Ο ΚΘΟΥΛΟΥ ΚΑΒΑΛΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε

1ο «Κύπελλο Αλεξάνδρα», Παραλία Οφρυνίου (Τούζλα) Καβάλας. 12-115 Ιουνίου 2008.

Ο Κθούλου άργησε αλλά στο τέλος βγήκε από την άβυσσο στο δικό μας Τουρνουά στην Τούζλα της Καβάλας. Η ομάδα μας έδωσε την Παρασκευή δύο μαζεμένους αγώνες, αντί για τον ένα προγραμματισμένο, καθώς προτιμήσαμε να καλύψουμε τον αδελφό μας Ζευς που δεν παρουσιάστηκε εγκαίρως στην παραλία. Στο πρώτο μας παιχνίδι αντιμετωπίσαμε την νεοσύστατη ομάδα των Caballeros από την Καστοριά, η οποία αν και έμαθε τους κανονισμούς και τα κόλπα του σπορ λίγο πριν την έναρξη του αγώνα, εντούτοις μας κέρδισε με ευκολία. Αιτία ο ανορθόδοξος τρόπος ανάπτυξης του παιχνιδιού μας, όπου όλες οι επιθετικές μας ενέργειες άρχιζαν και τελείωναν, και όχι πάντοτε με γκολ, στον Ηρακλή Αδαμίδη. Αλλά και οι υπόλοιποι ήμασταν υποτονικοί, νωθροί και άβουλοι. Όλοι μας, ο Λευθέρης Σαλτσόγλου, ο Μπάμπης Καλαβρινός, ο Νώντας Φουντουκάκης, ο Γιώργος Φλογενίδης και ο γράφων Γιάννης Μπαχάς ήμασταν τραγικοί και οι αντίπαλοί μας πανηγύρισαν νίκη στον πρώτο τους κιόλας αγώνα στην άμμο. Το σκορ 2-0. Λίγη ώρα μετά ανεβάσαμε την απόδοσή μας στον αγώνα με την Vamos 2005 διεκδικήσαμε μέχρις τέλους τη νίκη και στα δύο σετ, χωρίς όμως να την γευτούμε. Πάντως ο τερματοφύλακας τους δεν δίστασε να αποκαλέσει το Τουρνουά μας «μπουρδέλο». Αν ήταν έτσι αυτός ήρθε στους αγώνες είτε για μπουρδελότσαρκα (πάντως πελάτης δεν ήταν καθώς δεν πλήρωσε ούτε το παράβολο) είτε ως εκδιδόμενη. Ο επαναπροσδιορισμός της πολιτικής μας απέναντι σε κάθε παιχνίδι, μετά από την έντονη αλλά πολιτισμένη αντιπαράθεση του Μπαχά και του Αδαμίδη, όπου επιβλήθηκε (συγνώμη Ηρακλή) η γραμμή του ισότιμου παιχνιδιού όλων μας και η επιδίωξη της νίκης με την υπέρβαση των ατομικών μας ορίων (τι γράφω τώρα ο ποιητής!!!), ήταν το κέρδος μας από την αναμέτρηση. Αποφασίσαμε πως «Αν είναι να ’ρθει (η νίκη), θε να ΄ρθει, αλλιώς ας προσπεράσει». Πάντως ο Γιώργος Φλογενίδης, πέτρα του σκανδάλου στην αντιπαράθεση, μάλλον δεν κατάλαβε καν τι έγινε και του ταιριάζει το: «αυτός κοιμάται και η τύχη του δουλεύει». Το σκορ 2-0.
Το Σάββατο δώσαμε μόλις έναν αγώνα και είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε βουτιές στη θάλασσα που ήταν θαυμάσια. Και αυτό γιατί «τρίτωσε το κακό» και ο Ιωνικός δεν εμφανίστηκε για ακόμη μια φορά. Ο μπλόγκερ παίκτης μας Τσαβδαρίδης μάλιστα τους απένειμε στην σελίδα του το όσκαρ ασυνέπειας. Η προσπάθεια επαναβίωσης της ομάδας, μετά τα Τουρνουά στα οποία συναντηθήκαμε στις Ράχες Φθιώτιδας το 1999, απέτυχε. Κύκνειο άσμα του η αναγγελία (ενός προαναγγελθέντος θανάτου) με μ(ύ)νημα στο κινητό του διοργανωτή Δημήτρη Σαλονικιού τα μεσάνυχτα της Παρασκευής. Η Επιτροπή τιμώρησε μετά το πέρας του Τουρνουά το φάντασμα του Ιωνικού απαγορεύοντας του να στοιχειώνει τα Τουρνουά και να τρομάζει τους διοργανωτές να συμμαζεύουν το πρόγραμμα. Στον αγώνα με την Μεταλλοπλαστική Αριστοτέλης ηττηθήκαμε και πάλι καταβάλλοντας σθεναρή αντίσταση και λίγο έλλειψε να πάμε τον αγώνα στους αιφνιδιασμούς. Σκορ 2-0 (26-9, 20-14 ). Στον αγώνα αυτόν διέπρεψαν οι ενισχύσεις μας ο Γιώργος Δρόσος και ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης. Συμπληρώσαμε δε οκτώ αγωνισθέντες αθλητές, περισσότερους από κάθε άλλη ομάδα. Τόσο η Vamos 2005 όσο και η Summer (δια της Καραμανλή) μας ζήτησαν παίκτες. Παραμένουμε η ομάδα που χρησιμοποίησε σε τρία μέχρι τώρα Τουρνουά (αλλά και σε δεκάδες από το 1996) τους περισσότερους παίκτες, είμαστε η «βαριά βιομηχανία του σπορ» (η έκφραση ανήκει στον Δ. Σαλονικιό) και αντιθέτως από κάποιους, που πείθουν μόνο το σαρκίο τους να τους ακολουθήσει στην παραλία, δεν προσβλέπουμε σε αξιώματα, τιμές, τίτλους και αποζημιώσεις. Και επειδή μας έμεινε περισσή ενέργεια, διοργανώσαμε το απόγευμα του Σαββάτου και Τουρνουά beach korfball στην παραλία, όπου έπαιξαν οι Γιάννης Μπαχάς, Γιώργος Δρόσος, Γιώργος Γεωργούδης, Γιώργος Φλογενίδης, Νώντας Φουντουκάκης, Κώστας Ορφανίδης και πολλοί Έλληνες και ξένοι, κυρίως Βούλγαροι, κατασκηνωτές που ενθουσιάστηκαν από το θέαμα και προσέτρεξαν να φτιάξουν ομάδες. Για όσους σπεύδουν πάντως να μας λοιδορήσουν για το σπορ που προωθούμε στην Ελλάδα πρέπει να τους τονίσουμε πως αντιθέτως από το beah handball εμείς ιδρύσαμε και λειτουργούμε υποδειγματικά την Ελληνική Ομοσπονδία του Κόρφμπολ, με έδρα τη Θεσσαλονίκη μάλιστα, ενώ το σπορ μας τελεί υπό κηδεμονία (να πούμε «νταβατζηλίκι») μιας αδιάφορης Ομοσπονδίας που χορηγεί μόνον την άδεια της στα Τουρνουά και ορίζει ρητά την υποχρέωση αυτή στην Γενική Προκήρυξη της. Διαβάστε στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Κόρφμπολ και ζηλέψτε, όσοι δεν ασχολείστε ήδη, για τους αγώνες Κόρφμπολ που δίνουμε εντός και εκτός συνόρων.
