Το Beach Handball όπως θα έπρεπε να είναι.

Το εκκλησίασμα του Κθούλου στους Αμμόλοφους

      Κοινή παραδοχή όλων όσων αγαπούν και υπηρετούν το άθλημα είναι πως η σημερινή επίσημη μορφή του, αυτή δηλαδή που διαχειρίζεται η Επιτροπή της Ομοσπονδίας, ελάχιστη σχέση έχει με αυτό και θα έπρεπε να ονομάζεται αντί για “Beach Handball” ίσως “a bit (μια σταλιά) of a handball”. Και ενώ είχαμε χάσει κάθε ελπίδα για ανάκαμψη και επανεμφάνιση του σπορ με τη μορφή και τη φιλοσοφία που του ταιριάζει ήρθε η πρόσκληση της ομάδας “Grand Chalet Δράμα 1986” για το Τουρνουά στην παραλία των Αμμόλοφων Καβάλας από τις 19 έως τις 21 Αυγούστου. Διαπιστώσαμε με ενθουσιασμό πως οι διοργανωτές παρείχαν στους αθλητές των συμμετεχόντων ομάδων σημαντική έκπτωση σε ποιοτικό φαγητό και ποτό, χώρο για διαμονή αλλά ακόμη και τις εμφανίσεις των ομάδων!!! Ακόμη, μέσα στις πολλές παροχές προς τους αθλητές περιλαμβάνονταν το πρωϊνό  (καθημερινά) και ένα barbeque party το Σάββατο βράδυ.

Η Σφηκοφωλιά που τσίμπησε το σπορ.

        Νοσταλγήσαμε τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχαμε στο παρελθόν όπου εμείς ως οικοδεσπότες ή καλεσμένοι άλλων εμπνευσμένων πρωτοπόρων του σπορ (όπως ο Δημήτρης Καρράς) συναγωνιζόμασταν μεταξύ μας ώστε να προσφέρουμε ότι μπορούσαμε στους παίκτες που έρχονταν από όλες τις περιοχές της χώρας. Στα Τουρνουά της Αιδηψού, του Βατοπεδίου, των Ραχών Φθιώτιδας και αλλού πριν ενσκήψει στο σπορ η λαίλαπα των αδηφάγων διαιτητών, κριτών και παρατηρητών. Οι τελευταίοι εξάντλησαν τους χορηγούς (αλλά και τους παίκτες) που προσέβλεπαν στην παρουσία των ομάδων στην περιοχή τους για να αυξήσουν την κίνησή των επιχειρήσεων τους. Απόδειξη της αδιαφορίας της Επιτροπής για όλους μας είναι πως ακόμη και σήμερα, όπου το άθλημα εκπνέει, ανακοινώνει στον Τύπο τους όρους που πρέπει να τηρήσει ο διοργανωτής για να αναλάβει ένα Τουρνουά. Μέσα σε αυτούς η καταβολή οδοιπορικών στους διαιτητές!!! Και το αποτέλεσμα είναι η διοργάνωση μόνο δύο Τουρνουά και μιας τελικής φάσης στην Αττική (!!!) σε μια χώρα με χιλιάδες παραλίες και εκατοντάδες επιχειρήσεις που εκλιπαρούν για την αύξηση της κίνησης στην περιοχή τους. Ευτυχώς, διαπιστώσαμε περιχαρείς πως υπάρχει λύση και το άθλημα επιβιώνει δυνατότερο απαλλαγμένο από τα παράσιτα.

Με τα κορμιά μας κτίσαμε το σπορ.

         Ίσως, να φανεί σε κάποιους αναγνώστες πως η αντιπολιτευτική προς το έργο της Επιτροπής παραπάνω τοποθέτηση μας είναι καταχρηστική και εκμεταλλεύεται το έργο των διοργανωτών του θαυμάσιου Τουρνουά των Αμμόλοφων που είναι αλήθεια πως αδιαφορούν για τις συντριπτικές, υπέρ τους, συγκρίσεις και χαράζουν μόνοι τους το μέλλον του σπορ. Παίρνουμε λοιπόν επάνω μας την ευθύνη των χαρακτηρισμών που αναπόφευκτα αναβλύζουν από μέσα μας καθώς δεν μπορούμε να μην κάνουμε τους συνειρμούς. Ίσως εάν εμφανιζόμασταν στο άθλημα πριν ένα δύο χρόνια και όχι το 1996 στο πραγματικά 1^Ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στον Ποταμό Επανωμής να γητευόμασταν από το ύφος των Παρατηρητών και τους φακέλους που κρατούν παραμάσχαλα τα μέλη της Επιτροπής.

