμμετέχουν στα πρωταθλήματα Βετεράνων. Η εκπρόσωπος τους στην Ένωση Άρτεμις Καραμανλή, παλιά παίκτρια του ΒΑ.Ο., φαίνεται πως και αυτούς τους χρησιμοποίησε ως «avatar», όπως παλαιότερα την Βεργίνα, για να παραμείνει στον συνεχώς διευρυνόμενο θώκο της. Όμως και εμείς δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών για την παρουσία της στην Ε.Σ.Χ.Θ. καθώς ακόμη και παίκτες μας βοήθησαν ώστε να μην μηδενιστεί η ομάδα της πέρσι. Και δεν θυμόμαστε κανένα να έκανε κάτι παρόμοιο στο παρελθόν για εμάς.

    "Τα δικά μας, δικά μας και τα δικά σας δικά μας", για τον Π.Α.Ο.Κ.
    Η ακατανόητη εμμονή να προσεταιριστεί το άθλημα τις καταχρεωμένες Π.Α.Ε. (με τους οπαδούς με την ποδοσφαιρική συμπεριφορά που κατέστρεψαν πέρσι το δάπεδο της Μίκρας) σε ένα άθλημα κατά νόμο ερασιτεχνικό με τη θυσία όλων των μικρών ερασιτεχνικών ομάδων οδήγησε ήδη σε μαρασμό το τοπικό πρωτάθλημα των Ανδρών που ενώ θα έπρεπε να είναι η πρώτη στην τάξη διοργάνωση υπολείπεται ακόμη και του Πρωταθλήματος Μίνι. Εδώ υπάρχει ακόμη μια εμμονή, αυτή της «Ανάπτυξης» η οποία περνάει, για τους κρατούντες, μόνο μέσα από τη διάδοση της χειροσφαίρισης στις μικρές ηλικίες. Λες και η μέριμνα για τους ενήλικες δεν θα έφερνε τα παιδιά τους στο σπορ (που ήδη τα φυγαδεύουν σε άλλα αθλήματα). Και έτσι με την αυθαιρεσία, την αναλγησία και την αλαζονεία όλων των υποκριτικώς κοπτόμενων για το καλό του ερασιτεχνικού αθλητισμού που διοικούν τα κλειστά γυμναστήρια και την Ένωση Θεσσαλονίκης το «Σπίτι του Χάντμπολ» έγινε η έπαυλη, η βίλα ή καλύτερα το εξοχικό του Π.Α.Ο.Κ. όπου φιλοξενεί ενίοτε και άλλους ευγενείς συγγενείς του, τον Άρη και τον Ηρακλή σε μια διαρκή Σύνοδο G3 των «ισχυρών» της πόλης και στους υπολοίπους μένει να πάρουν οι ίδιοι τα G3 (μεταφορικώς φυσικά).

    Ο Δημήτρης Σαλονικιός ο μόνος που μίλησε για την αυθαιρεσία των "μεγάλων" στη Συνέλευση της Ε.Σ.Χ.Θ.
     Από σημειωτικής απόψεως είναι ενδιαφέρον ότι οι ομάδες των μεγάλων πλέον δεν μεταφέρουν τις μπάλες και τις στολές τους στα γραφεία τους ή όπου αλλού αλλά τις αφήνουν στο γραφείο της Ένωσης (ακόμη και τα νερά του ο Π.ΑΟ.Κ.), στις αποθήκες (τις μπάλες τους) και στην αίθουσα συσκέψεων (τις στολές του ο Άρης). Πολλές δε φορές κάποιοι προπονητές παίρνουν και τα κλειδιά των αποδυτηρίων καθώς αφήνουν μέσα τα πράγματά τους για την άλλη μέρα. Εκτός και εάν έχουν ρεπό, όπως συχνά έχει ο Π.ΑΟ.Κ. τη Δευτέρα, οπότε τα ανοίγουν την Τρίτη. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο εξοργιστικό είναι να ακούμε να ονομάζουν οι παράγοντες του Π.Α.Ο.Κ. το πατρικό τους «Παλατάκι» και να μας καλούν να συνδράμουμε την ευρωπαική τους προσπάθεια.

    Εμείς θέλουμε να κατέβουμε στο γήπεδο ως παίκτες και κανένας δεν θα μας κάνει από ενεργούς ερασιτέχνες χειροσφαιριστές, οπαδούς και χειροκροτητές.

Φαρμάκ(ι)α

KEIMENA ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΠΟΝΟ (ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ)

Συνταγογραφεί ο Γιάννης Μπαχάς

Tα συνταγογραφημένα κείμενα να λαμβάνονται μια φορά την εβδομάδα. Προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως έχουν σημαντικές παρενέργειες στα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτά ενώ ο γράφων πάσχει από Μιθριδατισμό και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς έχει δοκιμάσει όλα τα δηλητήρια των παραγόντων που σέρνονται στο άθλημα..

Συνταγή 1η: ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΑΝ ΟΙ ΠΕΡΣΙΝΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΟ ΤΟΠΙΚΟ

Να λαμβάνεται μια φορά την εβδομάδα, είναι ιδιαιτέρως τοξικό.  

Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

    Πίσω από τα κύπελα κρύβονται οι άνθρωποι....
     Ο «Μακεδών» Αμπελοκήπων, ένας από τους παλαιότερους συλλόγους χειροσφαίρισης στη Θεσσαλονίκη, βραβεύτηκε πρόσφατα από την Ένωση Σωματείων Χειροσφαίρισης για την κατάκτηση του Τοπικού Πρωταθλήματος Ανδρών και την άνοδο του στη Β’ Εθνική Κατηγορία την περίοδο 2008-2009. Στην εκδήλωση που διοργανώθηκε τα μέλη, οι αθλητές και οι φίλοι του Συλλόγου επέλεξαν να μην συμμετάσχουν παρά μόνο
αντιπροσωπευτικά με την παρουσία δύο παικτών του Συλλόγου που
συμμετείχαν και στην ομάδα της περσινής περιόδου που κατέκτησε το Πρωτάθλημα, τον Πέτρο Λάμπρου και τον Χρήστο Κομνηνό. Μαζί με την, κατά κάποιο τρόπο υποχρεωτική, παρουσία στη γιορτή του Προέδρου του Σωματείου μας που κατέχει τη θέση του Αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα της Ε.Σ.Χ.Θ. Άγγελου Μαυρίδη η παρουσία μας δεν υπερέβει τα τρία άτομα. Και αν και δεν λείψαμε από κανέναν, αντιθέτως μάλιστα κάποιοι ανακουφίστηκαν όταν διαπίστωσαν πως δεν παρευρισκόμασταν, κάναμε με την απουσία μας μια δήλωση. Την εξής: Πιστεύουμε ότι η Ένωση (κατ’ ευφημισμό) της Θεσσαλονίκης δεν αποτελεί παρά ένα συνοθύλευμα παραγόντων που επεδίωξαν την εύνοια του Προέδρου της Ο.Χ.Ε. για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του Σωματείου τους και την εξαργυρώνουν με την κολακεία και την συκοφαντία.

    Ο αυθεντικός Μακεδόνας του 2010.
    Η ίδια αυτή «Ένωση» είναι που ενώ μας καλεί για να μας βραβεύσει δεν έχει κάνει, μέχρι σήμερα τέσσερεις αγωνιστικές πριν από την λήξη του Πρωταθλήματος (για την άνοδο στο οποίο μας βραβεύει), καμία παρέμβαση στις Διοικήσεις των Εθνικών Γυμναστηρίων για να μας δοθεί έστω και μία ώρα προπόνησης. Και ας ζητήσαμε επανειλημμένα την συμβολή της για να μας διαθέσουν προπονητική ώρα οπουδήποτε. Κι ας αποσύραμε τα

 ηλικιακά μας τμήματα από τα αντίστοιχα πρωταθλήματα καθώς δεν είχαμε γήπεδο και ας διαλύθηκε τέλος το Γυναικείο μας τμήμα.

      Ποιός θέλει να τον βραβεύσει ο Κοτζαμανίδης;      
    Ο Μακεδών φυσικά δεν είναι ο μόνος σύλλογος που αισθάνεται απόβλητος καθώς και άλλοι, όπως καταγράφουν στο διαδίκτυο, νοιώθουν ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Διαβάστε τα κείμενα του Κυριάκου Καπνόπουλου, στελέχους του Αλέξανδρου Αξιούπολης που διαπίστωσε με πικρία πως κανείς δεν ανέβηκε από την Β’ Εθνική στην Α2 (αλλιώς γιατί δεν προβλέψαν τη βράβευση της Αξιούπολης;). Βεβαίως δεν λείπουν και εκείνοι που θεωρούν την Ένωση συνοδοιπόρο, όπως ο Απόλλων Σταυρούπολης έστω και αν τα μέλη της, σαν τους Τούρκους στην

     Χίο, απαιτούν να τους κουβαλούν στην πλάτη όσοι συναντιούνται μαζί τους. Από αυτή την άποψη είναι «συνοδοιπόροι» (που την ξέθαψε τη λέξη ο Αστέριος Τακίρης;). Μόνο που εμείς στον Μακεδόνα θεωρούμε πως η ομάδα μας είναι γνήσιο τέκνο του Θεσσαλονικιώτικου Χάντμπολ με ηλικία ήδη 21 ετών ενώ αντιθέτως το τωρινό μόρφωμα της Ε.Σ..Χ.Θ. είναι νόθο παιδί της βούλησης των σωματείων. Θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε μια σκηνή κατά την διάρκεια της τελετής ώστε να τονίσουμε το αίτημά μας για προπονητήριο αλλά σεβαστήκαμε τους συναδέλφους μας μικρούς αθλητές που βραβεύονταν για τις διακρίσεις που πέτυχαν. Και σαν τις διαγωνιζόμενες στα Καλλιστεία που πετάνε τις γόβες τους αν νοιώσουν πως αδικήθηκαν μετανιώσαμε αρκετές φορές που δεν πετάξαμε το Κύπελο στον παράγοντα που μας το έδωσε. Εξάλλου οι δικές μας αρχές και ιδανικά είναι πιο όμορφα από τα κίνητρα τους.

    Και κλείνω με την αίσθηση χιούμορ που διαθέτει ο εκλογομάγειρας της τελευταίας σύνθεσης της Ε.Σ.Χ.Θ. που έχρισε τον δικό μας Άγγελο Μαυρίδη αναπληρωτή και την Άρτεμη Καραμανλή Γενικό Γραμματέα ευελπιστώντας πως μετά από μια θητεία, όπου όπως του υποσχέθηκε η τελευταία, θα την αντικαταστήσει, θα παραλάβει τη φαρέτρα της και θα συνεχίσει το διωκτικό της έργο αναπληρώνοντας την σε αυτό το βασικό της καθήκον. Να φυλάει την «Ένωση» από εμάς.

Δεν θα μας θάψεις ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη.

 

      Η πρώτη ομάδα του Μακεδόνα που φτιάξαμε το 1989, πριν 21 χρόνια.