Την Κυριακή τώρα τα άστρα ήταν στη σωστή τους θέση και ο Μέγας Κθούλου ανέβηκε από τη βυθισμένη Ρ’λύε και καταπόντισε τα σκάφη του Δία και των Handballeros. Στο πρώτο πρωϊνό παιχνίδι της ημέρας κερδίσαμε, με μεγάλη δυσκολία ομολογουμένως, την αποδεκατισμένη ομάδα του Δία, από τον οποίο έμειναν από τη σύνθεση του Σαββάτου μόνον ο Γιώργος Κουκουβίνος και ο Άγγελος Μαυρίδης, οι υπόλοιποι ήταν οι τέσσερεις σερβιτόροι του υπαίθριου μπαρ της Κατασκήνωσης οι οποίοι μας εξέπληξαν ευχάριστα αφού έκαναν μέχρι και σουτ με ολόκληρη στροφή. Ευτυχώς κερδίσαμε στους αιφνιδιασμούς και μας δόθηκε η ευκαιρία να δώσουμε ακόμη ένα παιχνίδι για κατάταξη λίγο αργότερα. Πάντως ο Γιάννης Μπαχάς πανηγύρισε το πρώτο του γκολ με στροφή και δέχθηκε τα συγχαρητήρια του διαιτητή Γιάννη Βήττα. Δεν κταλαβαίνουμε γιατί ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Γιάννης Μεϊμαρίδης δεν κατοχύρωσε το σετ που μας πήραν με το σπαθί τους τα παιδιά του Δία διότι δεν ήταν αθλητές σάλας. Αλήθεια πως μπορεί να το ελέγξει κανείς αφού δεν υπάρχει Μητρώο αθλητών, όπως στο παρελθόν, και ο αποκλεισμός δεν έχει καμία βάση;
Για τις θέσεις 5 και 6 δώσαμε τον καλύτερο αγώνα μέχρι σήμερα στα φετινά Τουρνουά και υπερισχύσαμε στο δεύτερο σετ (το πρώτο το χάσαμε βλακωδώς). Ο Μπάμπης Καλαβρινός έκανε θαύματα, έβαλε γκολ με φόλοου, στροφή, σαν φανέλα, με πέναλτι, με, με….. Ο Νώντας Φουντουκάκης σήκωσε και στριφογύρισε το τιτάνιο σώμα του πολλές φορές αλλά και μοίρασε μπαλιές σε όλους. Ο Γιώργος Δρόσος έκανε παρέλαση μέσα από τον δρόμο που του άνοιγαν τα σκριν του Μπαχά στην αντίπαλη άμυνα. Ο Γιώργος Φλογενίδης εξουδετέρωσε την «φανέλα» των αντιπάλων και δικαίως τράβηξε όλη την προσοχή της γυναίκας του Ελπίδας που βιντεοσκοπούσε το παιχνίδι (η κάμερα ήταν μόνο πάνω του ακόμη και όταν δεν έπαιζε ο ίδιος!!). Ο Λευθέρης Σαλτσόγλου μετά από αναρίθμητες αποτυχημένες προσπάθειες στα προηγούμενα παιχνίδια σκοόραρε επιτέλους σε αυτόν από την εστία του. Έτσι και αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να τον βρίσει κανείς από τους συμπαίκτες του αφού έβριζε αυτός για όλους μας. Και δύο λόγια για την καινούρια τουρίστρια του χώρου τη διαιτητή Ράλλη από την Νάουσα που αφού εμπέδωσε την πειθαρχία και το αθλητικό ήθος στη σάλα στέλνοντας τον Γιάννη Μπαχά στον αθλητικό δικαστή για την έκφραση «είσαι απαράδεκτη» σε αυτούς τους αγώνες άκουσε ολόκληρα σενάρια πορνοταινιών και τα αγνόησε. Βεβαίως αν και πάλι ο συνήθης ύποπτος Μπαχάς καταγράφονταν στο φύλλο για εξύβριση ίσως η Καραμανλή έστηνε ακόμη και καινούρια ιστοσελίδα με μεγαλύτερο χώρο για να το ανακοινώσει. Όπως φάνηκε και από την ευαισθησία των παικτών της Κοζάνης (και το περιστατικό που συνέβη) ο Μπαχάς είναι ο πλέον αθυρόστομος, προσβλητικός, είρωνας, σαρκαστής και φορέας όλων των παθών και των αμαρτημάτων των κολασμένων της Κόλασης του Δάντη, το μαύρο πρόβατο του σπορ. Ας είναι. Το θέμα είναι πως με βλέπουν και στον ύπνο τους και όχι μετρώντας πρόβατα για να κοιμηθούν.
Τερματίσαμε στην πέμπτη θέση με πέντε βαθμούς (δύο νίκες και τρεις ήττες) και κατά γενική ομολογία διασκεδάσαμε στην διοργάνωση περισσότερο από κάθε άλλη μέχρι τώρα. Παίξαμε τα περισσότερα παιχνίδια, κάναμε μπάνιο και ηλιοθεραπεία σε μια θαυμάσια τοποθεσία, είδαμε τον αγώνα της Εθνικής στην γειτονική Δράμα, αλλά και παίξαμε μπιτς Κόρφμπολ για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Δεν σας κρύβουμε πάντως πως προβληματιστήκαμε έντονα τόσο από τη στάση κάποιων συμπαικτών μας, όσο για το μέλλον και τις προοπτικές που μπορεί να έχει η συνέχιση της ενασχόλησης μας με το σπορ που το έκαναν κάποιοι σπόρ-ι και φέτος δεν φαίνεται να ρίζώνει.