Οι Σαμαρείτες ήταν και εκεί.

        Οι διοργανωτές προσπέρασαν με δημιουργικότητα κάθε πιθανό εμπόδιο με την απόλυτη συναίνεση όλων των συμμετεχόντων. Η ύπαρξη Μικτού Ομίλου με Γυναίκες και παιδιά, η άψογη διαιτησία και γραμματεία από έμπειρους παρευρισκόμενους χωρίς διαμαρτυρίες από κανέναν, η συνεχής ιατρική κάλυψη από τους Εθελοντές Σαμαρείτες, η εξυπηρέτηση και η παροχή σε πολύ χαμηλές τιμές φαγητού και ποτών από το προσωπικό του Koo Beach Bar, το οργανωμένο δωρεάν κάμπινγκ και προπαντός το φιλικό κλίμα μεταξύ όλων των συντελεστών του Τουρνουά και η μαγευτική τοποθεσία το καθιστά μακράν το καλύτερο φέτος. Εξάλλου το τίμησαν και οι Πρωταθλητές “Summer 2004” , η ιστορική ομάδα του «Ιωνικού Νέας Μαγνησίας», ομάδα από την Αλεξανδρούπολη και φυσικά οι δύο ομάδες που κάνουν αντάρτικο στο έργο της Επιτροπής, η “Vamos” και ο  “Cthulhu”.

Διαιτητές και με πιστοποίηση.

         Με τα χρώματα του Κθούλου αγωνίστηκαν εννέα παίκτες στο Τουρνουά, ο Γιάννης Μπαχάς, ο Δημήτρης Σαλονικιός, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, ο Παντελής Κεραμίδας, ο Γιώργος Δρόσος, ο Φοίβος Μπαχάς, ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο Νικηφόρος Αρχάκης και ο Παντελής Καμιάτσος. Η συγκομιδή μας σε βαθμούς ήταν φτωχή και πιστή σε μια παράδοση που μας θέλει, όπως γράφει και ο δημιουργός του Κθούλου, ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκαρφτ , ο αποκρουστικός Θεός να κοιμάται αιώνια στην βυθισμένη Ρ’λυε μέχρι τα άστρα να είναι στη σωστή θέση. Έτσι και εμείς μείναμε καταποντισμένοι στην 11^η θέση αφού κάναμε μόλις μία νίκη και τρεις ήττες. Μείναμε όμως ικανοποιημένοι καθώς διεκδικήσαμε όλα τα παιχνίδια. Στον πρώτο αγώνα την Παρασκευή με την “Grand Chalet Δράμα 1986” ηττηθήκαμε στους αιφνιδιασμούς, σκορ 2-1. Το Σάββατο δώσαμε τρεις αγώνες, το πρωϊ με τη «Σελεσάο» όπου χάσαμε με 2-0, το μεσημέρι με την «Ξάνθη» (πάλι χάσαμε με 2-0) και το βράδυ (με το μυαλό στο μπάρμπεκιου) με τους «Αδιάβροχους» όπου τους καταβρέξαμε με 2-0. Τελικός απολογισμός 3 σετ υπέρ και 6 κατά. Αποκάλυψη της ομάδας ήταν ο ναυαγωσώστης Παντελής Καμιάτσος που μας ανέσυρε από τον βυθό της διοργάνωσης πριν πιάσουμε πάτο και έμαθε όλα τα μυστικά του σπορ στα τάϊμ-άουτ και στα ημίχρονα των σετ. Κοντά σε αυτόν είδαμε τον Παντελή Κεραμίδα σε έναν νέο ρόλο, αυτό του τερματοφύλακα όπου μας συγκλόνισε και τέλος ο ακαταπόνητος Γιώργος Δρόσος που από τη θέση της «φανέλας» βομβάρδισε τις αντίπαλες εστίες με δεκάδες γκολ.

Ο οικοδεσπότης του Μέγαρου.

       Αν και είχαμε τη δυνατότητα να μείνουμε στο άριστα οργανωμένο κάμπινγκ του μπαρ ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση του Δημήτρη Παπαδόπουλου που μας φιλοξένησε στην έπαυλη που νοικιάζει στο παραθαλάσσιο χωριό Παλιό για τους ναυαγωσώστες του. Τον ευχαριστούμε για ακόμη μια φορά για την βοήθεια προς την ομάδα. Ο Μέγας Κθούλου θα τον ανταμείψει όταν έρθει η ώρα της παντοδυναμίας του. Όταν βεβαίως η συναστρία θα είναι ευνοϊκή.