Ο ΚΘΟΥΛΟΥ ΠΑΕΙ ΑΝΑΤΟΛΙ(Κ)Α

Ο ΚΘΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Όπως είπε και ένας από τους παλαιότερους παίκτες μας στην άμμο, ο Δημήτρης Χατζησάββας : «Θα πρέπει να υπάρχει κάποιος οφθαλμολάγνος παράγοντας στο beachhandball και οργανώνει τα Τουρνουά κατά αυτό τον τρόπο». Και έχει φυσικά δίκιο, αφού και σε αυτό το Τουρνουά οι μόλις τέσσερεις γυναικείες ομάδες «υποχρεώθηκαν» (διαμαρτύρονταν εν χορώ το Σάββατο βράδυ οι παίκτριες του δικού μας Άγγελου Μαυρίδη, κατάκοπες μετά από έξι αγώνες) να παίζουν ατερμόνως μεταξύ τους, ίσως γιατί κάποιοι να έλπιζαν πως θα βγουν επιτέλους από (τα λίγα) ρούχα τους. Όσο για τις ανδρικές ομάδες, αυτές έδωσαν μόλις τρεις ή και τέσσερεις αγώνες. Καθώς φαίνεται το θέαμα που παρουσιάζουν δεν προάγει το σπορ και οι φωτογράφοι (ποιοι;) δεν βρίσκουν σε αυτούς κανένα ενδιαφέρον. Αποκορύφωμα της απαξίας της ανδρικής συμμετοχής, το ότι οι διοργανωτές προέβλεψαν μόνο έναν αγώνα για την κατάταξη μεταξύ των δύο τρίτων και των δύο τετάρτων των ομίλων για να αποφύγουν ακόμη δύο αγώνες. Έτσι η, καλύτερη από τη δική μας, ομάδα της Κοζάνης τερμάτισε έβδομη (ο Κθούλου έκτος) καθώς είχαμε την «τύχη» να παίξουμε με την ομάδα- φάντασμα του Ιωνικού Λαμίας. Αλήθεια, γιατί εξακολουθούμε να παίζουμε σε Τουρνουά που δεν μας «παίζουν»; Στα δικά μας τώρα.

Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΑΣ

Είμαστε πλέον η μακράν πολυπληθέστερη και με μεγαλύτερη συνοχή ομάδα της Ελλάδας. Περισσότεροι από δεκαπέντε αθλητές, σε δύο μόλις Τουρνουά, έπαιξαν με τα χρώματά μας, ενώ δανείσαμε και παίκτες και στην ομάδα του Διός, του Θάνου Μαντζούνη που ούτε και σε αυτό το Τουρνουά δεν ήταν όπως υπόσχονταν «πήκτρα». Στην αναφορά ομάδας της διοργάνωσης έδωσαν παρόν έντεκα παίκτες ,οι: Γιάννης Μπαχάς, Γιώργος Δρόσος, Γιώργος Φλογενίδης, Δημήτρης Τσαβδαρίδης, Μπάμπης Καλαβρινός, Λευθέρης Σαλτσόγλου, Χρήστος Κυρκενίδης, Ηρακλής Αδαμίδης, Νώντας Φουντουκάκης, Αλέκος Κατσούνης και Δημήτρης Χατζησάββας.

ΟΙ (ΛΙΓΟΙ) ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΔΩΣΑΜΕ

Και πάλι κληθήκαμε να παίξουμε με τις ίδιες δύο ομάδες, την Παρασκευή με την Vamos 2005 και την Μεταλλοπλαστική Αριστοτέλης και το Σάββατο με το αερικό, τον Ιωνικό Λαμίας. Στον αγώνα με τον πρώτο, κάναμε και πάλι ένα εξαιρετικό πρώτο σετ, το οποίο δεν κερδίσαμε από δικά μας λάθη και κακές επιλογές, το σκορ του 13-12, ενώ στο δεύτερο δεν καταβάλλαμε ιδιαίτερη αντίσταση και το χάσαμε με 17-10. Ο Αδαμίδης Ηρακλής ήταν ασυναγώνιστος αλλά και ο Μπάμπης Καλαβρινός και ο Νώντας Φουντουκάκης ήταν σταθερές αξίες. Στο τέρμα μας σε αυτόν τον αγώνα ήταν ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης και ήταν τα μόνα διαστήματα που δεν έβλεπε αγώνα πίσω από τη φωτογραφική του μηχανή, φαντάζομαι πως θα ήθελε να μπορεί να την κρατάει και όταν ο αντίπαλος του θα σουτάρει προς την εστία μας, το πλάνο θα ήταν εξαιρετικό αλλά αυτό είναι διαστροφή και δεν πρέπει να του δίνουμε ιδέες. Στον δεύτερο αγώνα της Παρασκευής με την Μεταλλοπλάστικη ηττηθήκαμε κατά κράτος με 22-12 και 17-8. Μόνο παρήγορο πως ακόμη ένας μας μπήκε στο κλαμπ των αποπειραθέντων και επιτυχόντων την στροφή, κι ας ήταν το αισθητικό αποτέλεσμα της προσπάθειας του σαν το αργό γύρισμα καλοψημένου γύρου, όσο για την αποτελεσματικότητά του δεν θα μπορούσε να ήταν παρά μηδενική όση και η δύναμη που του απέμενε μετά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε. Ο λόγος για τον Γιάννη Μπαχά, που προσπέρασε τον Χατζησάββα που το’χει αλλά δεν μας το έδειξε ακόμη. Βάζει όμως στοίχημα πως θα το δούμε όποτε θέλει. Πολύ τζογαδόρος ο Δημήτρης. Στην άμυνα υψώνεται σαν απόρθητος πύργος ο Μι-Νώντα-υρος, στις επάλξεις του οποίου τσακίστηκε αρκετές φορές ο Λαζαρίδης του Αριστοτέλη, δυστυχώς όμως οι πλάτες του δεν καλύπτουν και τα δώδεκα μέτρα του πλάτους του γηπέδου. Έμπαιναν γκολ και από αλλού. Στο τέρμα ο Λευθέρης Σαλτσόγλου που έγινε και αυτός φωτομανιακός και πλέον γεμίζει γιγάντιες κάρτες μνήμης βοηθώντας τη δικιά του μνήμη (και λίμπιντο). Σύντομα στον αγώνα αυτό στερηθήκαμε τις υπηρεσίες, και τη γκρίνια, του Κατσούνη που πήρε αμέσως κόκκινη για μαρκάρισμα το οποίο αν ήξερε ο Ορεστίδης που του την έδειξε τι περάσαμε για να μας εξηγήσει το δίκιο του ο Αλέκος, θα μας λυπόταν και δεν θα του την έδειχνε. Στο κάτω κάτω της γραφής, ας του έδειχνε ο Αλέκος το «φίδι» του, για το οποίο μίλησε με θαυμασμό ο παλαιός συμπαίκτης του Μεντζελλόπουλος. Ο Γιώργος Δρόσος βγήκε οικιοθελώς από την ομάδα όταν διαπίστωσε πως όλοι σφύριζαν κλέφτικα στην παρότρυνση του αρχηγού για κλήρωση. Το Σάββατο λόγο να ανηφορήσουν στη Πυλαία είχαν μόνο ο Νώντας Φουντουκάκης και ο Κώστας Ορφανίδης που επιχείρησαν να παρακολουθήσουν τη Σχολή Διαιτητών, ανεπιτυχώς όμως καθώς ο μεν πρώτος ήταν πολύ κουρασμένος για να την ολοκληρώσει και ο δεύτερος ήταν υπό την κηδεμονία του γιού του Αιμίλιου, πρόλαβε όμως να θορυβήσει όλους όσους γνωρίζει και από άλλους χώρους όπως την πυγμαχία και το μπάντμιντον, πράγμα που σίγουρα απόλαυσε. Την Κυριακή ξαναβρεθήκαμε αντιμέτωποι με τον Ζευς, ο οποίος αν και χρησιμοποίησε τα παντελονάκια μας δεν δίστασε να μας πάρει και τα σώβρακα. Τα σετ 18-15 και 15-5. Μόνη μας ικανοποίηση το γεγονός πως ο Ζευς συνεχίζει να είναι πελάτης μας αφού και τώρα δανείστηκε τον φύλακα-Άγγελο του, Μαυρίδη. Στον αγώνα αυτόν είχαμε αρκετό εκνευρισμό και μπινελίκια, γεγονός που βρίσκω ενθαρρυντικό, αφού σημαίνει πως ενοχλούμαστε που χάνουμε και αυτό είναι μια καλή αρχή (13 χρόνια μετά τον πρώτο μας αγώνα, το 1996!!). Πέρα από τη γελοιότητα της μεταξύ μας ή με τους διαιτητές διένεξης ας μην ξεχνάμε, και να μην βιαζόμαστε να εκνευριστούμε από τα αποτελέσματα, πως είναι οι πρώτοι μας (λίγοι) αγώνες με μια τέτοια σύνθεση και θα δέσουμε και θα αποδώσουμε καλύτερα από αγώνα σε αγώνα.

Η ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ.

Κατ΄αρχήν να παραδεχθούμε πως είναι μέγιστη προσφορά και δώρο για το σπορ και τους αθλητές του αυτό το Τουρνουά μέσα στην πόλη μας, όλα αυτά τα χρόνια που διεξάγεται.. Και το οφείλουμε πρωτίστως, στον Γιώργο Μπεμπέτσο και τον Στεπάν Παρτε-μιάν (γεύση του τι μπορώ να κάνω). Αναφορικά όμως με το πρόγραμμα του φετινού Τουρνουά και ως θεατές, γιατί αυτός κυρίως ήταν ο ρόλος μας, δεν μπορούμε να πούμε πως ενθουσιαστήκαμε από το αισθητικό αθλητικό ή εξωαθλητικό θέαμα που μας παρείχαν οι ομάδες των γυναικών, οι οποίες ήταν και οι μόνες που έπαιζαν όλο το Σάββατο. Ούτε οι στροφές που είδαμε μας ικανοποίησαν , ούτε οι διαστροφές μας ικανοποιήθηκαν. Παρατηρήσαμε στις έως τώρα στις πρώτες διοργανώσεις του 2008 μια γενικότερη έκπτωση σε όλους τους δείκτες που εμφανίζει στις εκθέσεις του για την δικιά του βέβαια ομάδα ο Κώστας Αλεξανδρής (τα γκολ με στροφή και με φόλοου) και ο Πρόεδρος της Επιτροπής ο Γιώργος Μπεμπέτσος (αριθμός Τουρνουά, ομάδων, παικτών και διαιτητών). Και φυσικά ευλογώντας τα γένια μας, σε όλους τους απολογισμούς είμαστε ένα πολύ σημαντικό μέρος τους, είτε με τον μεγαλύτερο αριθμό ομάδων (6 πέρσι στον Αγιόκαμπο!!!), είτε με διοργανώσεις Τουρνουά, είτε τέλος με την επιμόρφωση των αθλητών μας ως διαιτητών και παρατηρητών. Και μια και ο λόγος είναι για τη διαιτησία πρέπει κανείς να παραδεχθεί πως ήταν σαφώς υψηλότερου επιπέδου από ότι στον Αγιόκαμπο, κυρίως λόγω του άγρυπνου βλέμματος των Διεθνών. Ο Γιάννης (Ήττα) Βήττας (ο ήρωας των Μίκυ Μάους τρώει ναφθαλίνη όπως και ο ως άνω στον Αγιόκαμπο) έκανε πολύ καλά παιχνίδια και έναν ωραίο τελικό Ανδρών. Ο Μεντζελόπουλος ήταν ήπιος και φιλικός και οι Ορεστίδης, Τόλιος και Θεοδοσάκης έφεραν μια αύρα ευθυμίας και χαλαρότητας στους αγώνες που έκαναν. Ο Τύπος, στον οποίο τόση σημασία δίνουν κάποιοι, φέτος μας απαξιώνει και ενώ το 2004 η ΕΤ3 κάλυπτε τους τελικούς του Πηλίου και του Αγιόκαμπου, φέτος εξαφανίστηκε και φωτογραφίες παίρνει και στέλνει σε ενδιαφερόμενους και μη ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης, ο Γιάννης Βήττας και η Άρτεμις Καραμανλή. Όσο δε για την τηλεόραση και τις εφημερίδες είναι λίγο θλιβερή η εικόνα όλων μας που ξεφυλλίζουμε τις τελευταίες στους χώρους των αγώνων ψάχνοντας εναγωνίως, αλλά μάταια, φωτογραφίες και αποτελέσματα.
Και για να ρίξουμε και κάποιες προτάσεις στην άμμο, πιστεύουμε πως ένα άμεσο μέτρο για την βελτίωση των Τουρνουά είναι ο σωστός και δίκαιος για τους Άνδρες σχεδιασμός του προγράμματος. Και ένα δεύτερο (πρόταση του Δημήτρη Τσακίρη) η επαναφορά των, συμβολικών έστω, χρηματικών επάθλων. Να σιγοντάρουμε την πρότασή του πως μια πρώτη πηγή εσόδων που μπορούν να διατεθούν είναι τα παράβολα των ομάδων, μέρος τους το οποίο μπορεί να πηγαίνει στην αθλοθέτηση, όπως γίνεται στα open Τουρνουά της επιτραπέζιας αντισφαίρισης και αλλού.


ΝΕΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΘΛΟΘΕΤΗΣΕΙΣ

Οι ηθικές επιβραβεύσεις πιστεύουμε πως είναι ήδη αρκετές και πρέπει να συγχαρούμε τους φιλόκαλο θιασώτες της θηλυκής ομορφιάς Γιώργο Μπεμπέτσο και Στεπάν Παρτεμιάν που βραβεύουν την Αφροδίτη του Τουρνουά κάθε χρόνο, ενώ έδωσε και φέτος έπαθλο ήθους (γιατί στη ομάδα της Κοζάνης;) και το ακατανόητο ειδικό βραβείο στην ομάδα γυναικών της Profit. Μάλλον μόνο και μόνο για την ύπαρξη της, αφού οι ομάδες γυναικών μας τελείωσαν γρήγορα και η ομάδα της Νέας Ελβετίας που ανέβηκε την τεράστια απόσταση από το Χαριλάου για να τιμήσει το Τουρνουά πρέπει να βραβευτεί. Βεβαίως αν η ομάδα του πλησιάσει αρκετά το τρόπαιο να δείτε που ο προπονητής της Θανάσης Γιαννακός θα μπει να παίξει, πράγμα που έχει ξανακάνει άλλωστε στο παρελθόν πάλι με τη Νέμεσις σε αγώνα σάλας νεανίδων. Σκεφτόμαστε και εμείς να αθλοθετήσουμε ένα βραβείο για τον Άδωνη του Τουρνουά μας αλλά και με την ευκαιρία της αναφοράς στον α-λέκτορα του Τ.Ε.Φ.Α.Α. σε εκείνον που με τις ενέργειες του αποπειράθηκε να βλάψει (γιατί κανείς δεν το κατάφερε) το μικρό «γαλάτικο χωριό» μας στα 18 χρόνια της παρουσίας του. Κάτι δηλαδή σαν τα χρυσά βατόμουρα του Χόλυγουντ . Θα είναι και αυτή μια εορταστική εκδήλωση από τις πολλές που κάθε χρόνο κάνουμε (πέρσι στον Αγιόκαμπο για τα 12 χρόνια της ομάδας μας beachhandball). Όπως θα συμφωνήσει ο καθένας όλες οι ευκαιρίες να έρθει ο χώρος κοντά, οι αθλητές οι διαιτητές και οι παράγοντες, ώστε να διασκεδάσουν σε κοινές εξόδους και εκδηλώσεις εκφυλίζονται σε πλαστική διασκέδαση που την χρυσοπληρώνουμε στους Λαρισαίους, Χαλκιδικίωτες ή Κρητικούς μαγαζάτορες και οι (πολλοί και καλοί) επιμένοντες στην φιλική συντροφιά και στις εμπνευσμένες εκδηλώσεις παρουσιαζόμαστε λίγο πολύ ως γραφικοί. Ας είναι.
Ραντεβού λοιπόν το ερχόμενο Σαββατοκύριακο στην Τούζλα, όπου γιορτάζουμε τα 13 χρόνια συνεχούς παρουσίας μας στις διοργανώσεις του beach handball (από το 1996 στον Ποταμό Επανωμής) και το πρώτο αναγνωρισμένο και ενταγμένο στο Καλεντάρι Τουρνουά μας της μ.Α. εποχής (μετά Αγγελούδη). Και, όπως έλεγε ο Σάκης Μπουλάς και ο Γιάννης Ζουγανέλης στην ομώνυμη ταινία τους πηγαίνοντας και αυτοί στην Καβάλα: «Ας περιμένουν οι γυναίκες».

Ο ΚΘΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟΚΑΜΠΟ ΓΙΑ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Ο ΚΘΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ (ΟΙ ΘΕΟΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ) ΤΟΥ ΑΓΙΟΚΑΜΠΟΥ.
30/5-1/6/2008

Επιστροφή στις Αρχές μας.

Για τρίτο συνεχόμενο καλοκαίρι η ομάδα beachhandball Ανδρών από τη Θεσσαλονίκη με την επωνυμία Κθούλου συμμετείχε στο πρώτο Τουρνουά του Πανελληνίου Πρωταθλήματος του 2008 στον Αγιόκαμπο της Λάρισας. Αυτή τη χρονιά φάνηκε πως βρήκε τον δρόμο της, καθώς επανήλθε στις αξίες και τις αρχές που ενέπνευσαν την πρώτη συγκρότηση της ομάδας την επιστροφή στις οποίες ζητούσε επίμονα ο συμπαίκτης μας Δρόσος Γιώργος ήτοι, μια σύνθεση μεγάλων σε ηλικία παικτών με μέτρια φυσική κατάσταση που εναλλάσσονται στο γήπεδο μοιράζοντας τον χρόνο της συμμετοχής τους ακριβοδίκαια χωρίς να αγχώνονται για τη νίκη και διασκεδάζοντας μέσα και έξω από τα γήπεδα. Ο Αρχηγός της αξιόμαχης και πολλά υποσχόμενης ομάδας του Δία, ο Θάνος Μαντζούνης (που υπηρέτησε ευδόκιμα τον Κθούλου πέρσι στην Κέρκυρα και στην Χαλκιδική) περιέγραψε το, κατά την άποψή του, μυστικό της επιτυχίας μας λέγοντας : «Τελικά αυτή η ομάδα κάποτε θα επικρατήσει, έχει τον σταθερό και πολυάριθμο κόσμο της, όλοι στενοί φίλοι και παίζει πάντα σε όλα τα Τουρνουά. Μάλλον κάποτε θα μείνουν οι τελευταίοι που συνεχίζουν». Είναι λίγο ειρωνικό αλλά με μεγάλη δόση αλήθειας. Εξάλλου και ο H.P. Lovecraft στο διήγημά του «Το Κάλεσμα του Κθούλου» είπε: «Νεκρό δεν είναι αυτό που αιώνια κοιμάται, αλλά με το πέρασμα των παράξενων αιώνων ακόμη και ο Θάνατος μπορεί να πεθάνει». Τέλος όμως με τις δηλώσεις των φίλων και να περάσουμε στην καταγραφή των εντυπώσεων μας από την απόβασή μας στον Αγιόκαμπο.

Η σύνθεση της ομάδας μας.

Πιο πολλοί από όσους μπορούσαμε να χωρέσουμε στην σύνθεσή μας προσέτρεξαν στο πρώτο προσκλητήριο της ομάδας, τόσοι που κάποιοι από αυτούς βοήθησαν και τον Δία του Μαντζούνη να κατεβάσει αξιόμαχη ομάδα και την πρώτη δύσκολη ημέρα του Τουρνουά (αργότερα συμπληρώθηκε πλήρως). Έτσι, ο Άγγελος Μαυρίδης και ο Γιώργος Φλογενίδης , από τους παλαιότερους λεγεωνάριους της ομάδας πήραν φύλο πορείας για τη συμμαχική πόλη. Και στον «μητρικό πλανήτη» (κατά τον Χρήστο Κυρκενίδη) έμειναν ο Γιάννης Μπαχάς (αποκλειστικός εισαγωγέας της Μυθολογίας Κθούλου στον Ελληνικό αθλητισμό), ο Γιώργος Δρόσος, σύμβουλος σε θέματα αισθητικής, ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης (ο μισός), ο «Σκάϊ (γάϊδαρο) της ενημέρωσης», και για πρώτη φορά μαζί μας ο Μπάμπης Καλαβρινός, ο αυτοαποκαλούμενος και ηγέτης του λόμπι της Β’ Θεσσαλονίκης, με τους στρατιώτες του, κατά τον ίδιο τον Μπάμπη, Λευθέρη Σαλτσόγλου τον μόνο από τους νέους τερματοφύλακες που διασώθηκε από τη «σφαγή των γκολκήπερ» των τελευταίων δύο ετών που έγινε στη Νέμεση, τον Χρήστο Κυρκενίδη, τον νεαρό δασολόγο από την Κερασούντα, που συκοφαντικές πληροφορίες τον θέλουν πράκτορα του Συνδέσμου Κριτών και της Νάνσυ Παπαδημητρίου στην κοινότητά μας και τον μαθουσάλα Αλέκο Κατσούνη που ανέβασε το επίπεδο της ομάδας και το μέσο όρο ηλικίας της. Τέλος φέτος για φόντο στις φωτογραφίες είχαμε τον Φουντουκάκη Νώντα από τον Δία (για λίγο ακόμα) του οποίου η παρουσία μας έκανε να αισθανθούμε όλοι μεγαλύτερη σιγουριά για την πιθανή έκβαση κάποιας αψιμαχίας με αντιπάλους, φυσικά αγνοώντας τον κίνδυνο να ξεκληριστούμε από φίλια πυρά.

Η αγωνιστική μας παρουσία.

Και ενώ το πρόγραμμα του τουρνουά καλούσε τις γυναικείες ομάδες να παίξουν στο γήπεδο 1 ή στο γήπεδο 2, οι ανδρικές ομάδες όλες τις μέρες των αγώνων (των άλλων) και κυρίως το Σάββατο έπαιζαν είτε στην ταβέρνα 1 (δίπλα στα γηπεδάκια) είτε στο ουζερί 2 (δίπλα στο κύμα) είτε σε άλλα εστιατόρια, καφετέριες και διάφορες ξαπλώστρες και ίσκιους. Και ενώ στις γυναίκες δίνονταν η ευκαιρία να κάνουν follows στην άμμο εμείς ακολουθούσαμε το «follow your heart» πίνοντας ουϊσκι στα μπαρ. Οι διοργανωτές έφτιαξαν ένα Τουρνουά με κεντρικό μενού τους αγώνες των Γυναικών με τα μπικίνι και μαντηλάκια για τα χέρια για μετά το φαγητό και γλυκό, τους αγώνες των Ανδρών. Έτσι, μπροστά στην απαξίωση των διοργανωτών που βιώσαμε οι αγώνες μας περάσανε σε δεύτερη μοίρα, ο Κθούλου έδωσε μόλις τέσσερεις αγώνες, δύο την Παρασκευή, έναν το Σάββατο!!! και έναν την Κυριακή. Στον πρώτο αγώνα με τη Vamos 2005 στον οποίο ηττηθήκαμε με 2-0, βρεθήκαμε πολύ κοντά στην κατάκτηση του πρώτου μας σετ και εάν τα τελευταία 13 δευτερόλεπτα δεν διαρκούσαν μια αιωνιότητα, κατά την οποία άλλαζαν ακόμη και οι εποχές στον Αγιόκαμπο αλλά ο χρόνος δεν περνούσε (λες και η Θεά Άρτεμις , που παρατηρούσε τον αγώνα είχε πατήσει το pause στο τηλεκοντρόλ της) θα είχαμε ίσως νικήσει και τον αγώνα. Ο Σαλτσόγλου είχε εξαιρετική απόδοση στο τέρμα και ο Καλαβρινός ξεδίπλωσε φέτος, για πρώτη φορά, την ικανότητα του στο σουτ με στροφή. Στο δεύτερο παιχνίδι με την Μεταλλοπλαστική την χτυπήσαμε μετωπικά στο πρώτο συνθετικό του ονόματός της, ελπίζουμε όμως πως σύντομα η σύγκρουση θα επικεντρωθεί στο δεύτερο. Μόνο θετικό στοιχείο της αναμέτρησης η άμυνα του θηριώδους Μι-Νώντα-υρου (νονός του ονόματος ο Μαντζούνης) πάνω στον Λαζαρίδη του Κιλκίς που δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τη φανέλα, κατά τα άλλα είχε κάποιες καλές προσπάθειες ο Γιώργος Δρόσος οι οποίες όμως δεν συνεχίστηκαν στο δεύτερο σετ καθώς οι συμπαίκτες του, του δίδαξαν την ταπεινότητα και τον προφυλάξαν από την έπαρση και τη ματαιοδοξία του γκολτζή με το να μην του δίνουν πάσα. Για αυτό είναι οι φίλοι Γιώργο. Ήττα και στο παιχνίδι αυτό με 2-0. Την επόμενη μέρα εξανεμίστηκαν και οι τελευταίες ελπίδες μας να τερματίσουμε τρίτοι στον όμιλο μας και το βράδυ παίξαμε και χάσαμε με την Κοζάνη BH.T. με 2-0 σετ. Στο παιχνίδι αυτό ήρθε και έπαιξε και ο Δημήτρης Τσαβδαρίδης, ενώ ο Καλαβρινός συνέχισε τις στροφές του, οι συμπαίκτες του όμως αντί για στροφές είχαν να χωνέψουν τις τροφές που συσσωρεύαν από το πρωϊ. Σε μια χειρονομία αγνού αθλητικού πνεύματος και ήθους (την οποία δεν βράβευσαν οι διοργανωτές καθώς αντί για ήθους απέδωσαν κύπελο στήθους) ο Κθούλου πέταξε το γάντι στον Δία (που δεν είχε αγώνα το Σάββατο) και αναμετρήθηκαν στα μαρμαρένια αλώνια με διαιτητές τους αφιλοκερδώς προσφερθέντες Ντίνα Γιαννοπούλου και Δημήτρη Σαλονικιό σε έναν αγώνα τριών σετ που και αυτόν δεν κερδίσαμε (3-0) αν και δώσαμε μια πρόγευση στους φίλους μας της αντίστασης που θα καταβάλλαμε την Κυριακή στον επίσημο αγώνα. Την Κυριακή λοιπόν, τεθήκαμε ξανά αντίπαλοι στο ίδιο γήπεδο και πήραμε το πρώτο μας σετ στο Τουρνουά. Ο Τσαβδαρίδης και ο Κατσούνης με φανέλα αιφνιδίασαν τους αθλητές με τους ορθωμένους φαλλούς στην μπλούζα τους και τους ανάγκασαν να τους βάλουν στα σκέλια. Ο αγώνας πήγε στους αιφνιδιασμούς όπου και συρρικνώθηκε ακόμη περισσότερο ο ανδρισμός τους καθώς ο Καλαβρινός και ο Κατσούνης πέτυχαν γκολ και έφεραν το σκορ στο 3-2 υπέρ μας για να χάσουμε τελικά με 4-3 καθώς Μπαχάς και Καλαβρινός βρήκαν ή δοκάρι ή γραμμή. Όπως έλεγε και ο Σίμος Πατσιαλάς για τους συμπαίκτες του «Κοίτα τους , πανηγυρίζουν κιόλας που κέρδισαν», αυτή η εκδήλωσή τους ήταν και η καλύτερη δικαίωση για τον Κθούλου και γιορτάστηκε δεόντως από τους παίκτες μας. Να πούμε πως κάναμε και μια νίκη, άνευ όμως αγώνος εναντίον της ομάδας του Ιωνικού Νέας Μαγνησίας που δεν μπήκε καν στον κόπο να έρθει στη Λάρισα. Η Επιτροπή του Beachhandball τιμώρησε τους Βολοιώτες με την «εξοντωτική» ποινή του μείον ένα βαθμού. Ποιόν κοροϊδεύουν, τέλος πάντων όμως.

Λίγες σκέψεις για το Τουρνουά του Αγιόκαμπου.

Όπως λέει και ο Διονύσης Σαββόπουλος «Να μας έχει ο Θεός γερούς πάντα ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε βρε με χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς». Αν εμείς που αποτελούμε και τις δύο ομάδες (και πέρσι τις τέσσερεις) και φέτος φθάσαμε τους δεκαοκτώ παίκτες, δεν απολαμβάναμε πρωτίστως την φιλία μας και δεν εξαντλούσαμε όλη μας την επιείκεια και την ανοχή μας χάρη σε όσους είδαμε στον Αγιόκαμπο να συμβάλλουν πραγματικά στην διεξαγωγή του Τουρνουά όπως τον Γιάννη Βήττα και τον Παναγιώτη Γιαννακό (αλλά και άλλους που δεν γνωρίζω ή δεν θυμάμαι τα ονόματα τους) δεν θα είχαμε κανέναν απολύτως λόγο να συμμετέχουμε στον υποστηρικτικό αυτό μηχανισμό των αέναων διακοπών ανά την υφήλιο των διεθνών διαιτητών μας. Και συνεχίζοντας τον Σαββόπουλο «…και θ α βρούμε αλλοιώτικα στέκια επαρχιώτικα βρε ώσπου η σύναξις αυτή σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί» σας λέμε την σκέψη που αναφύεται στο μυαλό μας. Εξάλλου, ήδη προσφέραμε μια εναλλακτική πρόταση αθλοτουρισμού στους αθλητές μας, το Κόρφμπολ, που ήδη για κάποιους αθλητές μας όπως η Έρις Τριανταφυλλοπούλου αποτελεί πιο θελκτική επιλογή (δεν αγωνίστηκε εξάλλου και με την πολυπολιτισμική, πολυφυλετική «Νέμεσις» του Άγγελου Μαυρίδη).
Οι διοργανωτές σχεδίασαν ένα Τουρνουά-φεστιβάλ οφθαλμολαγνείας με σκοπό να προωθήσουν το άθλημα (sic) με την επιβολή προκλητικής εμφάνισης στις αθλήτριες, μέτρο όμως το οποίο γύρισε μπούμερανγκ καθώς εμφανίστηκαν όλων των ειδών οι ευρεσιτεχνίες που επινόησαν οι ευτραφείς παίκτριες για να καλύψουν τις όποιες ατέλειες τους. Το συνολικό ζητούμενο αισθητικό αποτέλεσμα δεν επιτεύχθηκε και θα μπορούσαμε να γίνουμε βορά κανενός κακοήθους φωτορεπόρτερ που θα αποδείκνυε πως «της κοντού πέους, οι όρχεις του φταίνε». Η ομάδα του «Ζευς» δεν πήρε τους βαθμούς που της αναλογούσαν διότι κάποιοι ενημέρωσαν τον Δαλάϊ Λάμα (Γιώργο Μπεμπέτσο) του σπορ πως δεν φορούσαν όλοι οι παίκτες της ομάδας σε κάποιους αγώνες ομοιόμορφα παντελονάκια. Συγγνώμη, και αυτών τα παντελονάκια δεν ήρθαν με την φορτωτική από την Θεσσαλονίκη, όπως και οι εμφανίσεις των διαιτητών και τα διακριτικά των τερματοφυλάκων που θα έφθαναν το Σάββατο από την Αθήνα. Κανείς δεν θα τιμωρήσει τους διαιτητές του τελικού των γυναικών που φόρεσαν χαβανέζικες βερμούδες μην ξεχωρίζοντας από τον τρελό ποιητή της περιοχής. Άποψή μας, είναι πως καθώς οι άνδρες αθλητές από την μία πλευρά είναι σαφώς ικανότεροι να παράγουν όμορφο θέαμα αφού οι περισσότεροι κάνουν σουτ με κανονική στροφή (χωρίς εκπτώσεις) η Επιτροπή πρέπει να φτιάχνει στο μέλλον Τουρνουά που θα δίνουν την ευκαιρία στις ομάδες τους να παίζουν πολλούς αγώνες και όχι έναν την ημέρα όπως έγινε στον Αγιόκαμπο. Βεβαίως ο Γιάννης Μεϊμαρίδης θα πρέπει να είναι στον χώρο των αγώνων και όχι να στέλνει e-mail από μακριά για να βλέπει ιδίοις όμμασι την εφαρμογή των μέτρων και των προγραμμάτων που σχεδιάζει επί χάρτου. Εννοείται πως και τα άλλα μέλη της Επιτροπής πρέπει να βρίσκονται σε όλα τα Τουρνουά με θεσμική θέση και όχι με την ιδιότητα του συνοδού ομάδας όπως ο Κώστας Αλεξανδρής, ο οποίος ξεχνάει την θέση του ως μέλος και κάνει διακοπές αποφεύγοντας να παρέμβει ποτέ σε οτιδήποτε. Από μια άποψη, γιατί από πολλές άλλες έχει απαράδεκτη συμπεριφορά, έχει δίκιο ο κουτσαβάκης διαιτητής Μεντζελόπουλος που λέει πως δεν ανέχεται να κάνει κουμάντο στους διαιτητές ο συνοδός της Μεταλλοπλαστικής. Να παραδεχθούμε ότι η Άρτεμις Καραμανλή είναι το μόνο μέλος αυτής της Επιτροπής που συμμετέχει τόσο ενεργά σε κάθε εκδήλωση του σπορ αν και όπως έχουμε μακράν πείρα θα προτιμούσε να έμεναν στον χώρο μόνο οι πλούσιες και επώνυμες ομάδες αντί το «Λούμπεν-Μπιτς Χάντμπολ» που εκπροσωπούμε εμείς. Λες και θα ήταν οι πρωταθλητές, πρώτοι εάν δεν υπήρχαμε εμείς. Μπορούμε βέβαια πάντα να κάνουμε, όπως προτείνει ο πρωτοπόρος Δημήτρης Καρράς, δικά μας Τουρνουά ή να βγούμε στο εξωτερικό σε διοργανώσεις που θα μας σέβονται και δεν θα μας βλέπουν σαν το παντεσπάνι στην τούρτα τους, αυτούς δηλαδή που θα νοικιάσουν τα δωμάτια, θα καταναλώσουν τα κατεψυγμένα στις ταβέρνες και θα γεμίσουν τα ταμείο του Τάκη Τζουβάρα, που φέτος χρέωνε την μπύρα 5 ευρώ και 3 τον καφέ, όπως τα πληρώνουμε δηλαδή στην Αριστοτέλους. Και εάν θέλουμε να πάμε ένα βήμα πιο πέρα μπορούμε πάντα να κάνουμε δική μας Ομοσπονδία, όπως όλα τα αθλήματα των World Games. Και για να τελειώσουμε τον σχολιασμό με στίχο τραγουδιού, όπως αρχίσαμε, ας αφήσουμε τον Τζίμη Πανούση να βγάλει τον πόνο του που μοιάζει πολύ με τον δικό μας «για δες που ανεβήκανε στην πλάτη μας ρε μάγκα… και θέλουν να μας δείρουν να μας βάλουν φυλακή». Τους γελάσανε.

Η Γενική συνέλευση των κατοίκων του μικρού (Ελληνικού) αυτόνομου χωριού μας